In the Future {OPEN}

  Nog even, en dan was ze Warrior. Silverpaw zuchtte even gelukzalig. Ze had er zin in, maar waar ze nog wel meer zin in had was om een leven te delen samen met Olivebranch. Hij was echt constant in haar gedachtes. Een andere gedacht die wel meer dan eens voorbij kwam waren kittens. Natuurlijk zouden ze nog wachten tot ze wat ouder zou zijn, Silverpaw wilde ook echt geen kittens nadat ze net Warrior geworden was. Maar dat er een nestje aan komt is geen geheim meer.
  Daarom besloot de jonge kattin weer eens een bezoekje te brengen aan de Nursery. Het was weer veels te lang geleden en ze bedacht dat het misschien wel handig zou zijn als ze al een beetje soort van ervaring had rond kittens.
  De snow bengal liep de Nursery in en keek even kort rond. Wie had zin in een praatje, of een spelletje?

- open voor kittens en/of Queens <3

Sunkit was helemaal in haar sas. Ze had net een spelletje tikkertje gewonnen. Groot in deels omdat ze gewoon iedereen zo hard aftikte dat ze haar maar snel gelijk gaven. Zij had de meeste kittens getikt! Dus ze had gewonnen, toch? Snorrend wandelde ze dan ook terug naar haar nest, totdat ze opeens een bekende in haar ooghoek kreeg. Oh nee, niet zíj! Zij was super gemeen! Ze zou haar maar snel weg moeten jagen. Ze zou de nursery beschermen tegen het kwaad! Ze stampte dan ook met opgezette vacht naar de grijs gevlekte poes. ‘Jij mag hier niet zijn,’ deelde ze op een bazige stem mee. ‘Dus rot maar weer op.’ Haar blauwe oogjes vlamden en ze had haar oortjes in haar nek liggen, terwijl ze uitdagend met haar staartje zwiepte.

- Sorry, couldn't resist

  Silverwish keek nog eens rond naar een eenzame kitten, tot er een rode kitten voor haar neus opdook. Het was natuurlijk niemand minder dan Sunkit, de kitten die ze per ongeluk pijn had gedaan met een mosballetje. Ze had zelfs nog haar excuses aangeboden, maar Sunkit was te boos geweest om het te aanvaarden. Blijkbaar koesterde ze nog steeds wrok voor het kleine ongelukje.
  'Jij mag hier niet zijn,' deelde ze mee op een bazige toon. 'Dus rot maar weer op.' Ze had haar oortjes in haar nek gelegd en haar staartje zwiepte uitdagend heen en weer.
  Silver haalde even een wenkbrauw op en zuchtte. Toentertijd was ze nog een Apprentice geweest en ze wilde toen vooral dat Sunkit haar aardig vond, maar nu ze Warrior was en zoiezo al een stuk opgegroeid was, mentaal en fysiek, vond ze dat ze het deze keer maar niet weer moest pikken. Wie weet wat voor kittens ze allemaal kreeg in haar nestje met Olivebranch, ze moest natuurlijk wel voorbereid zijn om types zoals Sunkit. Dus wat is een betere manier om daarmee te oefenen dan dit?
  'Sunkit, zo'n toon sla je niet aan tegen iemand, zeker geen Warrior,' miauwde ze dus ook op een strenge toon. 'Ik mag hier gewoon zijn, dus ik zou maar heel snel normaal doen.'

- nu is ze warrior dus doe maar net alsof de vorige post ook warrior was lol

Sunkit keek met geheven kin naar de poes kijken. Ze zou haar wel wegkrijgen. Iedereen hier moest naar haar luisteren. Maar nee hoor, zij dacht dat ze de baas van de nursery was en zei dat ze niet zo mocht praten. Dit was natuurlijk precies de verkeerde snaar die ze had aangeraakt en haar gezichtsuitdrukking veranderde van boos naar woest. ‘Jij bent mijn mama niet!’ gilde ze kwaad naar Silverwish. Ze deed zo stoer met haar grote ik-ben-warrior-dus-ik-ben-beter houding. En ze mocht al helemaal haar niet commanderen. Sunkit stampte meteen dichterbij de zilveren gestipte poes en begon tegen haar poten aan te duwen. ‘Ga weg! Ga weg!’ pufte ze toen ook iedere keer toen ze weer tegen haar op botste.  

  Sunkit bleef haar bazig aankijken, met een opgeheven kinnetje, maar Silverwish was van plan niet weer over haar heen te laten lopen. 'Jij bent mijn mama niet!' gilde de kitten kwaad na haar woorden. Daarna stapte ze meteen wat dichter bij, alleen maar om tegen haar poten aan te duwen. 'Ga weg! Ga weg!'
  Silver haalde een wenkbrauw op. Ze kon niet goed geloven dat zo'n kleine kitten echt zo bazig kon doen. Maar ja, ieder zo zijn persoonlijkheid. Toch had ze het idee dat Sunkit wat meer opvoeding nodig had, maar wie was zij om te zeggen dat haar mama het beter moest doen? Zij was nog maar net een Warrior geworden en kon alleen maar dromen over een nestje op dit moment.
  'Sunkit, dat ik je mama niet ben betekend niet dat je niet respectloos mag doen tegenover Warriors en überhaupt andere katten,' miauwde Silver zo kalm en duidelijk mogelijk. 'Ik ga pas weg wanneer ik dat wil, dus je moet er maar mee dealen.'

Silverpaw dacht dat ze heel wat was ofzo. Ze ging maar blijven zeggen dat ze niet mocht zijn zoals ze was. Maar Sunkit vond haar niet aardig, dus ze moest en zou weggewerkt worden. Ze liet een grommetje horen en keerde verwaand haar blik af. ‘Ik doe wat ík wil,’ deelde ze stellig mee. ‘En jij mag niet zeggen wat ik doe!’ Deze poes wat echt de stomste van heel de wereld. Dus het was nu Sunkits persoonlijke missie om het leven van deze kat ondragelijk te maken. Ze ging toen maar pardoes op de grond zitten. Ze staarde de kat uitdagend aan en liet haar staartje steeds ongeduldig op de grond ploffen. ‘Ga je nou nog weg?’  

  Sunkit liet zowaar een grommetje horen en keek verwaand weg. 'Ik doe wat ík wil,' deelde ze stellig mee. 'En jij mag niet zeggen wat ik doe!'
  Silver zuchtte en rolde nog even haar ogen. Wat moest ze toch met deze kitten? Ze had totaal geen ervaring. Wat als zij ook zo'n bazig poesje kreeg met Olivebranch? Waren ze ervoor voorbereid?
  Inmiddels was het rode poesje op de grond gaan zitten en ze keek haar uitdagend aan. 'Ga je nou nog weg?'
  Ze wist dat ze beter niet weer kon toegeven. Maar ze had ook niet veel zin om bij Sunkit te blijven rondhangen. Misschien waren er nog lieve kittens in de Nursery? Of wijze Queens die haar advies konden geven?
  De bengal richtte haar blauwe ogen weer op de kitten. 'Nee, ik ga niet weg uit de Nursery.' Wel weg bij haar, maar zeker niet de Nursery. Ze stond op en liep verder de Nursery in, op zoek naar gezelliger gezelschap.

Sunkit had bijna alles uit de kast gehaald. Ze was gemeen geweest, ze had geduwd, ze was boos geworden. Maar Silverwish was nog steeds niet van plan om te vertrekken. Sunkit was even met stomheid geslagen. Wat moest ze dan? Normaal ging iedereen zo bij haar weg als ze zei dat ze weg moesten. Sunkit slaakte een gefrustreerde kreet. Misschien moest ze maar gewoon proberen bij mama, of bij iemand anders. Ze kon gaan huilen en doen alsof de poes heel gemeen tegen haar was geweest. Dat zou d'r leren! Als de tranen eenmaal rolden, kwam er meestal vrijwel direct iemand haar troosten. Sunkit haalde eens diep adem, kneep haar oogjes dicht. Ze was vooral nog heel erg kwaad, dus het kostte niet veel moeite om de traantjes te laten rollen. Ze begon te snikken, om steeds iets luider te beginnen te huilen. Zodra de krokodillentranen begonnen de rollen, keek ze zo af en toe door de nursery, om te kijken of het al effect had.