Come out and play

Onderwerp: Come out and play di 17 dec 2019 - 23:49

"Psst, Gorsepaw." Met uitgestrekte poot tikte Wrenpaw tegen het kopje van zijn mede apprentice aan. Zijn ambere ogen waren op het hoopje vacht gefixeerd, nu kon je Gorsepaw nauwelijks een hoop'je' noemen. Hoewel de apprentice pas net aan zijn training was begonnen en jonger was dan Wren, was hij groot gebouwd en stak al boven hem uit. "Ik heb een idee!" Miauwde hij enthousiast, met een ondeugende blik in zijn ogen. Onwetend of zijn clangenoot al wakker wist kon hij de tinteling in zijn poten nauwelijks bedwingen. Hij had de warriors gisteravond horen praten over paarden bij op de velden, Wrenpaw stond te popelen om het met eigen ogen te zien.

>Gorsepaw

Onderwerp: Re: Come out and play wo 18 dec 2019 - 1:02

Gorsepaw lag vredig in zijn nest. Hij had zich stevig opgekruld toen hij na een slopende dag binnen was gekomen. Maar het leek slechts seconden geleden toen hij zijn ogen had gesloten, tot hij weer een poot tegen zijn kop voelde drukken. Hmpf? Wat was er aan de hand? Hij opende traag zijn ogen en keek in een rood-wit gezichtje van... Wrenpaw? Hij had nogal wat rood-witte vrienden in de apprentice den, dus het was even twee keer knipperen voordat hij wist wie het was. ‘Oh, hey Wrenpaww,’ murmelde hij slaperig toen hij zijn poten langs zijn gezicht wreef. Hij gaapte een keer, waarna hij zijn oren spitste toen de kater opgewonden vertelde dat hij een idee had. ‘Oh? Wat dan?’ Gorsepaw werd nu toch wel een beetje nieuwsgierig. Toch geen gek plan toch? Want Gorsepaw was niet zo'n held.

Onderwerp: Re: Come out and play wo 18 dec 2019 - 17:50

Toen Wrenpaw reactie kreeg van zijn nestgenoot begon hij te grijnzen, gelukkig was hij uit zijn slaap gekomen. Gorsepaw vroeg hem wat zijn plan was en hij probeerde zijn verhaal zo goed mogelijk te formuleren. "Ik hoorde Stallionstar en Amberstorm gister zeggen dat er paarden op de heide staan." Miauwde hij fluisterend om geen andere katten op de hoogte te brengen van zijn idee. "Wil je mee om ze te bekijken?" Vroeg hij, "niet te dichtbij natuurlijk." Voegde hij er vlug aan toe, Wrenpaw moest zijn verhaal wel weten te verkopen. Paarden waren grote wezens waar hij als kitten bang voor was gemaakt, gelukkig had Wrenpaw een flinke dosis roekeloosheid en kon hij niet wachten om de dieren eens in het echt te zien.

Onderwerp: Re: Come out and play wo 18 dec 2019 - 22:10

Gorsepaw zijn oren begonnen bijna te klapperen van verbazing. Paarden? Zijn ogen werden weer wat groter. Wrenpaw was wel heel stoer hoor. Hij leek er helemaal vrolijk van te worden. Maar Gorsepaw was toch was huiveriger bij het horen van de woorden. Maar stiekem was hij toch wel een beetje benieuwd. Zijn papa was vernoemd naar een paard. Dan moest hij toch wel een keer kijken hoe ze er echt uit zagen? Maar ze schenen ook wel een beetje groot te zijn. ‘Weet je het zeker?’ fluisterde Gorsepaw uiteindelijk toen ook zachtjes. Hij wilde de pret ook niet drukken. Hij zou heus wel meegaan. Misschien zouden ze ook niets aantreffen. Je wist ook maar nooit. Gorsepaw drukte zichzelf overeind in zijn nest. Het was duidelijk dat Wrenpaw niet iemand anders wakker wilde maken. Waarom was hij uitgekozen?

Onderwerp: Re: Come out and play za 21 dec 2019 - 18:13

De apprentice leek een beetje onzeker te reageren op zijn plan, maar Wrenpaw stond standvastig voor hem. Hij had zich er zo op verheugd om op pad te gaan en juist omdat Gorsepaw jong was had hij het idee dat hij wel mee zou willen gaan. Daarbij was hij de zoon van de leider en als er iemand dapper was, was het Stallionstar. "Honderd procent, kom!" Bemoedigde Wrenpaw zijn mede apprentice waarna hij zich omdraaide en alvast het kamp uitsloop. Hij was er inmiddels wel van overtuigd dat de jongere kater mee zou komen en wachtte dus af bij de ingang van het kamp. De weg naar de heide was niet lang en hoe dichterbij, hoe enthousiaster Wrenpaw werd bij het idee van het zien van de machtige wezens.

Onderwerp: Re: Come out and play ma 30 dec 2019 - 0:03

Gorsepaw werd bevestigd door de rood-witte apprentice. Er waren echt paarden. Stiekem was Gorsepaw ook wel benieuwd, maar hij had ook gehoord dat ze heel erg groot waren. Maar het enthousiasme van Wrenpaw stak hem wel aan. En toen hij uiteindelijk dan ook de apprentice den uit liep, volgde hij hem. Hij sloop muisstil en hobbelde achter de jonge kater aan. Eenmaal bij het ingang van het kamp kon hij de uitgestrekte velden al bijna wel zien. Eigenlijk was het best simpel. Ze moesten gewoon op de heide gaan kijken. Het was zo vlak, dus heel moeilijk om de paarden te vinden zou het vast niet zijn. Helemaal niet als ze zo enorm waren als Gorsepaw ze voorstelde. Hij nam een diepe zucht. Hij zou wel uitkijken, dan kwam het vast goed. ‘Laten we gaan!’ miauwde hij toen. En met die woorden die er zelfverzekerder uitkwamen dan hij zich eigenlijk voelde, ging hij door de tunnel. De heide op.