new home

Het was al een tijdje geleden dat de clanmeeting afgelopen was en nu stond ze voor de opening van de elders den. Een den waar ze meteen intrek in had kunnen nemen als ze niet gekozen was door StarClan als medicine cat apprentice. Maar nu ging ze er alsnog in, manen later. Ze was zoveel ervaring rijker door alle jaren heen en nu was het zo ver. Ze zou echt elder worden. Het was nog even wennen aan de gedachte, maar Mistgaze voelde zich ergens wel opgelucht. Nu kon ze tijd door brengen met Rowan. Als hij haar nog wou zien. Er waren genoeg katten in ThunderClan die haar wel konden kotsen. Voorzichtig stapte ze naar binnen toe, waar ze Rowan zag in de verte. "R-rowanflight?" vroeg ze voorzichtig toen ze binnen stapte. Ze moest nog een nest bouwen, maar ze wou hem het liefste naast die van hem maken. Als hij dat goed vond..

Haar ogen vonden die van hem en het voelde alsof ze een eeuw uit de clan weg was geweest. Hij leek jaren ouder geworden, al kwam dat misschien door het feit dat hij zich niet meer goed kon voortbewegen sinds zijn laatste gevecht fout gegaan was. "Eindelijk tijd voor mij?" het sneed in haar, zijn woorden. Haar mond trok droog terwijl ze zocht naar iets om terug te zeggen naar hem. "Ja, ik.. eh-" ze wist zich geen houding te geven op het moment. Moest ze hem omhelzen, lief zijn tegen hem? Wou hij dat wel? "Ik heb altijd tijd voor jou." maakte ze toen haar zin af. Ze stapte dichter naar hem toe en drukte haar neus tegen zijn voorhoofd. "Ik heb je zo gemist, het spijt me. Van alles." het voelde goed om eindelijk te kunnen zeggen dat het haar speet. Ondanks dat hij er misschien niks van wilde horen. Ze was blij dat ze het gezegd had. "En ik hou van je." Toen nam ze iets afstand om naar hem te kijken, zijn reactie. Hield hij ook nog van haar?

Het deed zeer om hem zo te zien. Er was niks over van de trotse kater die hij ooit was. Gekrenkt door een das. Het had Rowan een goede schop gegeven. Toen begon hij te praten, vertellend over de kittens die nooit naar hem om hadden gekeken. Ook niet naar haar. "Ik heb hen gefaald.. Je had het ze niet moeten vertellen Mist." klonk het toen. De woorden raakte haar maar ze wist dat hij gelijk had. "Ik weet het.. ik heb een fout gemaakt. Maar ik kon niet langer leven in een leugen." vertelde ze toen. Het had elke dag aan haar geknaagd als een rat. Op een dag was ze gewoon.. geknapt. Ze hadden fouten gemaakt samen, veel te veel. Haar oren draaide toen de stilte groter werd. Ze mocht dan wel geen medicine cat meer zijn, ze was niet doof en stom geworden in een maand tijd.

"En ik...." klonk het toen. Rowans hartslag.. was bijna niet bestaand. In paniek schoot de poes naar voren en legde haar oor tegen zijn borst. Ze hoorde het rochelende ademen, het onstabiel kloppende hart. Tranen rolde over de poes haar wangen terwijl ze zich besefte dat ze al te laat was. "Laat me nou niet alleen Rowan, niet nu we eindelijk samen zijn..." mompelde ze zacht, maar ze betwijfelde of hij het nog zou horen. Zijn zin had hij niet afgemaakt, maar ze wist wat hij wou gaan zeggen. Het was bijna alsof ze het hem nog kon horen zeggen. Haar betraande gezicht schoot achterom, om te kijken of ze hem nog kon zien. Maar haar contact met StarClan was afgenomen toen ze haar rang had ingeleverd. Ze zou moeten wachten tot ze hem weer zou zien. Een bitterzoete glimlach kwam rond haar mond bij het idee dat hij nu weer kon lopen, dat hij samen was met Alpinekit en Mountainkit. "Tot we elkaar weer zien.." zei ze zachtjes. Daarna schuifelde ze tegen het nog warme lichaam van Rowan aan. Ze zou nog een klein beetje tijd met hem spenderen voordat ze de clan zou vertellen dat hij weg was gegaan. Nog heel even... heel even..