Bunny bun

  De zwarte kater stond voor de prooistapel, kiezend wat hij deze keer weer eens zou eten. Natuurlijk geen grote prooi, andere hadden dat veel meer nodig dan hij. Alhoewel... De kater keek op en liet zijn gele ogen door het kamp glijden. Misschien wilde iemand wel een prooi delen? Dan kon hij een wat grotere prooi nemen dan hij zou nemen als hij alleen zou eten. Normaal had hij even snel alleen gegeten, om daarna weer op pad te gaan, maar af en toe samen eten met een Clangenoot kon nooit kwaad.
  Bij de Nursery zag hij een witte kattin zitten. Hij wist dat ze Whitefur heette en laatst had ze nog een nestje gehad. Hij wist echter niet of ze al de Nursery uit mocht of niet. Misschien was het leuk om met haar eens een praatje te maken, bedacht Shade met een glimlach. Hij pakte een konijntje van de stapel en trippelde naar de kattin toe.
  'Hallo Whitefur, heb je zin om dit konijn met mij te delen?' miauwde hij vriendelijk.

+ Whitefur

Whitefur zat smoezelig voor de Nursery, de kittens waren de hele dag wakker geweest en hadden de hele nursery op z’n kop gezet. Whitefur moest even vluchten van de warmte en de soms drukte. Haar kittens hadden eindelijk geslapen, ze had haar kans gepakt om even rustig te genieten van de warme zon. Ze wou liever niet te ver van haar kittens weg gaan, een keer eerder was ze weggaan om wat te drinken en binnen enkele minuten waren ze piepend achter haar aan gekomen. Whitefur zuchtte, kittens waren geweldig maar soms heel vermoeiend. Ze wou net wat verse prooi gaan halen toen de donkere kater Shadefeather op haar af kwam lopen. Een beetje verbaasd keek ze toe. “Hallo whitefur, wil je dit konijn met mij te delen?” Whitefur wist niet goed wat ze moest zeggen, ze had best zin in een konijn maar ze kende Shadefeather niet zo heel goed. Ook betwijfelde ze of hij haar gevraagd had omdat ze de eerste beste kat was of gewoon vriendschappelijk. Misschien wel beide. Ach wat maakt het ook uit, “Ja hoor, bedankt, ik wou net zelf wat gaan halen.” Ze glimlachte naar hem en kneep een beetje met haar oogjes. Ze ging voor het konijn liggen en nam een grote hap. Met haar mond vol zocht ze naar een gespreksonderwerp. Ze slikte, “Goede jacht gehad?” vroeg ze hem. Helemaal niet wetend of hij überhaupt wel op jacht gegaan was.

  De kattin wist even niet goed wat ze moest zeggen en Shadefeather hoopte dat hij niet te impulsief was geweest. Maar uiteindelijk gaf ze toch toe. 'Ja hoor, bedankt, ik wou net zelf wat gaan halen.' Ze glimlachte en nam een hap van het konijn.
  Shade glimlachte terug en ging naast haar liggen om vervolgens ook een hap te nemen. Hij vond het fijn dat hij deze prooi kon delen, hij was namelijk erg sociaal ingesteld. Alleen eten vond hij niet veel aan.
  'Goede jacht gehad?' vroeg Whitefur hem toen.
  Shade knikte naar haar en slikte een hap konijn weg voor hij begon te praten. 'Jazeker,' miauwde hij. 'Dit konijn is niet van mij hoor, maar ik ben deze ochtend nog gaan jagen,' legde hij uit. 'Ik ben van plan later deze dag nog een keer te gaan, anders verveel ik me ook zo,' grinnikte hij. 'Mag je al de Nursery uit, of nog niet?' vroeg hij haar geïnteresseerd, om daarna nog een hap te nemen.

Shadefeather volgde haar blik richting de nursery. Een golf van trots en geluk overspoelde haar. “Wie is de vader?” vroeg hij. Een schok ging door haar heen, enkel Stallionstar en zij zelf wisten dat. Ze wou liever wachten met het vertellen aan de rest van de clan tot haar kittens iets ouder waren. Ze slikte, en staarde naar haar voorpoten. “eh..” ze vertrouwde Shadefeather genoeg om het hem te vertellen en ze zou liever ook niet alles voor de hele clan verzwijgen. Nu op dit punt kon ze beter gewoon eerlijk zijn. “Hun vader is… Darkfur..” fluisterde Whitefur zo zachtjes dat ze zich afvroeg of hij het wel gehoord had. “Maar het is beter als de rest van de clan het beter niet weet, voorlopig niet dan.” voegde ze er snel aan toe. Ze had meteen spijt van haar keuze, de hele clan zou het nu weten voor je muis kon zeggen. Beelden van boze blikken die haar nog manen zouden volgen vlogen voorbij en ze schudde wat verward haar kop.

  Hij keek haar nieuwsgierig aan, maar die nieuwsgierigheid nam plaats voor bezorgdheid toen hij haar blik zag. Ze slikte en staarde naar haar voorpoten. 'Eh..' Shadefeather boog wat dichter naar haar toe om haar te horen. 'Hun vader is... Darkfur..' fluisterde Whitefur zachtjes.
  Hij knipperde verbaasd met zijn gele ogen. Darkfur... Darkfur... Die naam kwam hem niet bekend voor. Dus dat moest betekenen...
  'Maar het is beter als de rest van de clan het beter niet weet, voorlopig niet dan,' voegde ze er snel aan toe.
  Shadefeather keek haar een tijdje lang aan, niet goed wetend hoe hij hierop moest reageren. De vader was niet uit WindClan? Hij kende verder geen Darkfur, dus hij wist niet welke Clan hij was. Was het beleefd om dat te vragen, of zou dat een vergissing zijn? 'Eh.. Weet Stallionstar het?' vroeg hij dus maar. 'Of.. Iemand anders, behalve ik?' Hij wist niet goed waarom ze het hem vertelde. Straalde hij zo'n vertrouwen uit, of..?

Opeens besefte ze dat Shadefeather waarschijnlijk geen idee had wie Darkfur precies is. “Darkfur van de thunderclan.” ze keek naar het konijn, ze had opeens helemaal geen honger meer. “Stallionstar weet hiervan, verder niemand.” Toch voelde het wel als een opluchting dat een andere kat het wist, voor wat extra steun. “Ik.. ik eh…” ze zuchtte, het maakte niet meer uit. “Het is ingewikkeld weet je.” ze draaide haar kop weg. Het was zo’n tweestrijd! Aan de ene kant wou ze het van de daken kunnen schreeuwen. Zodat ze geen geheimen meer had, maar aan de andere kant wou ze in het donkerste hoekje van de nursery kruipen en troost zoeken bij de enige die haar leken te begrijpen: haar kits. Ze keek shadefeather weer aan, de vraagtekens waren te lezen in zijn ogen. “Het spijt me, ik wil je niet met problemen ofzoiets opzadelen.”

  Ze vertelde nog waar Darkfur vandaan kwam. Juist. ThunderClan. Hij dacht meteen aan Dawnwhisper, ook een ThunderClan Warrior. Hij had hele aangename gesprekken gehad met haar en was haar zeker als vriendin gaan zien nu. Toch had hij af en toe zijn twijfels of ze niet iets té close waren, soms. Maar zodra hij samen met haar was voelde alles gewoon prima, precies zoals het hoorde. Ze begrepen elkaar.
  'Stallionstar weet hiervan, verder niemand.'
  Ohja, hij had gevraagd wie er verder van wist. Oh jee, hij was de enige andere die het wist. Maar dat Stallionstar het wist was wel goed, toch? Hij had haar in ieder geval niet verbannen. Misschien was het dan toch niet zo erg om gewoon vrienden te zijn met iemand uit een andere Clan...
  'Ik.. ik eh…' zuchtte Whitefur en Shade richtte zijn blik weer op haar. 'Het is ingewikkeld weet je.' Ze keek weg van hem.
   Shadefeather zuchtte en knikte. 'Ja, ik kan het begrijpen. Liefde is een lastig ding, als het daar op neerkomt.'
   Ze richtte haar blik weer op hem. 'Het spijt me, ik wil je niet met problemen ofzoiets opzadelen.'
   De kater boog zijn hoofd wat. Het was inderdaad nogal een ding. Hij wist nog steeds niet echt waarom ze het aan hem vertelde, hij had nooit het idee gehad dat ze erg close waren. Maar misschien had hij het wel verkeerd ingeschat. 'Het is uh.. In ieder geval goed dat je het kwijt kan.. Bij mij.' Was dit egoïstisch om te zeggen? Hij wist het niet meer. 'Ik bedoel... Ik zal je geheim niet door vertellen, Whitefur. Dat beloof ik.'

  'dankje, dat geloof ik van harte.' Ze draaide haar kop weg. 'het spijt me dat ik het je verteld heb, ik moest het gewoon kwijt en ik had het je niet moeten zeggen.' Ze schudde haar kop.
  Shadefeather zuchtte en schudde ook zijn kop. 'Het is oké, Whitefur. Ik ben alleen een beetje verrast, maar dat maakt niet uit,' miauwde hij met een zachte stem. 'Ik snap dat het misschien ook wel minder spannend is om het te vertellen aan iemand die je wat minder goed kent dan iemand die dichtbij je staat,' vervolgde hij. Op die manier zou het minder hard aankomen als diegene boos op je zou worden of iets dergelijks.
  'maar maak je geen zorgen, het is beter als de clan het gewoon weet. ik wil niks verbergen,' voegde de kattin er aan toe.
  Weer schudde Shade zijn kop. 'Ik denk eerlijk gezegd niet dat dat een goed idee is, Whitefur,' miauwde hij voorzichtig. 'De Clan gaat al door een moeilijke tijd heen met RiverClan en Oceanstar,' zuchtte hij. 'Misschien is het beter om alle... Extra spanningen en geheimen, om het zo maar even te zeggen, te verbergen. WindClan is op het moment niet op z'n best en ook al is de vader een ThunderClanner, het lijkt me het beste om het nog even voor je te houden,' miauwde hij op gedempte toon. Hij wilde Whitefur beschermen van alle extra moeilijkheden. Shadefeather hield van zijn Clan, maar op dit moment zou het geen goed moment zijn om nóg meer moeilijke dingen de Clan in te gooien.

De donkere kater schudde zijn kop, “Ik denk eerlijk gezegd niet dat dat een goed idee is, Whitefur,” Whitefur keek met hem met haar diepgroene ogen aan, “De Clan gaat al door een moeilijke tijd heen met RiverClan en Oceanstar, Misschien is het beter om alle... Extra spanningen en geheimen, om het zo maar even te zeggen, te verbergen. WindClan is op het moment niet op z'n best en ook al is de vader een ThunderClanner, het lijkt me het beste om het nog even voor je te houden.” miauwde hij. Ze hoorde medeleven in zijn stem. “Ik weet het.” Jammerde ze, “maar het voelt zo slecht het verborgen te houden, zeggen klinkt eigenlijk weer slechter maar…” Ze sloeg haar ogen ten neer. Het was gewoon niet eerlijk… Al die grenzen, en de hele warrior code, ze wou gewoon dat ze bij Darkfur kon zijn. En dat het niemand een moer kon schelen wie de vader was, of van wie ze hield.

  'Ik weet het,' jammerde de witte kattin. 'maar het voelt zo slecht het verborgen te houden, zeggen klinkt eigenlijk weer selchter maar...' Ze sloeg haar ogen neer.
  Shade zuchtte en knikte. Hij schuifelde wat dichter naar haar toe en gaf haar een voorzichtig kopje, om zo zijn medeleven te tonen. 'Dat begrijp ik... Ik zou het ook super moeilijk vinden om zoiets te verbergen.' Een gedachte van Dawnwhisper schoot opeens door zijn kop, maar dat schudde hij snel weer weg. Hij mocht er niet aan denken, niet dezelfde fout maken als Whitefur, hoe moeilijk het ook was. 'Gelukkig heb je nog je kittens, om een beetje afleiding te hebben,' miauwde hij hoopvol, proberend haar zo wat op te vrolijken.