We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Hij was weer druk geweest vandaag om wat te proberen te vangen, maar de meeste prooien leken hem nu toch wel te slim af te zijn. Misschien kwam het door zijn gewrichten die protesteerden zodra hij ook maar in een sluiphouding zakte om een prooi te besluipen of hoe alles stijf aanvoelde als hij een keer probeerde te rennen. Hij had echt een hekel aan het koude weer als je het hem vroeg. Het was nog niet eens zo lang bezig, maar de gure wind zorgde ervoor dat hij stijf wakker werd en het de rest van de dag ook niet meer weg ging. Zijn gezicht vertrok dan ook iets van de pijn die door hem heenschoot toen hij ging liggen aan de rand van de open plek. Het mocht van hem snel weer warmer worden zodat zijn lichaam ook weer wat meer mee ging werken.
Onderwerp: Re: Red like roses vr 27 dec 2019 - 23:02
De kou deed niet veel goeds, vooral niet voor de oudere katten uit de clan. De gewrichten van de katten werkten al minder goed mee dan die van een jongere kat en de stijfheid van spieren hielpen dan ook minder goed mee. Er kwamen regelmatig katten binnen met stijfheid klachten, met de oudere warriors vooral. Hij wou dat hij het weer warmer kon maken voor de warriors, maar dat was helaas niet het geval. Daarvoor moesten ze wachten en als het echt heel erg was konden ze altijd de warriors iets mee geven. Hij wist alleen niet meer helemaal zeker wat het was. Hij rekte zich even uitgebreid uit toen hij de den verliet. Soms was het gewoon even lekker om puur alleen de den uit te gaan, om even het werk kort los te laten en te socialiseren zoals iedere andere kat uit de clan ook deed. En ditmaal was het met een senior warrior waar hij eens mee zou gaan praten, zoveel wijsheid had je soms niet eens de kans om mee te praten. "Shadowrush, succesvolle jacht gehad?" Vroeg hij met een warme glimlach aan de oudere kater terwijl hij rustig in de buurt van de kater ging zitten, zijn rode staart om zijn lichaam heen gekruld.
Onderwerp: Re: Red like roses zo 5 jan 2020 - 17:56
Hij was niet een om te klagen over het feit dat het allemaal niet meer zo gemakkelijk ging, ergens bang dat ze hem dan gingen zeggen dat het beter was om gewoon een elder te worden. Maar dat was zeker niet iets dat hij wilde hebben. Hij keek op van de plek waar hij lag toen hij de stem van een van zijn clangenoten hoorde. Natuurlijk was de eerste vraag of hij een succesvolle jacht gehad had, waarbij hij kort stil bleef. Het jagen was hem niet zo makkelijk vergaan, dus hij had ook geen prooi gehad om te laten zien. "Nie zeer succesvol nee." Antwoordde hij dan ook wat nukkig op de medicine cat apprentice. Niet dat hij de ander aan de neus ging hangen waarom het niet lukte, want dan zou hij straks nog met Stallionstar gaan praten of met zijn moeder en dat kon hij er niet bij gebruiken als die gingen vragen hoe het met hem ging en of hij misschien niet eens moest nadenken over een elder te worden.
Onderwerp: Re: Red like roses di 14 jan 2020 - 1:38
Ondanks dat hij niet vaak meer zou gaan jagen, natuurlijk af en toe was hij wel op de velden te vinden voor jachttraining en als hij tijd had en niemand anders tijd had ging hij ook heus wel jagen, maar hij vond het wel leuk om de verhalen van andere warriors te horen als hij half bezig was met een taak of net even tijd had om even te praten. Van verhalen kon je immers ook leren en het was voor hem alleen maar goed om andere katten te leren kennen. Daardoor kon de drempel wellicht verlaagd worden om naar de medicine cat den te stappen als je de medicine cat en apprentice kende op een persoonlijk level. Dan was het misschien minder eng? Hij hoopte het tenminste dat dat invloed kon hebben. Dat was ook een ding die hij een keer met Routnose wilde doen of wilde overleggen om te doen zodra hij meer wist van kruiden, met de kittens dingen doen zodat ze minder bang zouden worden om naar hen te stappen als ze iets hadden. Dan konden ze merken dat het helemaal niet zo eng was bij hen! Dat het juist heel gezellig was en dat ze hen konden helpen! Want dat was natuurlijk het belangrijkste, dat ze ze konden helpen. Daardoor konden ze ziektes op tijd ontdekken en misschien meer doden voorkomen. Dat zou echt een van zijn belangrijkste dingen zijn om te proberen, zoveel mogelijk doden voorkomen. Toen hij aan Shadowrush vroeg of hij een succesvolle jacht had gehad bleef de kater even stil. "Nie zeer succesvol nee." klonk er wat nukkig van de zwart-witte kater af, waardoor hij even iets met zijn oortjes draaide. Was er iets mis? "De volgende keer gaat het beter!" probeerde hij positief te zeggen tegen de zwart-witte kater. Hij kon namelijk niet ervoor zorgen dat de kater hem persé ging vertellen of er iets mis ging en daarbij, je kon altijd een pechdag hebben! "En dan neem je heel veel prooien mee!" Sprak hij met een brede grijns op zijn gezicht.
Onderwerp: Re: Red like roses vr 13 maa 2020 - 2:19
Hij keek wat zijdelings naar de medicine cat apprentice. Hoe deze zo positief kon blijven was iets dat hij niet kon begrijpen. Natuurlijk was het leafbare en was het lastiger om prooi te vinden en terug te brengen, maar dat was zeker niet de enige reden geweest waarom het niet gelukt was. Ergens werd hij misschien gewoon te langzaam. Zelfs tunnelers zoals hemzelf zouden nog snel genoeg moeten zijn om een konijn te vangen, maar dat was vandaag wel anders gebleken. "Hoe kun je daar zo zeker van zijn?" Sprak hij dan ook zo rustig mogelijk. "Het is leafbare, dus er is geen garantie dat de prooi er de volgende keer wel is." De ander was mogelijk nog te jong om echt te begrijpen wat leafbare betekende voor de clan. Zodra het echt koud werd, werd de prooi alleen maar schaarser tenslotte en dan zou de clan voor een tijdje honger moeten lijden.
Onderwerp: Re: Red like roses do 16 apr 2020 - 12:46
De zwart-witte kater leek nog steeds niet heel erg overtuigd te zijn van zijn woorden. Maar dat zou vanzelf wel komen hoor! Het was dan misschien wel leaf-bare maar hij had er alle hoop in dat de zwart witte kater de volgende keer wel een hoop prooien mee zou nemen. Een hoop was wel relatief natuurlijk, het lag er aan wat een 'hoop' betekende voor de oudere kater voor zijn neus. "Hoe kun je daar zo zeker van zijn?" klonk er van de kater af, waarop hij even met zijn oren draaide, hij had wel verwacht dat de kater een vraag zoals deze aan hem zou gaan stellen, maar hij moest de hoop gewoon niet gaan verliezen! "Het is leafbare, dus er is geen garantie dat de prooi er de volgende keer wel is." klonk er van de kater af, waarop hij even een zachte glimlach aan de kater schonk. Hij had dan nog niet eens een leafbare mee gemaakt, maar de verhalen hadden hem wel zat verteld hoor. "Nou, je moet gewoon hoop houden en geloven in StarClan." sprak hij met een brede glimlach tegen de zwart-witte kater. "Als je dat niet doet, zullen prooien ook niet op je pad komen van StarClan." Sprak hij met heilige overtuiging. Hij had geen idee of het zo helemaal werkte natuurlijk, maar hij had hoop, hij bleef positief. Want dat zou zijn wat StarClan ook zou willen van hun. Dat ze sterk zouden blijven en hoop bleven houden.
Onderwerp: Re: Red like roses za 18 apr 2020 - 2:03
Dacht Falconpaw nou echt dat Starclan zoveel te doen had met of prooi gevangen werd of niet? Als er iets was dat hij in zijn leven gemerkt had, dan was het dat Starclan lang niet alles kon wat iedereen dacht en ze konden zeker niks aan de hoeveelheid prooi doen. Natuurlijk was een groot deel van zijn familie ondertussen al in Starclan, waaronder zijn vader die ooit de deputy van deze clan was geweest. Hij was zelf nog vrij jong geweest toen dat was gebeurd, maar ergens had het toen gevoeld alsof Starclan zijn vader te vroeg had genomen. "Dit ligt niet aan Starclan." Antwoordde hij dan ook. Nee het feit dat hij niks gevangen had lag echt bij hemzelf en het koude weer. Ergens was het makkelijk om alles op het koude weer af te schuiven, maar hij wist zelf ook dondersgoed dat dat niet de enige reden was.
Onderwerp: Re: Red like roses ma 20 apr 2020 - 20:58
My mercy prevails over my wrath
♡
StarClan had in zijn opinie invloed op de meeste dingen. Het was misschien dan veel onbewuster en niet direct een stem van StarClan in iemands hoofd, maar hij wist wel dat er iets in het onderbewustzijn moest zijn van een warrior of apprentice, waardoor het jagen niet goed ging. Of dat het weer slecht was, of dat er andere dingen gebeurde. Natuurlijk kon StarClan niet alles beïnvloeden, maar de kleine dingen moesten toch zeker wel beïnvloed kunnen worden door de clan van boven. ”Dit ligt niet naar Starclan.” klonk er van de zwart-witte kater af, waarop Falcon even zijn kopje kantelde. Niet? Het klonk zo onlogisch in zijn kopje, het was toch het middelpunt van alles, StarClan? ”Maar we bedanken StarClan ook voor de prooi die we vangen, dan veroorzaakt StarClan toch ook als we prooien niet kunnen vangen?” vroeg hij even met een lichte frons op zijn gezicht. Anders hadden ze toch ook geen reden om StarClan te bedanken voor de prooi? Hij snapte de logica er achter echt niet, natuurlijk zou StarClan er dan invloed op moeten hebben, niet waar?
Onderwerp: Re: Red like roses di 12 mei 2020 - 1:49
Dacht de apprentice nu echt dat alles aan Starclan lag? Misschien was dat zo als je daar echt hard in geloofde, maar voor zover hij al had meegemaakt was Starclan soms machtelozer dan je zou denken. "Ze kunnen misschien bepalen wat de prooi doet, maar niet wat wij doen." Sprak hij dan ook. Dit had niet aan de prooi gelegen tenslotte, dus hoe wilde de ander verklaren dat hij degene was die de fout was begaan? Dat had toch echt met zijn eigen lichaam te maken en niet met Starclan. Want als zij de oorzaak hiervan waren, dan stelde hij dat zeker niet op prijs.
Onderwerp: Re: Red like roses do 14 mei 2020 - 16:34
My mercy prevails over my wrath
♡
Goed misschien was hij wat naïef, maar hij wist zeker dat misschien onbewust StarClan met de meeste dingen wel regelde. Zelfs voor de katten die in StarClan leefden was het misschien iets onderbewusts. ”ze kunnen misschien bepalen wat de prooi doet, maar niet wat wij doen.” klonk er van de kater af, waarop hij even knipperde. Was dat zo? Maar StarClan leidde je weg in bepaalde paden. Zorgde ervoor dat katten eventueel gestraft werden. ”Maar dan kan het alsnog invloed zijn geweest van StarClan. Ik bedoel, dat ene momentje onoplettendheid?” sprak hij even met een grinnik tegen de kater. Hij kon zich niet indenken anders dat zo’n ervaren warrior zo’n fout kon maken met een simpele prooi. Hij kon het zich niet indenken.
Onderwerp: Re: Red like roses vr 12 jun 2020 - 2:31
Hij was er vrij zeker van dat hij nog invloed had over zijn eigen doen en laten. Misschien dat Starclan in het bos een takje precies verkeerd neer zou kunnen leggen, maar niet hier. Nee, dit lag echt aan hemzelf. Alleen het was niet iets dat hij ging toegeven, dus maakte dat uitleggen ook meteen weer zo lastig. "Dat lag echt niet aan Starclan kan ik je verzekeren." Ook al leek de ander hem maar moeilijk te geloven ondanks wat hij zei. Mogelijk was dat het verschil tussen iemand die al genoeg meegemaakt had en een die nog zo jong was.
Onderwerp: Re: Red like roses di 23 jun 2020 - 2:03
Dus de kater vond dat StarClan dit soort dingen niet had gedaan, maar wilde zelf ook niet zeggen waarom het niet StarClan was? Wat was dat nou weer, het was gewoon een beetje gemeen zelfs! Het was iets wat hij niet wilde geloven. Als het het ene niet was, dan moest er toch een goed tegenargument komen? Anders was het gewoon loos met worden gooien! ”Dat lag echt niet naar Starclan kan ik je verzekeren.” klonk er van de kater af, waarop hij weer met zijn oortjes draaide. En weer geen uitleg. ”Maar waarom niet?” Vroeg hij daarom ook maar aan de kater. Als er geen uitleg uit zichzelf kwam, dan kon hij de kater toch ook niet zomaar op zijn mening geloven? Dat moest onderbouwd worden, dit kon onderbouwd worden. Maar de woorden van de andere kater waren zeker niet onderbouwd.
Onderwerp: Re: Red like roses zo 16 aug 2020 - 19:19
Waarom leek Falconpaw de hint niet te begrijpen dat hij hier geen antwoord op zou gaan geven? De kater vroeg namelijk nogmaals waarom niet en hij kon daardoor een zucht niet onderdrukken. "Wat voor redenen denk je dat er kunnen zijn dat het niet aan Starclan ligt?" Vroeg hij dan maar, hopelijk zou dit de ander even bezig houden en kon hij ondertussen misschien een poging doen om er vandoor te gaan of misschien het onderwerp te veranderen. Waarom had hij dat eigenlijk nog niet gedaan, dat zou zoveel makkelijker zijn.
Onderwerp: Re: Red like roses wo 26 aug 2020 - 22:55
De kater had zeker een eigen mening, maar ja, Falcon was dan ook nog eens zo koppig als de pest dus hij vroeg ook gewoon heerlijk verder door. Hij kon het niet helpen, zo was hij gewoon weet je wel? Hij had dat geërfd van zijn moeder, hoogstwaarschijnlijk. Of dat heel erg positief was wist hij ook nog niet, maar het zou andere katten later in ieder geval veel kopzorgen bezorgen. ”Wat voor redenen denk je dat er kunnen zijn dat het niet aan Starclan ligt?” Hij knipperde even. Goede vraag wel, maar de kater gaf hem niet eens een antwoord op zijn vraag! Dat was toch wel een beetje gemeen. ”Hmmm,” sprak hij nadenkend. ”Ik gok als je de prooi sowieso niet wilde vangen, of als je nog moet leren dan kan je natuurlijk niet meteen een prooi vangen, of als je een blessure hebt!” sprak hij toch wel ietwat trots tegen de ander. Kijk, dat moesten wel dingen zijn die ermee te maken had.
Onderwerp: Re: Red like roses vr 16 okt 2020 - 2:11
Falconpaw kwam wel met een aantal mogelijkheden die niks met Starclan te maken zouden hebben, maar geen klopte echt. Als de kater namelijk dacht dat hij nog moest leren jagen, dan had hij het toch echt mis. "Ik denk niet dat ik nog zou moeten leren hoe te jagen en de andere twee zijn ook niet echt het geval." Hij noemde dit tenslotte niet echt een blessure, het was meer iets dat hij gewoon niet aan wilde toegeven dat het eigenlijk was. Dan gaf hij toe aan zijn leeftijd en dat wilde hij niet doen.
Onderwerp: Re: Red like roses di 3 nov 2020 - 17:26
Hij verzon ook maar dingen, hoe moest hij nou weten waar de kat last van had als hij het niet eens vertelde! Ja, lekker makkelijk dit hoor. Niet dus. Hij mocht toch hopen dat het niet was omdat de kater niet kon jagen maar hey! Wie weet was hij het wel verleerd, dat kon hij toch niet weten of wel dan. ”Ik denk niet dat ik nog zou moeten leren hoe te jagen en de andere twee zijn ook niet echt het geval.” Klonk er dan ook van de kater af, waarop Falcon even diep fronste. ”Wat is het dan?” vroeg hij zonder enige twijfel in zijn stem. Hij kon nog niet alles weten op deze leeftijd oke!
Onderwerp: Re: Red like roses wo 9 dec 2020 - 19:33
De apprentice was directer dan hij had verwacht en misschien zelfs wat nieuwsgieriger dan hij had verwacht. Het was gewoon de kou die hem wat stijver maakte, maar dat zou vanzelf wel over gaan. Falconpaw bleef dan ook misschien wat te veel doorvragen naar zijn mening, waardoor hij niet echt zin had om direct antwoord te geven op de vraag. "Is dat niet aan jou om uit te zoeken?" Het zou tenslotte iets zijn dat hij ooit makkelijk zou moeten kunnen zien, ook al waren er dan nog steeds van die eigenwijze katten zoals hem die er niet aan zouden toegeven.
Onderwerp: Re: Red like roses za 23 jan 2021 - 1:55
Hij wist dat het misschien niet super goed was om door te vragen, maar hij was gewoon nieuwsgierig naar dit alles. En zolang de oudere kater hem niet vertelde om weg te gaan of aan gaf dat hij het heel problematisch vond dat hij dit soort dingen vroeg.. dan was er toch niks mis mee? Dan deed hij gewoon zijn taak als medicine cat apprentice. Punt. Ja. Dat was super goed onderbouwd Falcon, hij was trots op zichzelf. "Is dat niet aan jou om uit te zoeken?" klonk er van de kater af, waarop hij naar de kater keek en even knipperde. "Ja... maar als ik verder niks weet qua informatie kan ik ook niet bepalen wat er mis is, toch?" Ja, dat werd dan erg lastig. Om even een aantal redenen te bedenken, hij kon toch niet in de kop van de kater kijken om erachter te komen wat er mis was?
Onderwerp: Re: Red like roses do 28 jan 2021 - 1:17
Hij had gelijk, zonder informatie zou de kater niet ver komen. Maar toch moest hij ook weten hoe met dit soort situaties om te gaan. Observeren was tenslotte ook een manier. "Observeren is altijd ook een manier." Sprak hij dan ook. Hetzelfde deed je wanneer je een tegenstander aan het bevechten was. De kleinste dingen zouden je dan kunnen opvallen en dat kon je dan tegen je tegenstander gebruiken, maar dat was hier eigenlijk niet veel anders.
Onderwerp: Re: Red like roses ma 15 feb 2021 - 0:18
Het was niet dat hij katten moest gaan helpen die niet eens hulp wilden hebben, want het werd steeds wel duidelijker dat hoewel deze kater het niet wilde delen, ook nergens hulp mee wilde hebben. Hij moest zich soms steeds meer inhouden om niet luid te gaan zuchten, dat was natuurlijk onbeleefd van hem als hij dat zou doen. Vooral tegenover een wat oudere warrior was dat niet het slimste om te doen. "Observeren is altijd ook een manier." klonk er van de kater af. Natuurlijk maar- "Als ik niets zie kan ik ook niks observeren, buiten dat er geen duidelijke wonden zijn." sprak hij tegen de kater. Als hij op zijn plaats bleef was er niets te zien, zo was het dan ook weer.
Onderwerp: Red like roses 
vr 20 dec 2019 - 22:06
