Still mine - Warhound

Onderwerp: Still mine - Warhound do 28 nov 2019 - 23:23

I'll know my name
as it's called again

Ze knipperde, de wind waaide door haar vacht heen. Bracht een rilling in haar op. Dit gebied was vervloekt. Ze voelde het in haar aderen. Het trilde pijnlijk in haar keel. Ze had het nooit moeten nemen, dan leefde Steppingstone nog. Dan was er nooit zoveel fout gegaan.. Dan kon ze nog spreken, was Roseburn nog niet..

De gedachte aan hoe ze haar eigen dochter van het leven had genomen bracht gal omhoog in haar keel wat ze met moeite wegslikte. Haar hoofd bijdraaiend om te kijken naar de kater die met haar meegekomen was. Diep blauwe ogen vooraltijd getekend met vermoeidheid en verlies. "War." Kraakte ze. Pijn wegslikkend. "Binnenkort.. ben ik een met de grond." Sprak ze langzaam, haar blik terugwerpend op de heide die zacht in de wind blies.

"je moet me wat beloven."

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Onderwerp: Re: Still mine - Warhound ma 2 dec 2019 - 7:55

De gevlekte kater liep met sierlijke stappen door het bekende gebied. Hij proefde de gebeurtenissen nog op het puntje van zijn tong en wanneer hij zijn oor de juiste richting op kantelde kon hij de fluisteringen van diens kosten nog horen. Maar voor hem was dit geen pijn of schuld. Voor hem was het een vlaag geweest van een interessant moment die weer evensnel was verdwenen als dat het was gekomen. En nu was hij weer verveelde achtergelaten. Al scheelde het dat hij nu de emoties en zorgen van Butterstar kon aflezen. Hij kon nog meeliften op haar gevoelens en zo hemzelf wat opvullen. In stilte luisterde hij naar wat ze te zeggen had, het moest wel belangrijk zijn anders was hij nooit meegevraagd. Warhound trok de hoek van zijn mond op "Niet zo dramatisch schat, het duurt nog wel even voor het zo ver is" de calico liet zijn fasade van charme en flirt zakken. Zijn blik leeg maar intelligent in de blauwe van de ander te vinden, afwachtend naar hetgeen wat hij moest beloven. Ze hoefde immers geen onnodige woorden met elkaar te verwisselen. Ze begrepen elkaar.

The extreme always seem to make an impression

Onderwerp: Re: Still mine - Warhound ma 2 dec 2019 - 23:39

I'll know my name
as it's called again

De wind trok aan haar. Liet haar zacht zuchten. Warhound kwam met zijn zinloze opmerkingen die haar zacht met haar ogen lieten rollen. Hij was een simpele ziel. Een steekje in zijn kop zat los. Butter was er dan ook zeker van dat als hij een beter aanbod zou krijgen bij een andere clan hij haar simpelweg in de steek zou laten. De clan in de steek zou laten. Helaas voor hem zou niemand anders hem willen. De enige rede waarom zij hem nog bij haar hielt was omdat hij een wild card was. Niemand zou hem ooit kunnen voorspellen en juist daarom was hij een sterke asset. Wellicht vond ze hem wel een goede ziel om aan haar zijde te hebben. Iemand die haar bij de grond hielt. Scherp hielt. Ze zuchtte met een zachte lach, haar kop schuddend. "Het is dichterbij dan je denkt." Mauwde ze schor terwijl ze hem aankeek. "En als dat gebeurt. Hou Panthergrowl in de gate." Kuchte ze zacht. "Hij is een goedzak, maar een vuurbal. Zorg dat hij een slimme deputy kiest, en nee, stel niet jezelf voor." Ze rolde haar ogen hem een zachte por gevende.

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.