OPEN I've been counting to ten

Grace boog door haar lange, slanke poten naar het spiegelgladde wateroppervlak en keek zichzelf in de ogen. Ze mocht zeker niet klagen over haar uiterlijk. Haar kristalblauwe ogen en prachtige sneeuwkleurige vacht hadden al harten gewonnen, dat wist ze. Maar de Prey Hunter focuste daar niet op. Ze was misschien te naïef om het echt te beseffen, al droomde ze wel degelijk van een knappe kater die haar het hof zou maken. Op een dag zou het zo zijn. Dan zou ze misschien een gezinnetje kunnen starten met hem. Dat was haar droom.. Maar voor nu was het slechts een droom. De kattin begon van het meertje te drinken, waarbij ze het oppervlak verstoorde en haar reflectie in rimpelingen uiteendreef.

OPEN

Serval was de ochtend op pad geweest om in de hooglanden wat te jagen in zijn eentje. Maar ook deze kater zijn brandstof raakte uiteindelijk op, en hij was vlakbij de Star Pools om even een slokje water te komen halen. Het duurde niet lang voordat zijn lange poten hem brachten naar de kleine stilliggende meer. Maar nee, hij was niet alleen. Grace, een poes wiens naam haar uitzonderlijk goed paste, stond te drinken bij het water. Serval staakte meteen zijn bewegingen en bleef enkele seconden ongegeneerd staren naar de oudere poes. Hij realiseerde zich even later dat hij er raar uit zou zien mocht hij gespot worden. Hij slikte en sprong toen met enkele lenige passen ook naar de waterkant. ‘Oh, hey, Grace!’ begroette hij de knappe poes, alsof hij haar pas net had gespot.

TEN AANVAL! Met een grote kracht rende Fern naar een vogel. De gier was bijna groter dan haar, hoewel ze zelf ook niet zo klein was. Hij keek verstoord op. Een gekras kwam van zijn bek, maar de grote Fern that curl... jaja blabla was onverschrokken. Een glimlach en een doorzettende blik stond op haar gezichtje. De vogel sperde zijn ogen iets open. "Pas maar op want... oef!" Met al haar kracht, zoals Coyote haar verteld had te doen, beukte ze op de gier in. De aaseter foeterde haar boos uit toen hij omviel. Met krachtige vleugelslagen ging hij een stukje omhoog. Fern stak haar tongetje uit! Nah, die was mooi weer weg. Ze voelde zich trots en gelukkig. Alleen kon dat moment niet lang duren. De vogel haalde een klauw uit naar haar. "Aaah!" Ze draaide zich met een ruk om en begon te rennen. Het hoogland glooide iets naar beneden, ze kon de Starpools zien. Angstig keek ze achter zich. De gier probeerde naar haar te pikken. Als ze misschien vriendelijker gebeukt had, had hij haar met rustig gelaten. Misschien. Op topsnelheid zag ze plots twee figuren staan. Ze herkende de mooie vacht van Grace of the Hunting Cheetah en eh was het Serval? "Zoek dekking!", brulde ze, voordat ze met een grote splash en sploesh het meer in liep. De vogel steeg hoger op, bang om zijn veren nat te maken.

De poes keek op met glanzende kristalblauwe ogen en druipende snuit toen iemand haar begroette. "Hé Serval!", antwoordde ze warm en hartelijk aan de iets jongere kater, toen er plots een brul hun richting op kwam. Grace schrok en keek om; ze kon net op tijd aan de kant springen zodat de zwarte veeg haar niet omverkegelde, maar kon niet voorkomen dat ze een grote splets water over haar heen kreeg toen diezelfde veeg met een grote plons in het meer terechtkwam. "Iehhhhh!", krijste ze geschrokken, haar stem beverig van de plotselinge kou. Ieuw, water, jakkes!

Een glimlachje stond op Servals bek toen Grace hem begroette. Maar het moment was maar van korte duur, want achter hem schreeuwde iemand dat ze dekking moesten zoeken. Serval keek om en zag een bijzonder tafereel hun kant op denderen. Een kat op topsnelheid gevolgd door een gier. En gier!! Serval zijn ogen werden groter en hij naar achteren schoot. Hij hoorde een luidde plons, maar bleef groot en deels gespaard van een lading water, omdat Grace die tussen hen in stond de volle lading kreeg. Ze hoorde de poes gillen, maar Serval zijn ogen waren gericht op de vogel. Hij was geen cave guard, hij had de vaardigheid “jaag enge gier weg” niet in zijn pakket zitten. Maar de vogel vloog op en Serval blies hem na. Zijn blik ging even kort naar Grace. ‘Gaat het?’ vroeg hij aan de poes, die inmiddels bibberde van de kou. Toen ging een kwade blik naar de inmiddels ontcijferd als to-be Fern. ‘Wat denk je wel niet wat je aan het doen bent?’ vroeg hij knorrig, zijn stemgeluid scherp.

Iew iew water! Ze keek even naar boven en toen ze zeker wist dat de gier weg was, snelde ze snel naar de oever. Gelukkig had ze nog kunnen staan. Fern schudde haar donkere, natte vacht uit. De druppels vlogen alle kanten op. Ze had Grace's gil genegeerd. Natuurlijk had ze respect voor iedereen, maar haar attitude stond Fern niet zo aan. ‘Wat denk je wel niet wat je aan het doen bent?’ Over Serval gesproken, daar had ze geen echte mening over. De to-be duwde haar oren in haar lange nekvacht. "Sorry Serval, ik werd ACHTERVOLGT DOOR EEN GIER!" Oeps, haar stem was niet meer onder controle te houden.