Push shove, a little bruised and battered

Hij was terug gekomen van een jacht, konijn in zijn bek die hij amper voor zich uit kon slepen. De kater liep met het beest naar de prooistapel en legde het daar voorzichtig neer. Kort daarna zag hij een apprentice hetzelfde konijn wegslepen richting de elders den. Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht, wetend dat hij zijn clan net weer goed geholpen had. De bruine kater liep zonder na te denken verder door het kamp heen voordat hij tegen iemand in liep. Hij keek geschokt naar voren. "Sorry, dat was niet mijn bedoeling.." zei hij toen tegen de kat tegenover hem. Oepsie.

  De zwarte tom kroop net de Nursery uit na een bezoekje aan zijn gloednieuwe kroost toen zijn maag begon te rommelen. Hij had die ochtend al gejaagd voor de Clan, dus hij voelde zich niet verplicht om eerst nog op pad te gaan voor hij iets van de prooistapel nam. Je kon immers toch beter jagen met een maag die geen lawaai maakte.
  Shadefeather liep naar de prooistapel, gefixeerd op een heerlijk konijntje dat hij zag liggen, waardoor hij niet zag dat er al iemand aan kwam. Dus botsten ze tegen elkaar aan.
  'Sorry, dat was niet mijn bedoeling..' zei de bruine kater, die geschokt naar voren keek.
  Shade knipperde even verbaasd met zijn gele ogen. 'Geeft niets, Wolfheart. Kan iedereen gebeuren,' grinnikte hij. Zijn ogen gleden even naar het konijn op de prooistapel, die er nu toch wel groter uit zag. 'Hey, wil je misschien dat konijn met me delen?' vroeg hij toen en hij knikte naar het konijn wat hij bedoelde. 'Als je geen honger hebt is dat ook goed hoor.'

Hij was tegen Shadefeather aangelopen. Die accepteerde gelukkig zijn verontschuldiging en werd niet boos op hem. 'Geeft niets, Wolfheart. Kan iedereen gebeuren,' grinnikte de kater. Een lach kwam op Wolfhearts gezicht te staan. "Gelukkig maar," zei hij toen tegen de zwarte kater. 'Hey, wil je misschien dat konijn met me delen?' hij keek achterom naar de gevulde prooistapel en besefte zich toen pas dat hij eigenlijk nog amper wat had gegeten vandaag. "Dat is misschien wel een goed plan, ik heb nog niet zo veel gegeten vandaag." hij liep naar de prooistapel, trok het aangewezen konijn er tussen weg en zocht een plekje voor ze om te zitten. "Hoe gaat het met de trainingen van je apprentice dan?" vroeg hij toen om een gesprek op te starten terwijl ze samen van het konijn zouden eten.

  Wolfheart glimlachte bij zijn woorden. 'Dat is misschien wel een goed plan, ik heb nog niet zo veel gegeten vandaag.'
  'Dan is het maar goed dat ik het voorstelde,' grapte Shade en hij volgde de kater toen hij het konijn van de prooistapel pakte en een plekje uitzocht voor hen om te zitten.
  'Hoe gaat het met de trainingen van je apprentice dan?' vroeg Wolfheart.
  Shade glimlachte. 'Het gaat super goed. Ze gaan snel vooruit, ik ben super trots op hen,' antwoordde hij vrolijk voordat hij een hap nam van het konijn. 'Had jij al een Apprentice of..?' Hij kon het op het moment niet herinneren of de bruine kater al een Apprentice had toegewezen gekregen.

Hij was blij met de smalltalk die hij met Shadefeather had. De clan zat op het moment zo vol met spanningen en onderlinge opstootjes dat hij het wel kon waarderen als katten een keertje normaal deden tegen elkaar. 'Het gaat super goed. Ze gaan snel vooruit, ik ben super trots op hen,' vertelde Shade toen aan hem. Hij grijnsde en knikte. "Als ik ze altijd zie oefenen en bezig zie moet ik denken aan hoe ik zelf was in die tijd. Het lijkt wel alsof ze altijd allemaal hetzelfde zijn, altijd eigenwijs." zei hij grappend. Hij nam een paar happen prooi. 'Had jij al een Apprentice of..?' Hij knikte terwijl hij zijn mond leeg at. "Ik heb op dit moment Frogpaw onder mijn hoede staan." zei hij toen tegen Shadefeather. "Doet het heel goed! Jij bent haar peet-vader toch? Als ik het goed begrepen heb.." toch maar even vragen voor de zekerheid.

  De bruine kater grijnsde en knikte. 'Als ik ze altijd zie oefenen en bezig zie moet ik denken aan hoe ik zelf was in die tijd. Het lijkt wel alsof ze altijd allemaal hetzelfde zijn, altijd eigenwijs,' zei hij grappend.
  Shade lachte met hem mee en knikte. 'Ja, dat herken ik ook wel. Toch zijn er wat terughoudendere Apprentices, maar de meeste weten zich wel te vermaken,' grinnikte hij, voordat hij de vraag aan Wolfheart stelde of hij al een Apprentice had.
  De kater knikte daarop. 'Ik heb op dit moment Frogpaw onder mijn hoede staan,' zei hij. 'Doet het heel goed! Jij bent haar peet-vader toch? Als ik het goed begrepen heb..'
  Shadefeather kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Natuurlijk was hij Frogpaw's mentor, het kwam weer terug bij hem. Dat had hij moeten weten, maar het waren dan ook zulke drukken tijden geweest. 'Oh, ja natuurlijk. Had ik moeten weten, sorry,' verontschuldigde hij met een kleine ongemakkelijke lach. 'Ja, nadat hun vader was overleden heb ik hen onder mijn hoede genomen,' glimlachte hij. 'Het is zeker een nestje waar je je kop bij moet houden hoor,' grinnikte hij. 'Maar ik houd van ze, natuurlijk.'

Shadefeather leek mee te gaan in zijn woorden. 'Ja, dat herken ik ook wel. Toch zijn er wat terughoudendere Apprentices, maar de meeste weten zich wel te vermaken,' oh ja dat zeker. "Ze moeten zich zeker vermaken. Ik probeer Frogpaw ook veel vrije tijd te geven om dingen te doen, ik ga er van uit dat hij dan wat rotzooi gaat trappen met zijn vrienden en leuke dingen gaat doen. Zodat ze daar ook van leren. Ze moeten nu toch wel weten waar de borders zijn en waar ze wel of niet kunnen komen." er waren genoeg andere gevaren, maar zolang ze een beetje bij het kamp bleven was het goed. Shadefeather verontschuldigde zich meteen dat hij het niet geweten wat. "Kan iedereen vergeten toch, maakt echt niet uit." je moest nogal wat onthouden als je van iedereen moest weten wie wie mentorde. 'Ja, nadat hun vader was overleden heb ik hen onder mijn hoede genomen,' glimlachte de zwarte kater. Het was wel aandoenlijk. Hij had zelf geen kits. 'Het is zeker een nestje waar je je kop bij moet houden hoor,' Maar boven dat zei hij dat hij van ze hield. Dat was belangrijk. "En dat is het belangrijkste, dat iemand van ze houd en op ze let." zei hij met een glimlach. "Ik zou zelf niet weten hoe het is hoor, ik heb zelf geen kits of wat dan ook." vertelde hij toen. Hij was niet eens echt serieus in de business voor een relatie of iets.

  Wolfheart vertelde over dat hij hen vooral hun gang wilde laten gaan, lol trappen met vrienden en dergelijke. Shadefeather was het volkomen met hem eens. Hij was blij dat Frogpaw in ieder geval een goede mentor had in Wolfheart. Daardoor was hij wel wel gerustgesteld, voor dat kleine beetje zorgen.
  'En dat is het belangrijkste, dat iemand van ze houd en op ze let,' zei de bruine kater met een glimlach. 'Ik zou zelf niet weten hoe het is hoor, ik heb zelf geen kits of wat dan ook.'
  Shadefeather knikte en grinnikte even. 'Oh, het was ook volkomen uit het niets. Opeens overleed hun vader en ik zat met een nestje van een stuk of 5 kits. Dat is niet niks, dat kan ik je wel vertellen,' miauwde hij met een grinnik. 'Zelf had ik ook niet echt veel ervaring. Ik houd van kittens dus ik hang wel wat rond de Nursery, maar om er echt voor te zorgen.. Het is zeker iets wat je uit moet vogelen in het begin.'