De zon was al bijna vol op in de hemel. De sterren waren langzaamaan aan het verdwijnen, maar hij kon hun gezelschap voelen. Hij wist dat ze hem aankeken. Dat ze hem vertrouwden met deze keuze. Zijn groene ogen waren gericht op de zwarte vacht van zijn moeder. Moest hij het haar vertellen? Als eerst? Of was Thornstar zijn eerste optie? Hij was zijn leider en mentor. Maar Rousebell was de beste optie als het om StarClan ging. Zouden ze hem überhaupt geloven?
Zijn staart zwiepte heen en weer, en toen had hij zijn blik vast op de High Rock. Hij twijfelde voor een paar seconden, en keek voor kort om zich heen, voor hij richting de rots liep en er op besloot te klimmen. Het lukte niet als eerst, maar zijn vastberadenheid en angst dat iemand hem eraf zou trekken won. En na wat moeite had hij zichzelf op de rots gehesen. Zo. Nu kreeg hij een mooi zicht op het kamp. Was dit hoe Thornstar zich altijd voelde? Om eerlijk te zijn gaf dit een wel fijn gevoel zo. Zijn onzekerheid leek al weg te gaan

"Katten van ThunderClan- eh- Clangenoten!" Riep hij plots. Hij kon wel de verwarde en pissige blikken van sommige warriors zien. En zijn hart begon al sneller te kloppen. Maar de stem van Honeyfeather bleef afspelen in zijn hoofd. "Only after the Mist clears, the Water will shimmer with Starlight.."

Er was een kleine stilte, hij hoefde ook niet veel te zeggen. Maar voor hij een opmerking van iemand kreeg deed hij een stap naar voren. "Ik ben-" Miauwde hij, maar stopte al gauw. Mocht ThunderClan dit wel weten? Dat had hij nooit aan de StarClankat gevraagd. Zijn houding werd minder onzeker, maar nog steeds voorzichtig. "En ik... Eh..." Hij voelde zich heet worden. Oh, nu keek iedereen hem aan. Hij had wel op vele ogen gerekend. Maar nu hij hier stond, alleen en fragiel...
"Ik heb besloten om de rang van medicine cat apprentice aan te nemen. Als het oké is met... Iedereen." Viel hij maar gelijk met de deur in huis. Zijn blik zocht naar die van Rousebell. Hij zou het haar wel later uitleggen. Als ze het al niet wist. Er viel een kleine stilte. Zo, geen big deal toch? Geen medicine cat scandal, hij was niet zwanger, hij was alleen... Bang? "Ja dat is alles. Ik wou eigenlijk alleen op de High Rock klimmen omdat het cool stond, sorry Thornstar." Begon hij terwijl hij weer naar beneden besloot te klimmen. Toch gleed hij halverwege eraf, en viel zo op zijn kont. De rode kater schudde zijn vacht uit en deed zijn best om zo nonchalant mogelijk te doen. Zouden ze hem accepteren? Hoe meer medicine cats, hoe beter, toch? En als StarClan het zei, dan moest het wel zo zijn. Misschien ging hij juist wel een grootse toekomst tegemoet.

+ Open voor de hele Clan!

Het ging een rare sfeer in de lucht. Alsof er onweer in de wolken zat die elk moment neer kon klappen. Heatherpaw haar snorharen trilde lichtjes. Haar oren draaide naar een geluid. De stem was bekend, dat was Waterpaw. Die stond op de.. highrock? Heatherpaw draaide zich om en liep met katten mee die zich verzamelden onder de steen. Hij had alle katten bij elkaar geroepen, maar waarom? "Ik heb besloten om de rang van medicine cat apprentice aan te nemen. Als het oké is met... Iedereen." klonk er toen. Uhm wat? Hoe dan. Haar.. Moe-Mistgaze was net verdwenen en nu meldde hij zich in een keer? Waren alle tranen en het zielig doen over Mistgaze dan voor niks geweest? "Ja dat is alles. Ik wou eigenlijk alleen op de High Rock klimmen omdat het cool stond, sorry Thornstar." Heatherpaw haar ogen vernauwde zich. "Dus dit besluit jij? Zomaar?" klonk haar stem toen, harder zodat ze over de kattenmenigte heen zou komen. "Waarom denk jij dat je zomaar medicine cat apprentice kan worden? Mistgaze is weg en je grijpt je kans maar? Wauw Waterpaw, dit is een nieuw level van laag dat ik niet van je verwacht had." ze snoof en hield haar blik strak gericht op de kater. Ze wist niet zeker of ze nu bijval of een klap voor haar kop ging krijgen. Maar beide zou ze accepteren.

Het leek een normale ochtend te zijn. Het merendeel van de Clan was al ontwaakt en aan hun ochtend begonnen. Thornstar maakte net een kleine ronde door het kamp om te zien hoe het met iedereen ging en om af en toe een Warrior aan te spreken. Tijdens zo’n gesprek met een Warrior om te horen hoe het met diens Apprentice ging merkte Thornstar niet dat er achter hem iets gaande was, tot hij een bekende stem over het kamp hoorde gaan. Direct stond hij op en draaide hij zich om, om vervolgens tot zijn verbazing te zien dat Waterpaw, zijn eigen Apprentice, bovenop de High Rock stond. Hij liet de evaluatie even voor wat die was en liep met een verwarde frons op zijn gezicht naar de grote rots toe, waar al een aantal katten zich hadden verzameld. Voordat hij de kans kreeg om de naam van de jonge kater uit te spreken was hij al begonnen met zijn mededeling, al kwam hij niet erg zelfverzekerd over. Na wat gestotter kwam Waterpaw ter zake: Hij had besloten om de rang van Medicine Cat Apprentice aan te nemen. Thornstar’s frons werd zo mogelijk nog dieper en verwarder door deze woorden. De korte stilte die volgde was een handige gelegenheid om even alles op een rijtje te krijgen.

Waterpaw was dus op de High Rock geklommen en had aangekondigd dat hij had besloten om Medicine Cat Apprentice te worden. Was dit een grap? Hadden andere Apprentices hem overgehaald om dit te doen, of zat er meer achter? Thornstar herinnerde zich hoe close Waterpaw en Mistgaze waren geweest, voordat zij verdween. Was dit wellicht Waterpaws manier om Mistgaze in ere te houden? De rode kater sloot vervolgens af door tegen Thornstar te zeggen dat hij eigenlijk alleen op de High Rock was geklommen omdat het “cool” stond. Hierop zwiepte de Leader kort met zijn staart, slechts gecombineerd met een gemompelde “Juist”. Hij stapte naar Waterpaw toe zodra hij op de grond terecht was gekomen, maar voordat hij daar stond kwamen er natuurlijk allerlei reacties van zijn Clangenoten. Vanuit een ooghoek zag hij twee Apprentices wegrennen, en vlak voor hem kwam Nutplume ook naar Waterpaw toe en hij meende een felicitatie van haar te horen. De stem van Heatherpaw weerklonk over het kamp en uitte duidelijk haar ongenoegen met de situatie. Eveningglow maande de Clan al tot stilte voordat ze Waterpaw een hartig woordje toe sprak. Dit alles gebeurde allemaal heel snel, maar Thornstar’s poten hadden niet stilgestaan en vlak nadat Eveningglow haar laatste woorden had uitgesproken kwam hij naast haar staan met zijn blik op Waterpaw gericht. Hoewel zijn Deputy duidelijk boos was, vroeg Thornstar zich vooral af waarom zijn Apprentice dit had gedaan. “Niet zo snel, allemaal. Waterpaw, je weet heel goed dat je niet zomaar een rang op je kan nemen,” begon hij, waarna zijn gezicht iets ontspande. “Heeft dit iets te maken met Mistgaze?” vroeg hij vervolgens met een wat gedempte stem. Niet iedereen hoefde immers die vraag te horen.

Hij had wat betere reacties verwacht, of wel- hij had verwacht dat zijn Clangenoten hun schouders ophielden. Van 'het zal wel'. Je kwam niet dagelijks een kat tegen die hun warrior training zomaar achterliet om het pad van een medicine cat te volgen. Maar zelfs als niemand er blij mee was, StarClan had hem vertrouwd met deze opdracht. En hij kon ThunderClan alleen de tijd geven om eraan te wennen.
"Dus dit besluit jij? Zomaar?" Hoorde hij de stem van Heatherpaw. Zijn groene ogen zochten naar de blauwe van haar. En even voelde hij een gevoel van angst toen ze haar boze blik zag. Was zelfs Heatherpaw er niet blij mee? "Waarom denk jij dat je zomaar medicine cat apprentice kan worden? Mistgaze is weg en je grijpt je kans maar? Wauw Waterpaw, dit is een nieuw level van laag dat ik niet van je verwacht had." Hij knipperde voor kort naar de apprentice. Hij had niet nagedacht over hoe dit een slecht idee kon zijn. Ze hadden een medicine cat apprentice nodig, nadat ze Mistgaze uit het kamp hadden verjaagd. Waren ze er nog steeds niet blij mee? Hij was op het punt om naar de jonge kattin toe stappen, om het goed te maken. Ze was immers zijn vriendin, hij kon het aan haar vertellen toch? Of-

“Stilte.” Eveningglow liep vervolgens op hem af. Maar ook zij was er niet blij mee. Waterpaw trok een wenkbrauw omhoog toen hij toekeek hoe de deputy zijn richting op liep. "Ik wou de boel niet op stelten zetten. Ik wou alleen mededelen dat ik de rang kan overnemen. Ik wil het beste voor ThunderClan en-" “Ik hoop voor je dat je het straks nog steeds cool kunt vinden als Thornstar een straf voor je heeft bedacht. Meekomen jij.” De rode kater boog zijn kop toen hij richting de gestreepte kattin liep. Was dit de kans die StarClan hem gaf? Hij kreeg steeds meer op zijn dak van de Clan. Maar hij hoopte dat het de moeite waard was, hij wou immers de situatie niet erger maken.
“Niet zo snel, allemaal." Thornstar kwam er eindelijk bij. "Waterpaw, je weet heel goed dat je niet zomaar een rang op je kan nemen,” zijn groene ogen waren gericht op de grond. Hij kon zijn eigen mentor niet eens aankijken. De leider had hem als apprentice gekozen, en nu had Waterpaw zelf besloten om van rang te wisselen. Rousebell in plaats van Thornstar. Hij hoopte maar dat de kater het niet persoonlijk had genomen. "Maar ik wil dit, Thornstar! Ik ben beter af als medicine cat. Ik vind de rang interessant, ik wil de Clan helpen, ik-" “Heeft dit iets te maken met Mistgaze?” Hij had opgemerkt dat de leider zijn stem had verzacht. En eindelijk kreeg Waterpaw de moed om zijn mentor aan te kijken. "Honeyfeather," mompelde hij zachtjes, zodat alleen de kater het antwoord te horen kreeg. Hij keek net langs de bruinige kater naar de boze menigte. Hopelijk wist Thornstar wat hij daarmee bedoelde.

Lionkit keek op bij het horen van een stem. De jonge kattin trippelde naar buiten, de nursery achter zich latende. Haar rossige vacht werd beschenen door een zwakke zonnestraal, het een gouden gloed gevende. Haar blik vestigde zich op de jonge kater die zich op de grote steen had geplaatst. Huh? Was dat niet de plek van Thornstar, of Eveningglow? Haar oortjes wiebelden ongemakkelijk. Haar ogen werden groot bij het horen van diens woorden. Kondigde hij zelf zijn rang aan?! Betekende dit dan..? Enthousiast sprong ze overeind, zich onder de grote katten mengende. "Dan eis ik mijn leader rang op!" spinde ze, de ernst van de situatie niet begrijpende terwijl ze haar borstkas trots vooruit stak.

Rousebell had in de vroege morgen het kamp verlaten, ze wilde enkele kruiden aanvullen voor de dag zou aanbreken. De beste manier om dat te doen was in de nacht vertrekken geweest. De volgende ochtend zou ze er mogelijk geen tijd meer voor hebben. Het was een aardig stuk drukker geworden sinds Mistgaze haar rang had opgegeven. Als het niet aan de omstandigheden had gelegen had de zilvertabby het niet eens zo erg gevonden. Maar de manier waarop het was gegaan, was zeker niet de beste geweest. Natuurlijk begreep ze dat het verbreken van de code voor straf zorgde maar de meesten namen dat veel te ver. Mistgaze had haar eigen kittens geheim gehouden zodat ze haar taken kon vervullen. Dat zag ze de meeste andere katten nog niet doen.

De morgen was al aangebroken tegen de tijd dat Rousebell terug in de buurt van het kamp kwam. Vanaf buiten hoorde ze de katten al praten, dat was wel vaker het geval. Meestal waren het drukke apprentices of een mentor die zijn of haar apprentice een preek gaf. De zilvertabby struikelde bijna over een apprentice die het kamp uit kwam gerend, Moonpaw. Zich afvragend of er iets aan de hand was stapte Rousebell het kamp binnen. Het was een drukte die ze vaker had gezien. Meestal betekende het niet veel goeds. Ze besloot op de grootste groep katten af te stappen, de Leader en Deputy maakte hier ook onderdeel van uit. "Hallo? Wat is er aan de hand hier?" vroeg ze op een wat voorzichtige toon aan de groep. Het was duidelijk dat er spanning heerste dus ze wilde voorkomen dat er iemand zou ontploffen door haar vraag.

Thornstar knikte enkel kort toen Eveningglow zei dat ze dit gedrag niet konden tolereren. Hoewel hij het niet volledig oneens met haar was, wilde hij toch eerst horen wat Waterpaw te zeggen had. De ogen van zijn Apprentice bleven naar de grond gericht terwijl deze zijn uitleg deed. Hij gaf aan dat hij dit wilde doen, dat hij beter af was als Medicine Cat, dat hij de rang interessant vond, dat hij de Clan wilde helpen… Dat was het moment waarop Thornstar zijn vermoeden zachtjes uitsprak. Als hij Waterpaw een beetje kende zou het hem niet verbazen als deze actie iets te maken had met Mistgaze, dat hij haar trots wilde maken. De verwachte “ja” kwam echter niet. In plaats daarvan keek Waterpaw hem eindelijk aan en fluisterde een naam: Honeyfeather. Daar wist Thornstar niet direct iets op te zeggen. Honeyfeather? Kende hij een Honeyfeather? De naam kwam hem bekend voor. Het lag op het puntje van zijn tong, maar hij kon er niet direct opkomen. Blijkbaar gaf zijn nadenkende stilte genoeg tijd voor een andere Apprentice om erbij te komen en naar Waterpaw te slaan.

Eveningglow was net iets sneller om te reageren en blokkeerde de aanval van Whitepaw, die iets riep over hoe Moonpaw nu gekwetst was, en waarop Eveningglow dan weer opmerkte dat we geen Clangenoten aanvielen. Ergens in de menigte meende Thornstar een kitten te horen roepen over Leader zijn, maar zijn aandacht bleef gevestigd op wat er voor hem gebeurde. Nauwelijks had hij zijn mond kunnen openen om Whitepaw op zijn beurt toe te spreken, of Rousebell voegde zich bij hun groepje en vroeg wat er aan de hand was. Thornstar zocht even naar woorden, maar alweer werd hij onderbroken voordat de eerste klanken uit zijn mond kwamen. Whitepaw snauwde dat Waterpaw had verkondigd dat hij zomaar van rang wilde wisselen, waarna hij herhaalde dat Moonpaw daardoor van streek was geraakt en het kamp was uit gerend. De witte Apprentice blies nijdig naar een kat in de menigte, wat de maat vol maakte voor Thornstar. Het puntje van zijn staart bewoog wat geërgerd toen hij de jonge kat aankeek. Eerst Waterpaw aanvallen en vervolgens een nare toon blijven houden terwijl de Leader, Deputy en Medicine Cat de situatie probeerden op te lossen was hem te veel. “Genoeg, Whitepaw,” begon hij streng. “Als Moonpaw het kamp uit is gerend, zoek dan je mentor op en ga hem zoeken. Nu.” Dat was een bevel. Thornstar keek Rousebell weer aan, waarbij zijn blik wat verzachtte. “Ik geloof dat het wat genuanceerder ligt,” sprak hij. Whitepaws uitleg had immers vol emotie gezeten omtrent Moonpaw. “Waterpaw was op de High Rock geklommen, vanwaar hij heeft aangekondigd dat hij de rang van Medicine Cat Apprentice zou aannemen.” Naarmate hij sprak verdween de spanning stilaan weer uit zijn stem, waarin geen verwijten klonken naar Waterpaw toe. “Dat is natuurlijk niet de bedoeling, maar er lijkt meer achter te zitten.” Even gleed Thornstars blik naar Waterpaw, voordat hij Rousebell weer aankeek en zijn stem verzachtte zodat hopelijk alleen zij, Eveningglow en Waterpaw hem konden horen. “Hij noemde Honeyfeather…” Op het moment dat hij de naam uitsprak schoot het hem eindelijk te binnen. “Een ThunderClan kattin die vele seizoenen geleden naar StarClan is gegaan. Waterpaw kan haar nooit in het leven gekend hebben.”

Tags: (direct) @Waterpaw @Whitepaw. @Eveningglow @Rousebell