[Search party tribe storyline] Lost lamb

Ze wist dat ze een van de gevaarlijkere plekken had voorgesteld om te gaan zoeken, maar het was dan ook een logische plek waar Mole mogelijk verdwenen zou kunnen zijn. Als iemand in de rapids viel was de kans klein dat ze het zouden overleven tenslotte. Het leek haar dan ook beter als ze eerst langs een kant van de woeste rivier zouden gaan en dan de andere kant als ze tenminste een plek konden vinden waar ze rustig konden oversteken. Ze liet haar blik naar de twee katten gaan die ze bij haar had. "Laten we voor nu aan deze kant van de rivier zoeken en pas op als je dicht bij het water gaat zoeken." Ze had er geen zin in als er iemand de rapids in zou vallen, dat was niet de bedoeling. "Het lijkt me het beste om wat uit te spreiden en zo een groter zoekgebied te beslaan." Natuurlijk was dat alleen hoe zij erover dacht, mogelijk hadden de andere twee katten een ander idee.

Tag: Haze & Spark
Note: Otter, Haze & Spark zijn aan het zoeken rond de rapids

Good friends are like stars, even though you not always see them, you now they’re always there

"Laten we voor nu aan deze kant van de rivier zoeken en pas op als je dicht bij het water gaat zoeken." stelde Otter voor. Haze knikte, “Er is een kans dat ze in het water gevallen is, het hoeft niks te maken te hebben met wat er met Wisp gebeurt is.” de laatste woorden sprak ze bijna onhoorbaar uit. "Het lijkt me het beste om wat uit te spreiden en zo een groter zoekgebied te beslaan." miauwde Otter verder. Opnieuw knikte Haze, ze was behoorlijk van haar stuk gebracht na het nieuws van Skyteller, “Ik kan de andere kant van de rivier nemen.” bood ze aan, en ze wees met haar staart naar een aantal stenen die in het water lagen. Het was misschien wat riskant, maar het was het risico misschien meer dan waard. Zonder op antwoord te wachten stapte ze naar de stenen toe. Als eerste keek ze naar de overkant of alvast enige tekens zag dat het lichaam van mole daar was, of gewoon Mole. Ze hoefde niet dood te zijn verzekerde ze zichzelf. Maar ze zag niks dat leek op de grijze vacht van de vermiste kattin.

THANKS

De kleine bengal volgde de twee volwassen katten. De spanning zat nog in zijn pootjes, iets wat te zien was in zijn bijna huppelige manier van lopen. Het was een combinatie van zorgen en overtollige energie omdat hij zo graag wilde helpen terwijl er maar weinig te doen viel. Hij was al blij genoeg dat een groepje hem had willen meenemen naar buiten toe zodat hij zichzelf in ieder geval nog iets van nuttig kon maken. Spark pinde zijn oortjes naar achteren toen de andere begonnen te overleggen. Het niet op zijn plaats vinden om mee te praten, zelfs al wilde hij dit nog zo graag. Zijn blik gleed over het water heen. Zou Mole verdronken zijn? Of zou ze gewoon buiten hebben geslapen vannacht. Ze hoefde niet perse dood te zijn... ook al wist hij ook dat dit maar een gedachte was uit naiviteit. Hij wilde gewoon niet dat er nog iemand dood ging. Hoewel hij niet zo close was geweest met Mole in vergelijking tot zijn tante Wisp... zou het verlies alsnog heel erg pijn doen. Stress en angst voor de waarheid zorgde ervoor dat tranen prikte in zijn ogen. De hele gedachte aan een lijk zoeken was een stuk minder aantrekkelijk dan een vermist persoon. Haze vertrok over het wilde water naar de overkant, waardoor Spark kort een stapje dichterbij Otter zette. "Ik blijf aan deze kant.. en ik zoek wel bij de oever" kwam er met een onvaste stem uit, waarna hij zijn kleine kopje schudde en richting de waterlijn liep. Zijn passen waren voorzichtig terwijl zijn staart de nodige energie probeerde te verliezen. Hij liet zijn amberen ogen over de oevers en stenen glijden, om hierna langzaam de rivier af te lopen. Ergens hoopte hij dat ze Mole zouden vinden... ergens hoopte hij van niet.

Just because you are soft doesn't mean you are not a force. Honey and wildfire are both gold.

Vrijwel direct boodt Haze aan om alsnog naar de overkant te gaan en deed dat ook zonder op haar antwoord te wachten. Ze had de poes liever dichter bij haar gehouden voor het geval er wat zou gebeuren, maar nu de ander al aan de overkant was kon ze daar net zo goed blijven. "Haze, wees voorzichtig, want nu kan ik niet zo snel aan jouw kant zijn als er wat gebeurd." Ondertussen deelde Spark mee dat hij bij het water zou zoeken en Otter knikte kort. "Dan zal ik wat verder van het water zoeken." Ook al hield ze de andere twee en de lucht wel in de gaten voor het geval er iets gebeurde. Tenslotte was dit gebied zeker niet zonder gevaren. Ze zou het haarzelf dan ook niet snel vergeven als een van de twee wat overkwam waar zij bij was. Ze zette wat passen van het water weg en begon de grond en omgeving af te speuren op signalen dat er mogelijk wat gebeurd was. Natuurlijk wilde ze sporen vinden van Mole, maar ze hoopte niet dat het op iets slechts uit zou lopen. Ze hoopte dat het goed ging met Mole, maar ze wist dat dat niet per se het geval hoefde te zijn.

I closed my eyes to hold ends

and opened my heart for new beginnings.

Spark zou het water controleren en Otter een stuk verder. Haze voelde zich opgelucht, ondanks dat een wee gevoel nog steeds door haar waaide. Iedereen zette zich meer dan mogelijk in om Mole te vinden. Wat waarschijnlijk ook nodig was, niemand wou dat een nooit te vergeten tafereel herhaald werd. Haze stapte richting het woeste water dat met veel kracht tegen platte stenen stroomde. Ze slikte, misschien was het iets te gevaarlijk. De stam kon geen twee katten kwijtraken. Ze wiebelde nerveus met haar oren, ze zou niet opgeven. Of Mole daar was op niet, als ze er niet was dan wisten ze dat ook weer, en wisten ze waar ze niet moesten zoeken. Haze zetten een paar stappen naar achteren om zich klaar te maken voor de sprong. Ze zette haar gewicht op haar achterpoten en zette af. Ze kwam met gemak op de eerste, de grootste steen. Haar poten werden helemaal week en even dacht ze dat ze wou omvallen. Het water gierde als een malle onder haar door, haar instinct zei dat ze moest vluchten. Terwijl het geraas van het water door haar oren gonsde focuste ze zich op de tweede steen, hooguit de kleinste, de afstand was een stuk verder dan van de over op de steen waar ze nu stond. Ze zette zich af sprong zo hoog als ze kon. Haze voorpoten kwamen met gemak op de platte ondergrond maar haar achterpoot gleed uit. Het ijskoude water slokte haar achterhand op, ze slaakte een kreetje en klom zo snel ze kon volledig op de steen. “Het gaat goed, niks a-aan de hand” riep ze naar Otter en Spark.Haar stem sloeg over van angst, ze was er bijna geweest. Ze schudde zich uit en keek weer terug de volgende en laatste steen was al een stuk groter. Ze haalde het makkelijk en sprong soepel over naar de oever. Trots dat ze het gehaald had focuste ze zich weer op het doel van de missie: het vinden van Mole. Met haar oren gespitst en haar neus in de lucht zocht ze naar sporen.

T A G @Otter & @Spark W O R D S 337 N O T E S Tribe Hype!

M O N T Y

WOLVES IN THE NIGHT

"I know my way through the night to your door
You know the blood that I'm owed is all yours"

SEARCH PATROL

Een vage geur van bloed hangt in de lucht.. Maar het is nog te vaag om te kunnen bepalen of het roofdier of prooi is..

Jullie bevindingen zullen geplaatst worden nadat Otter, Haze en Spark gepost hebben.

:copyright: jesushchriststilinski

[Search party tribe storyline] Lost lamb 12696350_jks6pUK6ZgJK5On

"Hoeveel topics wil je?" "Ja"

Spark haalde eens diep adem terwijl hij verder liep over de oever van de rivier. Zijn vader zou hem eens zo moeten zien, zo onzeker. Maar hij kon er echt niks aan doen dat hij zich zo voelde. Hij was gewoon bang en gestrest om wat er zou komen. Want ergens was de onzekerheid een heel stuk beter dan het alternatief van een harde waarheid. Maar ze konden ook niet zomaar stoppen met zoeken. De waarheid beangstigde hem en tevens het wilde water, het terrein waar hij niet ervaren mee was waardoor iedere stap die hij zette gepaard was met een bijna voelbare twijfel. Spark wist dat hij niet kon stoppen, hij kon niemand teleurstellen. Maar zijn gedachtes kropen toch steeds weer naar de teleurgestelde blik van zijn vader. Hij was een man, hij moest stoer zijn en de leiding nemen hier tussen de twee poezen in. Hij moest voldoen. Hij moest trotsmaken. Tranen welde langzaam op in zijn ogen toen hij wist dat niemand het zou kunnen zien. Wat als ze Mole niet zouden vinden? Wat als Mole dood zou zijn? Hij wilde niet dat er nog iemand dood was. Dood was zo… permanent. Bracht zo veel verdriet met zich mee. Kijk naar zijn papa, kijk naar Willow die haar zoon treurde en er nooit overheen kwam. Dood maakte andere kapot en hij wilde niet nog meer gebroken scherven om zich heen zien- Plots drong er iets tot hem door wat al zijn gedachtes stilzette. Bloed. Hij rook bloed. “Otter! Haze!” Riep hij snel, zijn stem overslaande hiermee. Hij bleef als bevroren staan, zijn vuurgekleurde ogen groot. “Ik ruik bloed” Hij wist niet van wie of wat maar hij was er zeker van.

Just because you are soft doesn't mean you are not a force. Honey and wildfire are both gold.

Ze kon het niet helpen om op te merken dat Haze niet zo soepel naar de overkant overstak. Als de prey hunter in de rapids gevallen was zou ze op zijn minst haar best gedaan hebben om haar eruit te krijgen, maar uiteindelijk leek het toch gelukt te zijn. Hierdoor was ze voor een moment afgeleid geweest, maar haar aandacht werd al snel getrokken door Spark die riep dat hij de geur van bloed gevonden had. Snel haastte ze zich tot ze naast hem was en rook de lucht. Er was zeker een geur van bloed aanwezig. "Laten we kijken waar het vandaan komt." Besloot ze resoluut. Misschien was het niks, maar ze konden het niet laten voor wat het was. Ze wachtte tot Haze er ook was voor ze de geur begon te volgen. Het was beter om met zijn drieën de geur te volgen tenslotte dan om individueel te gaan zoeken nu.