Core pride

Fourtrees, snel genoeg zou hier een gathering gaan plaatsvinden waar hij de andere clans zou moeten gaan inlichten over wat er gebeurd was binnen Shadowclan. Als hij het zou kunnen zou hij het willen vermijden, maar het was al lastig geweest om Routnose weg te sturen, omdat Tallstar er gewoon niet was. De medicince cat had hem willen spreken en als de ander er niet vandoor was gegaan zou hij het ook zo toegestaan hebben. Toch was het niet anders nu. Zijn blik ging naar de steen waar hij op zou moeten gaan staan als Tallstar niet terug was voor de gathering. Hij kon alle vragende blikken zich al voorstellen en misschien zelfs vragen die kwamen. Hij had er eerlijk waar nog nooit bovenop gestaan, zelfs niet om het gewoon een keer uit te proberen. Hij liet zijn blik kort rondgaan, zou hij het nu even een keer proberen? Zodat hij er zeker van was dat het niet mis zou gaan tijdens de gathering?


[Lucentnight]

Het was lastig voor te stellen hoe alles zou zijn wanneer de gathering er zou zijn. Dan zou de hele open plek vol met katten zijn en zou hij de plek van Shadowclan's leader in moeten nemen op de rots. Hij kon al bijna alle blikken voorstellen die hij zou krijgen van de katten. Het was tenslotte raar dat de deputy degene was die de plek in zou nemen. Een stem liet hem zijn kop echter omdraaien van de steen weg. "Het is niet alsof het mijn plaats al is om te staan." Antwoordde hij rustig naar de Riverclanner. Fourtrees was tenslotte een plek waar alle clans mochten komen. Ergens wilde hij het ook niet proberen voor een andere kat. Hij kon er tenslotte niet vanuit gaan dat ze echt haar woord zou houden en niks zou zeggen als hij alsnog van de rots af zou flikkeren op de een of andere manier.

Het was niet zo simpel als de poes het liet klinken. Niet elke deputy zou de mogelijkheid hebben om de leader te worden. Hij wist ook niet of hij ooit verwacht had op die positie te komen. Hij was tenslotte ouder dan Tallstar, dus dat beloofde vaak niet veel goeds. Maar met wat er nu gebeurd was, leek het toch zijn beurt te zijn. "Het is nooit zeker of ik de toekomstige leider zal zijn." Hij wist niet eens of hij zichzelf nu leider kon noemen nu dat Tallstar er vandoor was gegaan. Zolang Tallstar nog met zijn levens rondliep was hij er ergens vrij zeker van dat Starclan hem niet zou accepteren als de huidige leader van Shadowclan, maar toch hadden ze hem nodig als leader. Het was ingewikkeld, maar zeker niet iets dat hij een kat van een andere clan zou voorhangen. "En nee, ik heb geen hoogtevrees." Sprak hij rustig. Het was misschien een uitdaging geweest, maar hij wist dat hij er beter niet op in kon gaan.

Het waren misschien excusen waar hij naar aan het zoeken was, het kon toch niet veel moeilijker zijn dan de rots in het kamp beklimmen? Hij had al wel eens in een boom hier geklommen, maar was er toen uitgevallen. Dat was niet een van zijn beste momenten, maar de rots zou niet onder hem breken als het goed is. De Riverclanwarrior gaf aan zelf nu ook wel nieuwsgierig te zijn en erop te willen klimmen. Voor een moment bleef hij stil en hield hij haar blik vast, maar knikte toen toch. Hij liep dichter naar de rots toe en merkte een paar plekken op waar hij zich makkelijk omhoog zou kunnen hijzen. Toch draaide hij zich naar de poes en gebaarde met zijn staart dat ze eerst mocht. "Na u," Misschien was het te beleefd, maar mogelijk kreeg hij haar op deze manier om eerst te gaan.