Harder than it looks.

Onderwerp: Harder than it looks. di 12 nov 2019 - 19:45

Ze had met een lachje de uitdaging aangenomen, denkend dat het vast makkelijk zou zijn om een vis te kunnen vangen, maar dat viel behoorlijk tegen. Evening had nog maar één keer geleerd hoe ze een vis moest vangen en toen was de wind zo scherp geweest, dat de stroming zelfs op de rustigste plek in the Rapids te druk was geweest om te vissen. Ze had dus geen vis kunnen vangen en de keren daarop hadden ze andere prioriteiten om te vervullen. Evening dacht terug aan de verhalen over de katten van de Clans, waar blijkbaar een Clan had gezeten die RiverClan noemde en die niks anders deden dan vissen vangen. Ze wilde dat ze in die tijd had geleefd zodat ze hun had ontmoet, maar helaas waren de Clan cats alweer weg en vond Evening het een brug te ver gaan om hun op te gaan zoeken in hun gebied. Ze zou haar Tribe sowieso niet achter zich kunnen laten, was te gehecht geraakt aan de katten die ze haar familie noemde. En dus moest ze maar een Prey-Hunter vinden die het haar nog eens fatsoenlijk uit kon leggen. Ze boog zich weer over het water, haar poot in de lucht gestoken. Ze concentreerde zich op de bewegingen onder het oppervlakte, maar zelfs op dit tamelijk rustige gedeelte van de rivier ging het nog te snel voor haar om ook maar een glimp van een vis op te kunnen vangen. En dus liet de she-cat zich een tikkeltje verslagen naar achteren leunen, haar blik geërgerd richtend op het water. Plotseling rook ze een bekende geur en werd ze even afgeleid van het vissen. Ze had veel meer zin om met een Tribemate te praten dan nog verder te moeten vissen. En dus keerde ze het water de rug toe en glimlachte warm naar Cardinal, één van de Cave Guards. “Blij dat je de grot even kunt verlaten?” vroeg ze met een glimlach om haar lippen. Dat Cardinal hier was, wilde zeggen dat er geen direct gevaar dreigde voor de Tribe. Precies zoals het hoorde te zijn.

+ Eerste post voor Cardinal •

Onderwerp: Re: Harder than it looks. vr 27 dec 2019 - 18:33

Als iemand het aan haar vroeg, zou Cardinal zeggen dat ze op éénmanspatrouille was, maar in feite was ze gewoon een wandelingetje aan het maken. Bij nader inzien, misschien was dat ook wel wat ze zou zeggen, met de vraag erbij of de ander niet gezellig mee wilde wandelen. Het had immers weinig zin om je hele leven alleen maar aan het werk te zijn, toch? Het is een mooie dag, zou ze zeggen, geniet even. Het hing er maar vanaf wie het vroeg, besloot ze. De lucht was koud, maar in de verte glinsterden de Rapids in het zonlicht. De felle weerkaatsing maakte het moeilijk om direct naar het water te kijken en ze zag dan ook pas vrij laat dat er iemand aan de waterkant zat. Gelukkig was het geen kat die zou gaan zeuren. In plaats daarvan werd haar een vriendelijke glimlach toegeworpen door de lapjespoes. Evenings vacht glansde in het zonlicht en haar lach was al even stralend. Misschien wel bijna net zo stralend als de glimlach die Cardinal teruggaf. De Cave Guard begroette de Prey Hunter met een kopje. "Het is heerlijk buiten", bevestigde ze. Wie zou er binnen willen zitten op een stralende dag als dit? Jack misschien, maar die was sowieso niet goed wijs.