Alive and breathing

Hoewel het gesprek met de overleden leider haar zeker wat troost had geboden, kon ze toch maar moeilijk het verdriet van zich af schudden. Toch deed de Medicine cat haar uiterste best om weer al haar taken op te pakken, te doen wat er verwacht van haar werd. Erg makkelijk was dat niet met alles dat er in zo'n korte tijd gebeurd was, maar ze probeerde het. Ze deed haar best. Vandaag was ze dan ook naar de nursery getrokken om daar de geboren kittens langs te gaan en te kijken of iedereen nog gezond was. Wat voorzichtig stapte ze de nursery in, begroette de queens en vroeg ieder naar de gezondheid van hun kittens, waarna ze zelf ook even ging zitten en haar ogen over het kleine gepeupel ging dat de Nursery bewoonde.


&Oceankit

Natuurlijk zouden de kinderen van Tigergaze en Oceanstar hier zijn, toch was ze niet voorbereid op het zien van een van hen. Het was Oceankit, wiens kitten blauwe oogjes nu al zoveel weg hadden van die van haar moeder. Een scheut van verdriet trok door haar heen en wat droef keek ze neer op de kitten die het leven van een ander droeg. Ze zou het nu ongetwijfeld nog niet weten, of zich zeker nog niet realiseren wat het betekende. Hoe kon ze ook, ze was slechts een kitten. Routnose zag toe hoe ze wat nerveus aan haar pootjes rook, waarschijnlijk een verlegen omdat ze zo naar kruiden rook. Deel van het vak. De jonge poes liet zich door haar pootjes zakken, zodat ze op oog hoogte was. "Dag kleine Oceankit," murmelde ze vriendelijk, haar ogen nog altijd ietwat treurig maar met een waterige glimlach op haar gelaat. "Ik ben Routnose, een van de medicine cats,"

Toen Oceankit dichterbij kwam begon ze te snorren en sloeg een pluizige staart over de kit heen terwijl die haar naar probeerde uit te spreken. "Ja! Routnose, maar je mag ook wel Rout zeggen hoor," moedigde ze de ander warm aan. Het was niet echt de makkelijkste naam voor de meeste kittens, waardoor ze het meestal gewoon op Rout hield. Kort en krachtig, makkelijker dan die hele -nose er nog achteraan. "Jij mwooi, geen swerretjes." wat verbaasd knipperde ze et haar oogjes door de woorden van de kleine kitten. Geen sterretjes? "Wie heeft wel sterretjes, Oceankit?" murmelde ze zachtjes, zich afvragend wat de kit had gezien. Ze moest in Starclan zijn geweest, voor die hele korte tijd. Niemand zou ooit weten wat ze daar had gezien.

Ze wachtte rustig het antwoord van de kitten af, en toen dat eenmaal kwam verbaasde het haar ten zeerste.  "Kwat mwet bwauwe owgen en mwijn vwacht," ze knipperde even versteld met haar ogen, omdat ze had verwacht dat Oceankit zich dat niet meer zou herinneren. Immers was ze net geboren geweest, haar oogjes hier op aarde nog gesloten. In Starclan was alles anders, maar dergelijke herinneringen bleven vaak niet hangen. Niemand herinnerde zich zijn of haar geboorte,maar Oceankit wist haar moeder nog. Een vage, melancholieke glimlach kwam op haar lippen. "Je moeder..." murmelde ze enkel wat in gedachten verzonken. "Vwolijk wordwen?" ze lachte om het likje dat ze over haar schouder kreeg en drukte kort vol affectie haar neus tegen de kleine kit. "Dat is lief, Oceankit, komt goed,"

Ze lachte zachtjes toen Oceankit haar een nogal onhandig, nat likje gaf. Oh, dat was heel lief. Routnose keek vertederd op het kind neer, wiens blauwe ogen nog zonder enige zorgen stonden. Ze had geen idee wat er gebeurd was, waar ze haar leven aan te danken had. En dat hoefde ze ook niet te weten, nee, ze had al het recht om een jeugd te hebben. "Wief," ze gaf het kleine meisje een lik tussen haar oren. "Zal ik je een geheimpje vertellen, Oceankit?" sprak ze een beetje samenzweerderig, waarna ze haar kop dicht bij het oortje van de kitten bracht. "Ik denk dat jij de aller, aller liefste bent," fluisterde ze alsof ze een groots geheim deelde.

Oef, dat was wel een heel nat kusje. Routnose grinnikte zachtjes en veegde haar wang onbekommerd af. Immers was ze wel ergere dingen gewend, en het was duidelijk dat de kit het goed bedoelde. Hoe kon ze ook anders, het meisje was ook nog zo jong. Bij haar complimentje leek ze wat verlegen te worden en verstopte bijna zichzelf in haar vacht. Routnose lachte bij haar kopje en begon ritmisch over het hoofd van de kit te likken, zoals een moeder bij haar dochter zou doen. "En hoe is het met jou kleine Oceankit, voel je je goed?"