Insomnia

De hele dag was het vrij mooi geweest, maar ongeveer tegelijk met de avondpatrouille waar zij opuit was gestuurd begon het te regenen. Wolfpaw haatte regen met een passie, simpelweg door het feit dat het soms een lege nacht duurde voordat ze droog was. Dan trojk de vocht in haar nest en mocht ze die ook meteen vervangen, bah. Behoorlijk nat stapte de poes dan ook de den in, niet al te voorzichtig om geen apprentices wakker te maken. Sommige lieten een zacht geklaag horen, maar de meeste hielden hun bek dicht wanneer ze zagen dat zij het was. Heh, wie had vrienden nodig als je ook andere katten bang voor je kon maken. Wolfpaw ging in haar nest zitten en hoorde kort de diepe ademhaling aan van de apprnetices die sliepen. Ze was moe, maar begon eerst stug met het drooglikken van haar vacht. Ze haatte het om zichzelf te wassen omdat het een eeuwigheid duurde door haar dikke vacht, maar alles liever een vochtig nest.

&Pepperpaw

Hmpf, stomme vacht ook. Stomme winter. Stomme regen. Wolfpaw was duidelijk in strijd met haar lange vacht en had dan ook niet echt veel oog voor haar omgeving. Ze wilde gewoon slapen na zo'n lange dag, want dan hoefde ze zich tenminste niet zo'n zorgen te maken. Heerlijk om eventjes niet te denken en hopelijk een droomloze nacht door te brengen - of niet, als je zo'n lekkere wollen trui om je heen had 24/7. De poes was zo in haar gedachten verzonken dat ze ook pas door had dat ze niet als enige wakker was toen plots een lik over haa achterhoofd werd gegeven en er zachte woorden in haar oor werden gezegd. Met een ruk draaide ze zich om. "Blijf van me a-" haar vijandige houding verdween toen ze zag dat het Pepperpaw was die net haar hulp had aangeboden. Verbaasd en ergens ook lichtelijk gegeneerd keek ze weg. "Oh... Jij bent het," kwam eruit, het dichtst wat ongeveer bij een sorry zou komen. Stiekem voelde ze zich nog steeds schuldig voor die keer dat ze in de modder terecht was gekomen, al zou je gedachtes moeten kunnen lezen om dat te merken. Wolfpaw boog haar kop wat en stond toe dat Pepperpaw erbij kwam, al was het duidelijk dat ze niet echt op haar gemak was. "Eh, bedankt," mompelde ze haast verstaanbaar en ging zelf ook door met het likken van haar vacht. Een sorry zou je echt niet uit haar krijgen, maar die bedankt was al meer dan de meeste katten ooit zouden horen.

Uh. Oeps. Pepperpaw leek nogal gechoqueerd te zijn door haar heftige reactie, en misschien nog wel meer door de plotse verandering. Sterker nog, ze poofte uit tot een wolk en haar tong had niet eens de tijd om zich terug te trekken. Een aandoenlijk gezicht, maar Wolfpaw wendde snel haar blik af omdat ze met ongemak haar wangen wat warmer voelde worden van schaamte. De grote apprentice trok kort wat ongemakkelijk met haar oor, en ondanks dat ze haar best deed om het achter haar zelfverzekerde masker te verbergen, was te merken dat haar spieren gespannen waren onder de aanraking van Pepperpaw. Ze was het niet gewend om zulk fysiek contact met anderen te hebben. Niet meer sinds de band met haar zusjes zo verwaterd was en ze wist niet precies wat ze erbij moest voelen. Ze snapte ook niet helemaal van zichzelf waarom ze dit oké vond, maar ergens kwam het voort uit schuld gevoel. Verward ging ze verder met het likken van haar vacht in stilte, niet zeker wetend hoe ze met deze situatie om moest gaan. Het was veel makkelijker om gewoon dat boze, afstandelijke masker op te zetten, dan dit. "Geen probleem.. Ik weet hoe moeilijk dit plekje is," als antwoord liet ze slechts een beetje een onpeilbare 'hMmmm' horen, al kon ze niets anders dan verbaasd mid-lik stoppen toen ze gespin hoorde. Was... Was dat Pepperpaw? "Had je een late patrouille?" Wolfpaw was volledig uit haar doen door deze vreemde, vriendelijke interactie opeens. Pas toen realiseerde ze dat zij nu degene was die haar tong nog naar buiten had steken en ging haastig door alsof er niets gebeurd was. "Oh, uh, ja," kwam eruit. "... En het regent," ze kon zichzelf wel voor de kop slaan. Nee, Pepperpaw dacht vast dat ze random de rivier ingevallen was en daar nat van was. Ugh... "Hoe zijn je trainingen met Acorndust..?" probeerde ze wat onhandig het gesprek een andere kant op te sturen.

Wolfpaw snoof wat humeurig toen Pepperpaw over de regen begon. "Ja, ik moest daar wel doorheen door jouw mentor," bromde ze en zette haar vacht, die aanzienlijk droger was, iets meer op. Rustig begon ze haar poot te likken, waarna ze die over haar snoet haalde. Goed, patrouilles moesten nou eenmaal weg. Maar hey, ze had het niet erg gevonden als ze deze een keertje uit had mogen zitten. "Steeds beter... denk ik.." antwoordde Pepperpaw op haar vraag. Wolfpaw trok met haar oor door de lichte aarzeling in haar stem. "al moet ik een heleboel trainen aan jagen voordat ik een warrior mag worden. Ik geloof dat ik nogal langzaam ben.." ze haalde haar schouders op. "Je bent gewoon anders, daar is niets mis mee," kwam er droogjes uit, met toch iets van een bittere ondertoon. Spreek maar eens over sloom zijn tegen een apprentice van 16 moons. Daar wilde ze het verder alleen niet over hebben, dat lag veel te gevoelig en ging Pepperpaw dus absoluut ook niets aan.

Een zachte grinnik ontsnapte haar toch bij de onsamenhangende woorden van Pepperpaw en haar schaapachtige glimlach. "Hm. Acorndust? Misschien toch eerder Eekhoorndust dan," kwam er zelfs als grapje vanaf. Wat Pepperpaw op de grens met Thunderclanners deed boeide haar niet zo. Omdat ze was opgegroeid tijdens de journey waren haar relaties met andere clans soms wat vaag. Moederlief had haar wel goed op het hart gedrukt dat alle andere clans minderwaardig waren, maar goed, ze was zelf ook voor 'n kwart Thunderclanner. Haar haat lag meer tegenover Windclan... Maar then again, was het niet een Windclanner die hier nu haar vacht droog aan het likken was? Hm. "Iedereen is anders," sprak de poes. "anders was het hier maar heel saai." ze liet een zacht knor geluidje horen. "Weet ik," kwam er lichtelijk kribbig uit, maar Wolf was ook moe en had sowieso geen zin om nu ruzie te schoppen. Pepperpaw bedoelde het vast goed, maar alles wat haar ook maar het idee gaf dat Pepperpaw haar misschien probeerde te gerust te stellen of troosten maakte haar al geërgerd. Ze wilde geen medelijden, al helemaal niet van een konijn. Toch was ze nog steeds hier, was ze nog steeds keurig haar vacht droog aan het likken. Ugh, waarom stond ze het ook toe. Waarom deed Pepperpaw toch ook lief tegen haar, ze zou beter moeten weten."Heeft je vader dat gezegd?"

Pepperpaw kon lachen om haar stomme grap en Wolfpaw wist niet precies waarom ze het leuk vond om de jongere poes te horen giechelen. “Tja.. Eekhoorns en nootjes he? Het komt allemaal bij elkaar,” een licht vrolijke twinkeling kwam in haar ogen toen ook zij even grinnikte om die woorden, alleen vervloog dat snel toen Pepperpaw wijsheden begon te spuwen. Wolfpaw trok wat kribbig met haar oor en vroeg wie haar dat gezegd had. Daar wist de jonge poes geen antwoord op en de oudere apprentice besloot maar gewoon haar schouders op te halen. "Eh, het maakt ook niet uit," mompelde ze en likte nog een laatste plukje van haar borst droog. "... Maar het is wel waar," gaf ze enigszins moeizaam toe en keek Pepperpaw met een wat onpeilbare blik aan. "Je hoort gewoon hier," het had haar ook even geduurd om dat te beseffen, maar goed. "En als iemand ooit zegt dat dat niet zo is, ram je ze gewoon op hun bek," Ze draaide zich weer weg van de poes en keek de den uit, maar dat was het dichtst bij... Acceptatie? Dat je van Wolfpaw zou kunnen krijgen. "En anders doe ik dat wel,"

Het was dat iedereen aan het slapen was, anders had ze het nooit gezegd. En als Pepperpaw hiermee ging pronken, dan zou ze haar met liefde neer hoeken, hoor. Nuja, dat maakte ze zichzelf dan maar wijs. De grote poes maakte geen oogcontact, omdat ze eigenlijk niet wilde zien hoe de ander reageerde. Eigenlijk best sneu, dat de grote boze Wolfpaw die beweerde nergens bang voor te zijn, volledig ontdaan was wanneer ze ook maar iets van affectie of überhaupt emoties toonde. Tja, dat kreeg je met zo'n opvoeding. "Ik heb al een keer iemand op zijn neus geslagen!" nu trok ze één wenkbrauw op en durfde toch weer de ander ongelovig aan te kijken. Pepperpaw die iemand op z'n neus mikte? Ja hoor, en Wolf gaf gratis kusjes weg. "Een Thunderclan apprentice kwam de grens over en die heb ik toen op zijn neus geslagen!" een frons kwam op haar gelaat, wat moest dat stuk stront op hun gebied? "maar hij wilde alsnog niet weg.. Misschien moet ik jou de volgende keer maar roepen." een zacht gegrinnik wist haar bek te ontsnappen. "Ja doe dat maar, ik leer die rotten wel een lesje die ze niet snel zullen vergeten," en dat was geen bluf. "Volgende keer stoot je 'm in z'n strot, dan houden ze heel snel op met hun praatjes," protip!