We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Nukkig lag Jayfeather voor de Elder's den, een magere zon brandde op zijn zilveren pels. Hij gaapte luid, zijn ogen nog altijd vast in dat eeuwige donker. Hij kende niet anders, behalve in zijn dromen natuurlijk. Nadat hij zijn eigen kleine reis had gemaakt, wist hij dat de Clan in goede handen was bij Mistpaw, nu Mistgaze. Zijn apprentice was een ervaren Medicine Cat geworden en ergens, diep in zijn hart was hij trots op haar. Inmiddels had ook zij het stokje doorgegeven, voor haar eigen redenen en waren de zowel mentor als apprentice verdoemd naar de Elders den. Jayfeather voelde zich buitengewoon nutteloos en was zoals altijd, buitengewoon slecht gehumeurd. Vooral nu Mistgaze haar partner had verloren. Rowanflight was een goede warrior geweest, maar hij kon dat hele treurige sfeertje gewoon niet zo goed handelen. Jayfeather wist was verlies was, en hij had geleerd het te negeren.
Nu was ze alleen. Alleen in de elders den. Ze had gehoopt de rest van haar leven met Rowanflight te spenderen, maar dat had niet zo mogen zijn. Haar oog gleed vanuit haar ooghoek naar Jayfeather, haar oude mentor. Het leek.. alsof hij sliep? Ze stond op en liep richting de prooistapel, waar ze een twee muizen uitkoos en mee terug nam. Ze zag haar oud mentor nog gapen en wist dat hij nu wel wakker moest zijn. "Jayfeather? Heb je honger?" vroeg ze toen en legde de muis voor hem neer, niet wachtend op een antwoord. "Ik heb een muis meegenomen als je wilt, hij ligt iets voor je." ze wist hoe nukkig de oude kater kon zijn. Dat was hij al geweest toen zij nog Mistpaw was en bij hem in de leer was gegaan. "Voel jij je niet.. nutteloos zo? Je weet dat je nog alles kan en je kan nog katten helen maar het mag niet meer. Misschien had ik wat voor Rowan kunnen doen als ik niet weggeweest was..." mompelde ze toen zacht voordat ze met haar muis begon te prutsen.
You call and I respond The sparrow and the song I miss you when you're gone
Zijn oren wiebelden heen en weer bij het geluid van Mistgaze haar stem, die herkende hij uit duizenden. De apprentice had altijd vrolijk de oren van zijn kop gekletst toen ze nog jong was. Jayfeather keerde zijn kop naar waar het geluid vandaan kwam, zodat het leek alsof hij haar aankeek. Ze vroeg of hij honger had, maar Jayfeather kon geen antwoord geven. "Ik ben blind, maar ik heb nog steeds een neus." Mopperde hij, waarna hij lichtelijk dankbaar een hap nam. Zijn lichaam deed zeer van de ouderdom die er in was getrokken en hij ging iets verliggen, misschien kon hij dan haar gepruil uitsluiten. "Zeer nutteloos, het voelt of ik wacht om dood te gaan." Snauwde hij, ontevreden met zijn lotsbestemming. Hij luisterde naar haar woorden over Rowanflight en Jayfeather haalde onverschillig zijn schouders op. Even wilde hij haar naar de Nursery sturen om daar sympathie te gaan halen, maar Mistgaze had nog steeds een plekje in zijn hart. "Hij was al niet gezond sinds zijn ongeluk. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal," miauwde hij kalm. "Dat weten jij en ik beiden, anders had ik hem ook kunnen helpen en ben ik net zoveel schuldig als jij."
Jayfeather gaf - zoals verwacht - een mopperend antwoord maar nam haar prooi wel aan. Mistgaze moest een beetje lachen. De oude zeur wist zelf ook wel dat hij het niet ging redden als hij alleen maar chagrijnig deed. En na jaren nam ze het voor lief. Het hoorde er bij. Hij zei dat het voelde alsof hij aan het wachten was om dood te gaan. Ze knikte, al kon hij dat niet zien. Toen begon hij verder te praten. Ze had een snauwend antwoord verwacht, maar die kreeg ze niet. "Hij was al niet gezond sinds zijn ongeluk. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal," legde hij uit. Dit had ze niet geweten omdat zij toen in BloodClans klauwen was. "Dat weten jij en ik beiden, anders had ik hem ook kunnen helpen en ben ik net zoveel schuldig als jij." een diepe zucht klonk. "Je hebt ook wel gelijk." zei ze toen terwijl ze een hap van haar eten wegslikte. "Maar toch voelt het oneerlijk. Alsof StarClan mij weer iets af moet nemen, mij moet straffen omdat ik de waarheid heb verteld over.. de kittens." het was een fout geweest om er mee voor de dag te komen, maar toch had ze het nooit eeuwig achter kunnen houden. "Denk jij dat ik het niet had moeten vertellen? Dat ik had moeten verzwijgen dat de kittens van mij en Rowanflight waren?"
You call and I respond The sparrow and the song I miss you when you're gone
Onderwerp: Suck it up 
zo 5 jan 2020 - 20:22
