| | Mark 563 Actief ''I had wings once. They we're strong. But they were stolen from me."
| CAT'S PROFILEAge: » 60 moonsGender: She-cat ♀Rank: Queen - Senior Warrior |
| | | | Renske 538 Actief ⋆ Innocent people are not fools. They just think everyone has a heart ⋆
| CAT'S PROFILEAge: ▸ Died at 8 moonsGender: Tomcat ♂Rank: Apprentice |
| Onderwerp: Re: To my child; wo 2 okt 2019 - 21:17 | |
| Gorsekit was vredig wakker geworden. Toen hij zijn gele oogjes opende werd hij begroet door het bekende aanzicht van zijn nest, zijn nog ronkende broertjes en zusjes en… maar waar was mama? Was ze al vroeg wakker geworden? Gorsekit was meteen klaar wakker en het rood-witte katertje strekte zijn pootjes uit en rolde weer op zijn buik. Maar zodra hij zijn neusje over de rand van zijn nest legde zag hij zijn moeder al staan bij de ingang van de nursery. Ze leek naar buiten te kijken, alsof ze de dag verwelkomde. Het kittentje glimlachte en bleef muisstil liggen, alleen maar kijkend hoe haar moeder eens nieste, waardoor hij zachtjes moest giechelen. Het duurde niet lang voordat ze omkeek en richting hem toe liep. Oh! Ze kwam alweer terug. Hij begroette haar snorrend en hij giechelde opnieuw zachtjes toen hij haar neus in zijn wang kreeg. Hij gaf haar neus een kopje en staarde met twee grote ogen naar zijn moeder. Toen ze hem vroeg of ze mee naar buiten wilde klaarde zijn gezichtje nog meer op. Oh ja! Dat wilde hij wel! Dat was hartstikke gezellig. En samen met mama durfde hij het kamp wel aan. ‘Ja, heel graag, mama!’ piepte hij dan ook enthousiast. Hij krabbelde overeind en kroop het nest uit. Hij schudde de mosresten van een nacht slapen van zich af en stak toen zijn staartje recht omhoog. Afwachtend keek hij zijn moeder aan. Hij was benieuwd wat ze in petto had vandaag!
|
| | | Mark 563 Actief ''I had wings once. They we're strong. But they were stolen from me."
| CAT'S PROFILEAge: » 60 moonsGender: She-cat ♀Rank: Queen - Senior Warrior |
| | | | Renske 538 Actief ⋆ Innocent people are not fools. They just think everyone has a heart ⋆
| CAT'S PROFILEAge: ▸ Died at 8 moonsGender: Tomcat ♂Rank: Apprentice |
| Onderwerp: Re: To my child; ma 7 okt 2019 - 15:10 | |
| Zijn moeders pluizige staart sloeg om hem heen en zacht snorrend bleef hij strak langs haar lopen toen ze naar buiten gingen. Eenmaal buiten voelde de lucht koel aan en meteen sloeg zijn moeder haar staart steviger om hem heen. Maar Gorsekit merkte de kou niet langer op hoe hij de opgaande zon zag. De hemel kleurde oranje en rood, de schapenwolkjes donkerpaars terwijl de nevel die nog over de heidevelden lag langzaam condenseerde. Ze liepen naar het midden van het kamp, waar een grote, glimmende rots stond. Gorsekit was nog nooit bij een clanbijeenkomst geweest, hij was immers te jong en nog niet oud genoeg om zijn prooi te vangen, wat altijd de voorwaarde was die werd uitgesproken als een bijeenkomst begon. De jonge kater werd vervolgens vooraf gewaarschuwd dat zijn moeder hem op zou pakken en vervolgens vlogen Gorsekits zijn pootjes door de lucht. Hij vond het niet erg, nee hij vond het wel heerlijk om verzorgd te worden. Het duurde even, maar zijn pootjes werden neergezet op de koele rots. Gorsekit keek zijn oogjes uit. Opeens was hij groter dan ooit, en kon hij verder zien dan ooit! De eerste glimp van de heidevelden en het eeuwige gras buiten de kampmuren. Gorsekit verplaatste nog geen pootje, maar stond met zijn bekje een klein beetje open te staren. Het was oogverblinding, schitterend.. Magisch! Er kwam heen woord over zijn lippen toen hij verwonderd bleef kijken. Pas toen hij zacht geplof hoorde gingen zijn gele oogjes naar zijn moeder, die hem gebaarde naast hem te zitten. Gorsekit schuifelde met voorzichtige pootjes over de gladde rots naar zijn moeder. Daar nestelde hij in haar donzige vacht en begon weer te snorren toen zijn kopje tegen haar flank legde. Ze vroeg hem of ze een verhaal over de zon wilde horen. Zijn ogen begonnen te fonkelen. ‘Oh ja, heel graag, mama!’ miauwde hij enthousiast. Zijn blikje ging naar zijn moeders gezicht. ‘De zon is mijn lievelings!’ Ja, zonsopgangen, warme zonnestralen. Als een kind die was opgegroeid met de zon om zich heen, hoe kon het ook anders?
|
| | | Mark 563 Actief ''I had wings once. They we're strong. But they were stolen from me."
| CAT'S PROFILEAge: » 60 moonsGender: She-cat ♀Rank: Queen - Senior Warrior |
| Onderwerp: Re: To my child; ma 7 okt 2019 - 15:36 | |
| Haar zoon bewonderde de wereld vanaf de hogere punt van de high rock. Met verliefde twinkel oogjes keek ze naar Gorsekit. Zijn hart was zo puur, ze vond het niet gek dat katten zich nooit afvroegen hoe en waar ze geboren waren en waarom ze nooit melk geproduceerd had want haar kinderen leken zo op haar en haar partner. Ze geloofde bijna zelf dat ze de kittens gebaard had maar niks van daar was waar.. Toch voelde het alsof ze echt hun biologische moeder was. De moederliefde, de band.. alles. Het waren haar kinderen, niemand, zelfs starclan niet, zou haar kunnen vertellen dat het niet zo was. Gorsekit kwam bij haar zitten en spinnend sloeg ze haar rode staart om zijn lijf heen. Haar verhaal begon: "Er waren eens twee katten die leefde op de open heides. Legendes zeggen dat zij de eerste twee warriors waren van Windclan maar alleen Starclan kan ons vertellen als dit klopte. Elders zweren er echter bij dat de oude verhalen waar zijn en zo geloven wij Windclanners dat dit verhaal, de verhaal over de zon en de maan, de geschiedenis schrijft van Windclan...
Het verhaal begint bij de eerste kat: genaamd Sun, haar pels was net zo warm en gekleurd als de eerste zonestralen in de zomer. Ze rook altijd naar de heides en diens rijke geur van bloemen en konijn. Ze was een erg ijdele maar lieve she-cat die een glimlach had waar je van smolt.
De andere kat heette Moon, zijn pels was donker en kil net zoals de wintermaanden, maar hij was goed in jagen en leefde in alle rust op de open velden. Door de koude wind die de afgelopen tijden door zijn pels woei werd de tom steeds killer en killer totdat zijn pad kruiste met Sun.
De twee katten konden elkaar eerst niet uitstaan en hadden altijd ruzie. Ze wouden niet samen leven op de heides en alles voor hen zelf hebben.. maar Starclan vertelde hen om elkaar te accepteren, want er zouden moeilijke tijden aankomen. Ze geloofde de woorden niet van de sterren en bleven zich gedragen als twee verwende kleuters tot op een dag de voorspelling van Starclan uitkwam en er midden in de zomer de wind koud begon te worden. Binnen een week was de heides bedekt in een laken van ijs. Sun en Moon stonden verbaasd, hoe kon het nou vriezen in de zomer? Radeloos smeekte de twee katten om hulp: maar Starclan negeerde hen gebeden net zoals hen gedaan hadden toen Starclan hen gewaarschuwd had.
Dieren, planten en bloemen begonnen rondom hen te sterven van de kou en het zou niet lang meer duren voor ook Moon en Sun zich tussen de sterren zouden voegen. Ze besloten om hun geruzie achter zich te laten en samen te werken om te overleven. Lang hielden de twee katten het vol maar de warmte keerde maar niet terug. Sun smeekte nog elke dag om weer de warmte te voelen op haar pels maar de maanden werden steeds kouder. Starclan bood uit eindelijk een oplossing: Sun zou net als hen een ster worden en in ruil voor dat zou de vrieskou verdwijnen. Ze accepteerde haar lot en werd een ster. Maar geen normale ster die wij avonds in de hemel zien.. Nee, ze werd de grootste ster van het heelal. Ze werd de zon en bracht de aller eerste lichtstralen op aarde. Haar pels zijn de stralen in de ochtend en haar glimlach is de warmte die we voelen op onze pels. Echter, Moon, bleef nu alleen achter. Hij begon Sun te missen nu hij doorkreeg dat hij helemaal niet alleen wou leven. Hij bad Starclan om bij haar te zijn en de sterren accepteerde zijn wens. Moon mocht samen schijnen met Sun, in de avond, samen met de sterren om de nieuwe warriors van Windclan licht te geven in de duisternis van de nacht. Sun en Moon geven ons de dag en de nacht, de warmte en het licht in donkere tijden, een les dat we altijd moeten samenwerken om te overleven en dat we enkel kunnen schijnen als we omringd zijn met onze familie en vrienden." Rotten and broken. to the core. |
| | | Renske 538 Actief ⋆ Innocent people are not fools. They just think everyone has a heart ⋆
| CAT'S PROFILEAge: ▸ Died at 8 moonsGender: Tomcat ♂Rank: Apprentice |
| Onderwerp: Re: To my child; di 8 okt 2019 - 0:08 | |
| Gorsekit kreeg de start weer om hem heen en hij nestelde zich veilig in het warme, zachte holletje gecreëerd door zijn moeder. En toen begon het verhaal. Een verhaal over twee katten die leefden op de heide, vernoemd naar de zon en de maan. Gorsekit was meteen muisstil, hij wilde geen woord missen. Sun was mooi en warm als de dag, Moon donker en kil als de nacht. Het verhaal ging door en Gorsekit gaf al een zacht piepje toen Sun en Moon weigerden naar de waarschuwing van StarClan te luisteren. Dat was heel dom! StarClan was heel wijs en sterk, en je moest altijd naar ze luisteren. Anders kwam je misschien niet op de mooie plek. De plek die zijn papa had gezien. Niet veel later kwam het verhaal ook dat ze werden gestraft door StarClan en dat het midden in de zomer koud werd. Gorsekit snakte naar adem en verstopte zijn gezichtje in zijn moeders vacht. Dit was helemaal geen mooi verhaal over de zon! Dit was een eng verhaal over wat er gebeurde als je niet naar StarClan luisterde! Sun en Moon bleven namelijk gestraft, ook al toen ze smeekten en samen gingen werken. StarClan klonk zo verschrikkelijk wreed. Totdat Sun naar StarClan ging luisteren en beloofde een ster te worden in ruil voordat de warmte terugkwam. Verwonderd haalde Gorsekit zijn gezichtje uit zijn moeders vacht toen ze vertelde dat ze de grootste ster werd van allemaal. En Gorsekit realiseerde dat de kat Sun nu de zon was zoals hij die kende. Zijn blik ging naar de horizon waar diezelfde zon de lucht in steeg. Maar Moon was alleen en wilde weer samen bij Sun zijn. En het mocht van StarClan! Maar hij werd de maan, en ze konden weer samen zijn. Mama vertelde toen het moraal van het verhaal, de les die hij hieruit moest leren. Samenwerken, dat hij met zijn familie moest zijn, om licht en warmte te kunnen hebben. ‘Wauw,’ kwam er verwonderd uit Gorsekit zijn bekje toen het verhaal afgelopen was. Nu wist hij zeker dat hij nog beter op zijn familie zou passen. En op zijn vriendjes! En dat hij altijd zou proberen samen te werken! Maar één ding uit het verhaal zat hem nog dwars. ‘Maar, mama,’ begon hij twijfelend. ‘Papa zei dat de zon en de maan afwisselden om licht te geven. Maar hoe kunnen Sun en Moon dan samen zijn?’
|
| | | | Onderwerp: Re: To my child; | |
| |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |