But it's okay to be different.

Flamepaw vroeg zich af of binnenkort de periode aan zou breken dat hij sneeuw zou zien. Hij had als kitten zijnde van de elders gehoord hoe dat het vreemde spul er uit moest zien. Het zou koud aanvoelen aan zijn poten en als het er te lang zat, dan zou het smelten. Het zou water worden! Als het zou sneeuwen, zouden ze in elk geval niet van de dorst omkomen, dat was één ding wat zeker was. De elders hadden ook aangegeven dat het lastig was om te jagen als het gesneeuwd had. De sporen van de prooien werden immers sneller uitgewist en de prooi kon ook verdwijnen in de sneeuw. Nou ja, hij zou het wel zien als het zover was. Gesneeuwd had het in elk geval niet, maar het was best wel koud. Flamepaw zette zijn pels op tegen de kou en vond zijn weg terug naar het kamp. Zijn mentor was officieel ziek geworden en had zich terug moeten trekken in de medicine cat’s den. Dat vond Flamepaw best wel jammer, maar aan de andere kant was het beter als zijn mentor zijn rust zou nemen die hij nodig had. Misschien had hij wel een nieuwe mentor nodig als zijn huidige mentor niet beter zou worden binnen de kortste keren. Nou ja, zo ver was het nog lang niet. De rood-witte tabby had inmiddels zijn weg teruggevonden in het kamp en liep regelrecht naar de nursery. Hij herinnerde zich hoe warm het daar kon zijn en was blij dat hij in elk geval zijn pootjes even op kon warmen. Hij zag, toen hij binnenkwam, meteen ook al dat hij niet alleen was en grijnsde opgewekt naar Twistedkit. “Gegroet, Twistedkit,” zei hij met een brede lach. “Ik kom hier heel even mijn poten opwarmen als je het niet erg vindt. Het is namelijk best koud buiten!”

+ Eerste post voor Twistedkit

Het was kouder geworden de afgelopen dagen en ondanks dat hij een lekker dik, warm vachtje had, zat hij toch liever in de beschutting van de Nursery dan er buiten. Een eindje van de ingang vandaan zodat hij toch niet koud zou worden door de tocht, keek hij naar buiten. Erg veel interessants was er niets te zien, maar dat vond hij niet erg.
Zo te zien was hij niet de enige die de warmte nodig had, want er kwam zowaar een Apprentice de Nursery binnen wandelen. De oudere kater zag hem zitten en hij grijnsde opgewekt naar hem. 'Gegroet, Twistedkit,' zei hij met een brede lach. 'Ik kom hier heel even mijn poten opwarmen als je het niet erg vindt. Het is namelijk est koud buiten!'
Twistedkit ging wat rechter zitten en een vrolijk lachje vormde op zijn gezichtje. 'Hallo, uh, Flamepaw!' Hij moest even nadenken over de naam van de Apprentice, maar hij had hem wel goed! 'Het is inderdaad koud ja!' miauwde hij met zijn nog hoge stemmetje en hij zette zijn vachtje nog even extra op. 'Hier is het warm voor je poten!'

whistle in the dark