Moments after dawn

Onderwerp: Moments after dawn di 17 dec 2019 - 23:51

Met een zwiep van zijn staart nam Wrenpaw een grote sprong over een stuk drassige ondergrond. Hoewel hij het niet heel erg vond om zijn poten nat te maken, had hij er weinig zin in om modder van zich af te wassen als hij terug kwam in het kamp. Vanmorgen was hij mee geweest met de ochtendpatrouille, een leuke ervaring vond hij zelf. Vooral na alle onrust met RiverClan was het interessant om te zien hoe de oudere warriors het territorium beschermden. Het was inmiddels later op de ochtend, een lichte mist had nog altijd het land in zijn greep, wat maakte dat de zon nauwelijks door de wolkenmassa kon doorbreken. Het was muisstil om hem heen, afgezien van de wind die om hem heen speelde. Wren zuchtte zachtjes en ging zitten, de omgeving scannend tot hij teken van leven opmerkte. Hij zag haar nauwelijks, maar haar geur verraadde haar. Wrenpaw deelde immers een den met de andere apprentice. Toch had Wrenpaw het idee dat ze al langer in de buurt was, Moonpaw had immers de perfecte pels voor het gebied waar ze in woonde en kon zich makkelijk verbergen. Helaas staken haar blauwe ogen af tegen de achtergrond, waardoor hij haar locatie nu ook had kunnen vinden en hij grijnsde licht. "Heeft niemand je ooit geleerd dat het onbeleefd is om je clangenoot te besluipen?" Miauwde hij.

>Moonpaw

Onderwerp: Re: Moments after dawn wo 18 dec 2019 - 0:29

((And yet she dances,))

Ze was nu al enige tijd bezig met haar jacht, verbeten om dit konijn tot haar prooi te maken. Toch leek hij haar telkens enkele stappen voor te huppen, alsof de pluizige haren van zijn staart constant plagend haar neusje kriebelden. Telkens kwam ze dichtbij, lag haar kans daar maar dan durfde ze toch niet. Eén enkele keer eerder was het haar gelukt om een jong konijn te vangen, alle andere pogingen liepen uit tot ongeluk. Waar ze stil als de wind kon sluipen, was haar lichaam jong en miste het de kracht om het konijn daadwerkelijk tegen de grond te duwen en te doden. Altijd ontglipten ze haar en nu zou niet anders zijn. Natuurlijk had ze zijn geur al eerder geroken, maar het was haar nog niet opgevallen dat hij zo dichtbij was totdat zijn stem weerklonk. "Als ik je echt aan het besluipen was, zou je me nooit hebben gehoord," Ze was uit haar sluiphouding gekomen en sierlijk door het gras naar hem toegestapt. "Hey, je bent me nu wel een konijn verschuldigd," aar stem klonk lichtelijk beledigd, maar in haar ogen stond een speelse twinkeling.

Onderwerp: Re: Moments after dawn wo 18 dec 2019 - 18:10

De slanke poes was dichterbij gekomen en Wrenpaw glimlachte schaapachtig toen ze begon met spreken. "Ja, daar zul je wel gelijk in hebben." Zelf kon hij nogal lomp zijn, vooral nu hij was gegroeid de afgelopen weken. Moonpaw daarentegen was een veelbelovende jager door haar bouw en manier van sluipen. "Is dat zo?" Miauwde hij, zijn glimlach omtoverend tot een grijns, zijn staart zwiepte speels heen en weer. Hij stond op en rekte zich overdreven uit en wiebelde zijn oren kort heen en weer. "Nou, kijk en leer." Zei hij, met een onserieuze ondertoon in zijn stem. Hij stak zijn neus in de lucht en probeerde een geur op te vangen, al gauw viel hem een vage konijnengeur op een paar staartlengtes weg. Hij hoopte dat het dier was blijven zitten en toen hij verder sloop merkte hij dat dat het geval was. Wrenpaw keek nog een keer achterom naar Moonpaw en hoopte grondig dat hij niet finaal voor schut zou komen te staan vandaag. Aan het einde van de dag was hij ook maar een kater die zijn best deed.

Onderwerp: Re: Moments after dawn vr 20 dec 2019 - 1:31

((And yet she dances,))

Zijn woorden deden haar ogen doen glanzen, blij dat hij het zelf ook zei. Natuurlijk had ze daar gelijk in, ze was vederlicht op haar witte pootjes, maar stiekem vond ze het wel heel erg leuk dat hij dat ook zag. Wrenpaw was een stuk groter dan haar en zijn spieren een stuk meer gegroeid. Waar zij een fragiel, mooi poesje was, was hij een knappe, jonge kater. Ze vond hem leuk en het feit dat hij zo inging op haar uitdaging, maakte de poes een beetje giechelig. Sierlijk ging ze erbij zitten, een uitdagende blik in haar ogen terwijl ze hem zo aan keek. "Laat maar zien, grote, sterke Wrenpaw," miauwde ze lichtelijk plagend, waarna ze besloot om er maar bij te gaan liggen. Haar pootjes had ze keurig over elkaar heen geslagen terwijl ze met glimmende oogjes toe keek hoe Wrenpaw begon met sluipen. Bluf.

Onderwerp: Re: Moments after dawn za 21 dec 2019 - 21:37

Wrenpaw probeerde zijn zintuigen zo scherp mogelijk te stellen terwijl hij tussen het sprieterige gras sloop. De mist maakte zijn jacht niet makkelijker en met een diepe zucht maakte hij zich klaar om te springen. Hij schudde zijn kont voorzichtig heen en weer en spande zijn spieren in één keer aan om een grote sprong te maken.. Mis! Teleurgesteld landde hij op de aarde, met een plukje konijnenvacht tussen zijn nagels. Gegeneerd sjokte hij terug naar waar hij Moonpaw had achter gelaten, zijn staart zwiepte nonchalant heen en weer om de schaamte te verbergen. "We hebben allemaal wel eens een slechte dag hè," miauwde hij schaapachtig terwijl hij er bij grinnikte om de situatie te verlichten. Wrenpaw baalde als een stekker, hij had gehoopt dat ze onder de indruk zou zijn vandaag. Maar goed, life is life, en niet elke jacht was succesvol. Konijnen waren dan ook verdomde lastig om te vangen, moest hij toegeven. "Dus, wat wil je nu doen?" Vroeg hij met een grijns.