I'm the main attraction

Onderwerp: I'm the main attraction ma 11 mei 2020 - 22:35

Wat een prachtige plek, zo mooi en onschuldig uitziend. Het maakte hem helemaal warm van binnen zelfs. Hij liep inmiddels al een paar daagjes buiten in zijn nieuwe woonplek en had al wat interessante dingen gehoord. Verhalen over groepen katten die in het bos leefde en met elkaar vochten. Over een groep in de buurt die ze de Elite noemde en die veel op hun geweten hadden. Het klonk allemaal heel interessant en hij was dan ook best wel benieuwd naar al die geheimzinnige katten. In de Elite droegen ze halsbanden met hondentanden, die wouden dus echt laten zien hoe gevaarlijk ze waren. Hijzelf was eerder van het vertrouwen winnen, daar kwam je ver genoeg mee, vond hij. Jammer dat zijn littekens toch wat afschrikkend werkte. Waarom moesten anderen altijd zo op uiterlijk letten? In zijn oude buurt waren er altijd de katten die zeiden dat hij eng was. Wel, kon hij toch niks aan doen? Zilveren ogen die je ziel in konden kijken of het niets kon staren. Wie hem zag wist dat er iets mis, maar niemand wist wat. En als hij dan ze kon laten zien dat alles okay was, dan vertrouwden ze hem. Hadden ze spijt van hun eerdere bedenkingen. Ach, wat konden ze eraan doen. Wat in je kop zat was er lastig uit te krijgen.

Dit park was echt beeldschoon, om even terug te gaan naar het onderwerp. Het leek ook behoorlijk groot, hij was voor zijn gevoel al eventjes hier aan het lopen en hij zag nog steeds het einde niet. De siamees liep langs bankjes waar mensen opzaten, langs wat andere katten die te ver waren om aandacht aan te besteden, helaas ook wel wat honden. Op zijn gemak bekeek hij alles even, de plek in zich opnemend. Zulke informatie kon belangrijk zijn voor later. Zijn hangbuikje wiggelde heen en weer toen hij zich naar een leeg bankje in de zon bewoog. Zijn gewrichten begonnen toch wel wat pijnlijk te worden nu. Met een voor zijn doen best wel sierlijke sprong ging hij erop en rolde zichzelf op in de warme zon.

-Shaka)

Het was nu al een paar dagen zins dat hij Moonstorm om hulp gevraagd had. De medicijn kat was erbij gehaald en misschien hadden ze te veel tijd in beslag genomen gehad met zijn uitleg aan haar, maar ze hadden het niet op tijd gered om terug te komen bij zijn tweebeen. Shaka was er kapot van geweest, maar hij had haar alleen moeten laten. Ondanks dat was het toch een mooie tijd geweest op deze plek. Gelukkig was hij nu vrij om te gaan en te staan waar de blauwe rus maar wilde en zat hij niet meer gevangen zoals hij vroeger voor zijn redding in een klein glimmend web achtige kooi had gezeten. Zijn groene blik gleed over het park waar hij een klein hoekje droge beschutting had gevonden. Voorlopig zou het voldoende zijn, maar tijdens de winter zou Shaka toch iets anders moeten zien te vinden. Een geur dreef hem te gemoed. Het was dezelfde geur als van de kat die door zijn oude schutting te ruiken was geweest. Nieuwsgierig naar waarom de kat zo ver van zijn oude tweebeen nest vandaan deed trok toch wel zijn aandacht. Met kalme passen omdat Shaka geen haast had trippelde hij door het park en zag een kat bij wie die geur hoorde op een bankje lag die in de zon stond. 'Hallo en een goede dag. Dus jij bent de nieuwe kat in de buurt?' vroeg de jonge kater zonder enige angst voor de kater die er doorleeft uitzag. Shaka stopte een stukje voor de bank zodat de ander zijn nek niet zou hoeven uit strekken om hem te zien.

@William

Live can be hard when you are on your one. Come to the Lost ones and you will never be alone anymore.:

Even keek hij verstoord op toen een kat tegen hem leek te praten, zijn zilveren ogen knipperde slaperig. Wat moest deze van hem nu? Wakker genoeg hij kreeg een duidelijker beeld van de andere en zag dat het nog een jong geval betrof. Deze vreemdeling gooide al te veel woorden in de eerste zin voor William's gevoel, maar toch toverde de Siamees een glimlach tevoorschijn. Ja, hij was inderdaad nieuw hier, maar of hij dé nieuwe kat was. Dat klonk alsof hij al een beroemdheid was hier, iets wat hij niet persé op hoopte. Liever even inkomen en de bewoners hier laten merken dat hij een echte allemansvriend was, voordat ze hem gingen beoordelen. "Ja, dat klopt!''zei hij op een vrolijke toon, overeind komend. Be happy. ''En jij? Je ziet eruit alsof je het hier al goed kent''vroeg hij geïntereseerd aan de grijze kater. Zijn toon was warm en open. Nieuwsgierigheid brandde in zijn ogen. Och, zulke jonge katten vonden het altijd leuk als ze de kans kregen hun wetenschap te delen met anderen. Dat was leuk om te merken en handig om te weten.

De andere kat bevestigde zijn woorden en Shaka knikte zacht waarna hij dichterbij kwam en op de bank naast de oude siamees landen. De kater die hier pas was komen wonen vroeg hem of hij de buurt hier goed kende. Hm... in zekere zin kende hij de grootste wegen om van A naar B te komen, maar verder elk hoekje te kennen? Nee dat kon Shaka nog niet. 'De belangrijkste wegen ja, maar elke uithoek van deze tweebeen plaatst? Hm, nee dat durf ik niet te beweren.' antwoorden de blauwe rus op kalme toon en ging wel een stukje nog van de oude kater af zitten, maar ook weer niet te ver. 'Ik ben trouwens Shaka, jullie wonen nu in mijn oude tweebeennest, maar wees gerust Ik vind dat niet erg.' stelde hij zich voor en glimlachte zacht en vriendelijk naar de oudere kater. Hij had een schuurtje in een van de tweebeen tuinen gevonden waar hij droog kon liggen slapen, maar of het er net zo warm zou zijn tijdens de koude manen dat was nog te bezien.

Live can be hard when you are on your one. Come to the Lost ones and you will never be alone anymore.: