Lilo

Onderwerp: Lilo za 2 nov 2019 - 15:00

De grote Cave Guard had net haar dienst erop zitten, had wat gegeten en was nu op weg naar de Nursery. Kittens waren iets waar ze altijd wel vrolijk van werd, en het was een goed tijdverdrijf, zeker ook voor de kittens. Er was altijd wel een kitten die een spelletje wilde spelen, of een verhaaltje wilde horen. Of om gewoon lekker gezellig te praten. Ook wilde Shimmer Reflecting on Water graag de Queens helpen, hun even aflossen van al het oppassen of gewoon wat moed in praten. Maar deze keer was het kittentijd.
Shimmer zag dan ook een kitten wat afgezonderd van de rest zitten en vroeg zich af hoe dat kwam. Als ze het goed kon herinneren was de naam Morning, een kitten wiens vader een Rogue was geweest. Ze vermoedde dat het mede daardoor kwam.
Ze liep op de kitten af en glimlachte naar haar ter begroeting. 'Hallo, wat zit jij hier alleen. Geen zin om met de andere kittens te spelen?' vroeg ze met een zachte, lieve stem.

+ Morning

Onderwerp: Re: Lilo zo 3 nov 2019 - 13:25

Morning keek naar de kittens die volop aan het spelen waren. Om eerlijk te zijn, zou ze blij zijn als haar training als To-be kon beginnen. Niet alleen hoefde ze dan niet meer naar haar moeder te luisteren, maar ook hoefde ze dan niet telkens een excuus te verzinnen om niet mee te hoeven doen met die druktemakers daar. Ze wist dat ze niet de gemiddelde attitude van een kitten had, maar ze durfde te wedden dat ze ook niet het gemiddelde leven van een kitten had. Zij hadden geen vader die ergens in de bergen rondzwierf en die hun verlaten hadden nadat ze wisten dat zij binnenkort geboren zouden worden. Zij hadden geen overbezorgde moeder die het goed wilden doen, maar weigerde om informatie te geven zodra ze ernaar vroegen. Zij hadden geen geheimen die veilig weggestopt werden voor hun. Morning sloot geërgerd haar ogen en opende deze weer toen ze pootstappen hoorde, gevolgd door een lieve stem die haar aandacht trok. Het liefste wilde ze een geïrriteerde reactie geven, maar iets in de blik van de she-cat, die ze herkende als Shimmer, weerhield haar ervan. Misschien was het de lieve ondertoon in haar stem, maar even verlangde Morning ernaar dat haar moeder ook zo was. Dat ze Morning niet vermeed om haar gedrag, maar juist met haar kwam praten en het haar uitlegde. Ze wilde dat ze het kon begrijpen, maar ze had het idee dat het geheim te duister was voor haar om het te kunnen begrijpen. Ze negeerde die gedachten en richtte zich op Shimmer. “Niet echt,” gaf ze toe. “Het zijn steeds weer dezelfde saaie spelletjes.” Ze zuchtte. “Ik zal blij zijn als ik eindelijk met mijn training kan beginnen.” Ze glimlachte voorzichtig naar Shimmer. Bij Shimmer kon ze haar muur wel laten zakken. Voor heel even dan.