[Rowanflight Vigil] Ain't afraid of him cause I'm a fool for love

Het had even geduurd voor ze zich los had kunnen maken van Rowan. Ze had twee warrior ingelicht die dichtbij waren en die zouden hem voor haar zo meteen in het midden van hem kamp leggen. Mistgaze had ze bedankt en was langzaam de doorntunnel uitgelopen om een rondje te gaan lopen. Niet om weg te gaan, niet om voor zichzelf iets te gaan doen. Ze moest nu dingen voor hem doen. Het was alsof een knop in de poes omgegaan was. Ze moest eerst voor Rowan alles regelen, alles mooi maken zodat hij zonder schaamte vanuit StarClan op haar neer kon kijken. Ze moest haar best doen voor hem nu. Rouwen kwam later wel.

Ondanks dat het leafbare was, waren er nog bloemen. Ze plukte alle kleuren die ze mooi vond en alle bloemen die ze lekker vond ruiken. Die bij hem zouden passen. Gele goudsbloemen die mooi zouden afsteken tegen zijn grijze vacht, paars gekleurde zoete alyssum die naar honing rook, gulderoede en een van haar favoriete bloemen, heidebloemen. Waar ze een van haar kittens naar vernoemd had destijds. Met meer bloemen in haar bek dan de poes eigenlijk kon dragen liep ze terug het kamp in. Toen ze daar aan kwam zag ze enkele katten al bij Rowan's levenloze lichaam liggen, die nu in het kamp gepresenteerd lag. Zonder na te denken liep de poes naar hem toe. Starende of afkeurende blikken maakte haar niet uit. Dit was haar laatste dienst naar haar beste vriend, haar partner, haar zielsverwant. Mistgaze legde de bloemen neer en koos ze uit. Voorzichtig likte de poes de haren van haar goede vriend recht en plaatste met haar pootjes de bloemen om en rond zijn lichaam. Langere bloemen gingen onder zijn rug en buik door en kortere bloemen werden als een soort halo om de kater zijn hoofd heen gewoven. Ze ging net zo lang door tot haar bloemen op waren en Rowans hele lichaam omringd was met geels en paars gekleurde herfstbloemen. Het was alsof hij op een bed van bloemen lag. Ze was tevreden over haar werk en nam afstand, zodat de rest van de clan afscheid kon nemen. Hij lag er in elk geval mooi bij nu. Vanavond zou ze vigil voor hem zitten. Daarna zou ze rouwen.

- Open voor heel ThunderClan!

Rowan bloemen:

You call and I respond
The sparrow and the song
I miss you when you're gone

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Ook Lionpaw kwam het nieuws snel te weten. Haar amberkleurige blik staarde strak voor zich uit, naar het lichaam dat zich op de open plek bevond. Ze wist niet goed wat ze moest voelen nu. Ze had als kitten misschien al wel eens een rouw meegemaakt, maar toen was ze nog te jong geweest om het te beseffen. Alhoewel ze dit nu misschien nog steeds niet kon. Haar staart had ze strak om zich heen geslagen, alsof ze iets van zekerheid om zich heen wou voelen. Ze had al het een en 't ander opgepikt over de grijze kater die heengegaan was. Allemaal verhalen over wat voor een grootse warrior hij wel niet was geweest. Ze vroeg zich af of hij het goed had kunnen vinden met haar vader, Zealspark. Dat was echter iets wat ze hem nu nooit meer persoonlijk zou kunnen vragen. Lionpaw was namelijk nog niet van plan om zich bij Starclan te voegen.
De rossige kattin haalde diep adem. Vervolgens blies ze de lucht weer uit, proberende zichzelf kalm te houden. Haar lichaamstaal sprak echter genoeg.. Ze stond aan de grond genageld alsof ze een geest had gezien. Dit was de eerste keer dat ze de dood in ogen zag en ze wist niet wat ze moest voelen, hoe ze moest reageren... wat ze moest doen. Ze had de kater niet goed gekend maar alsnog deed het meer met haar dan ze graag gehad had. Haar blik gleed even naar Mistgaze, welke druk bezig was met bloemen rond Rowanflight te leggen. Zou ze? Lionpaw wist niet dat wat ze deed een slimme zet was, maar ze besloot het toch te doen. Geluidloos baande ze zich een weg naar de voormalige Medicine cat, haar voorzichtig aantikkende met haar neus en haar amberkleurige blik zacht in de hare priemende. "De bloemen zijn prachtig. Hij zal je vast dankbaar zijn." miauwde ze, hopende dat ze hier niets verkeerds mee had gezegd. Ze boog even haar kopje naar Rowanflight, uit respect, waarna ze zich weer terug trok en plaats maakte voor diegenen die hem dierbaar waren. Ze was misschien nog jong, maar was zeker niet naïef op dat vlak.

[Rowanflight Vigil] Ain't afraid of him cause I'm a fool for love DJhlB4D