Lifelight

Onderwerp: Lifelight vr 20 dec 2019 - 22:08

Hij had zijn vacht uitgezet tegen de wind die door de heatherfields blies. Zijn vacht was kort, dus dat was wel jammer en het hielp ook niet veel om hem warm te houden. Hij sloop vooruit, terwijl hij zijn lichaam laag bij de grond hield. Op deze manier ving hij minder wind op en kon hij zich ook nog zacht bewegen om hopelijk geen prooi weg te jagen. Hij rook al snel de geur van muis en zachtjes begon hij het spoor te volgen tot hij de muis zag scharrelen.Hij spande zijn spieren aan en zette zich af, de muis met zijn nagels pakkend voor hij het diertje doodbeet. Het ging hem misschien niet meer zo soepel af als eerder altijd, maar het werkte nog steeds wel gelukkig.

[Feathersky]

Onderwerp: Re: Lifelight di 24 dec 2019 - 10:07

Het was moeilijk om naar deze plek te trekken zonder zich het gevecht levendig te herinneren. Katten die krijsten, nagels die over lichamen krasten, harten die stopten met kloppen en katten die zich voegden bij StarClan. En opeens werd op een Gathering besproken dat het verspilde tijd was, dat het gevecht onzinnig was geweest, dat het nooit had mogen gebeuren en dat the Heatherfields weer terug van WindClan moest zijn. Dat er vrede moest heersen tussen de Clans. Het maakte Feathersky boos. Had Butterstar dat niet eerder kunnen bedenken? Nu waren er katten dood die hun leven helemaal niet achter zich hadden mogen laten. Feathersky wist dat er in een Clan soms gevechten waren en dat een leven van een warrior inhield dat je je leven letterlijk zou geven voor een Clan, maar er waren grenzen. Er waren andere doeleinden waar dat voor gedaan kon worden. Hun eeuwige vete met BloodClan, bijvoorbeeld. Feathersky huiverde kort en probeerde haar gedachten naar een ander onderwerp te brengen. Ze vond het vreselijk dat ze de laatste tijd zo veel zorgen had, maar het was ook weer niet alsof ze het echt kon verhinderen. Haar gedachten gleden automatisch naar the Gathering en naar wat Scarface haar had toevertrouwd. Ze had er geen grip meer op en ze sliep slecht. De zilvergrijze tabby zuchtte kort en liet haar bijna goudkleurige blik over the Heatherfields glijden, waar ze Shadowrush zag jagen. Een glimlach kwam om haar lippen en ze snorde toen hij zijn prooi ving. “Mooie vangst, Shadowrush,” zei ze op een warme manier tegen hem. Ze liep naar hem toe en bekeek zijn prooi. “Daar zullen de elders blij mee zijn straks.”