Valley of the dolls

De clan katten waren gekomen, of beter gezegd gewoon ‘clan katten’. Dit was natuurlijk van groots belang voor de kleine she-cat. Al haar aandacht werd in beslag genomen door de windclanners. Ze waren vast en zeker gekomen om hun verloren to-be mee terug te nemen, wat anders? Het fascineerde Plum en nam al haar dromen over. Toen ze dus ook een van de clan katten alleen trof in het hart van de vallei aarzelde ze geen seconde. Vanaf haar schuilplek, achter een grote zwerfkei, bestudeerde ze de clankat. Ze was erg tenger en lang met een wit en bruine vacht. Er was haar verteld dat ze Routnose noemde en een soort heler was voor haar clan, maar niet op de manier zoals Skyteller of Shroud. Nee, anders..

Plum schraapte al haar moed bijeen en stapte achter de rots uit. Haar staart danste in de lucht terwijl ze naar ‘Routnose’ toe trippelde. “H-hallo,” Miauwde ze iet wat terughoudend, struikelend over de letters. Ze kwam tot stilstand en staarde Routnose met grote ogen aan, een brede glimlach over haar gezicht getrokken. O jeetje, o hemeltje nog aan toe .. ze stond naast een echte clan kat. Een echte! Plum was nog te jong geweest toen de clan katten hier waren gekomen, en weer waren vertrokken. Voor haar was dit dus zo’n beetje haar eerste ontmoeting met ééntje. En dat was heel wat!

+ Routnose \\ Fangirl mode activated

Routnose keek haar ogen uit, overal was het prachtig met planten die soms heel bekend waren, en soms bloeiden in kleuren die ze nog nooit had gezien. Binnenkort wilde ze met Shroud of falling stars spreken, omdat ze stond te popelen om meer te leren over de kruiden die enkel hier groeiden. Natuurlijk zou ze niet heel veel mee kunnen nemen terug naar huis, maar een paar gedroogde plantjes die ze konden missen zou ze wel mee kunnen nemen, toch? Bovendien moest ze toegeven dat ze ook simpelweg genoot van de manier hoe het licht door de takken werd gefiltered en de bergen eindeloos in de verte stonden. Het was prachtig hier. Woest en onvergeeflijk, maar prachtig. “H-hallo,” de stem liet haar wat opschrikken en ze keek achter zich, waar ze in de prachtige ogen van een wat jongere poes keek. Ze leek wat nerveus en struikelde over haar woorden. "Oh! Goedendag, ik ben Routnose van Windclan," stelde ze zich beleefd voor, totdat ze zich realiseerde dat haar naam vast al een paar keer genoemd was in de tribe. "Maar, ehm, dat wist je waarschijnlijk al," voegde ze er verontschuldigend aan toe, een schaapachtige glimlach op haar gelaat.