Social Cues

  'Bedankt meneer,' zei ze droog met een nietszeggend gezicht.
  De kater keek haar even verbaasd aan. Was er iets mis? Had hij wat verkeerd gezegd? Maar al snel grinnikte Dawnwhisper en moest hij ook lachen. Hij keek toe hoe ze precies deed wat hij zei, wat toch wel enigszins wat trots opwekte. Hij hield er echt van om anderen te helpen. En Dawnwhisper deed het nog heel goed ook. Natuurlijk had ze al veel meer ervaring in sluipen dan een Apprentice, dus de verwachting was al hoger. Maar ze deed het heel erg goed.
  'Goed gedaan, Dawn,' complimenteerde hij. 'Netjes. Wil je nu weer voor het echt gaan jagen?' daagde hij haar uit met een speelse glimlach.

Even leek hij verbaasd, maar gelukkig had hij al snel door dat ze met hem solde. Wat had ze het toch fijn met hem. Er was geen kat met wie alles zo vanzelf ging. En wat baalde ze toch van dat hij een WindClanner was. Maar zolang ze haar clan maar niet met deze vriendschap schaadde was het allemaal goed. Ze had een gezellige middag gehad én kon prooi mee terugbrengen. Toen hij haar vroeg of ze nog meer wilde gaan jagen begon ze te twijfelen. Misschien bleef ze nu wel erg lang weg. "Ik zou graag tot morgen met je blijven jagen," begon ze weifelend. "maar ik denk toch echt dat ik terug moet." Het was jammer, maar waarschijnlijk wel het beste. Als ze te lang wegbleef dan zou de rest vragen gaan stellen, of erger: dan vertrouwde niemand haar meer. Nee, ze kon niet langer blijven.

Er werd echter getwijfeld over zijn uitdaging om nog te gaan jagen. 'Ik zou graag tot morgen met je blijven jagen,' begon Dawnwhisper weifelend, 'maar ik denk toch echt dat ik terug moet.'
Shadefeather vond het wel jammer, hij had graag nog met haar gejaagd. Willen zien hoe zijn tips hadden geholpen in het hoge gras. Maar ze waren al wel lang bezig en niet veel later zal het al donker worden. Ze had gelijk.
Een glimlach sierde zijn gezicht en hij boog zijn kopje lichtjes. 'Natuurlijk, het is ook al laat,' miauwde hij en hij keek haar weer aan. 'Dan hoop ik later nog te kunnen zien hoe goed je bent in het hoge gras, hm,' daagde hij haar alsnog uit, een speelse grijns rond zijn lippen.