When the sun rises in the west. [1]

Otterpaw had hij mee laten doen met de groepstraining zodat hij vandaag zijn aandacht bij Ashpaw kon houden. Hij had een tweede apprentice gekregen van Amberstorm en eerlijk gezegd had hij het niet helemaal verwacht, toch kon hij de grijns niet van zijn lippen afhouden toen zijn naam geroepen was tijdens de ceremonie. Hij trainde al een dochter van een (dode) deputy en nu ook is een dochter van een (dode) leader. De huidige high ranks moesten wel potentie en trouw in hem zien om zulke katten te laten trainen: vaak werden de kinderen van de leader of deputy getraind door de high ranks zelf. Hij voelde adrenaline door zijn aders pompen. Zijn plan liep perfect. Hij won de vertrouwen van zijn leader en deputy, hij joeg angst in bij opstandigers en hielp zijn clan om elke dag weer wat terug te worden. Zijn doel was grootst maar begon klein. Vandaag zou hij beginnen om de kinderen van zijn grootste vijanden te trainen tot zijn eigen sterke pionnen. Ze zouden touwtjes worden in zijn krachtige poten. En als ze niet deden wat hij van hen verlangde.. dan zou hen dezelfde toekomst afwachten zoals hun dode ouders. Elke dag voelde hij nog steeds de voldoening door hem heen sidderen van hoe hij ervoor gezorgd had dat Sabrefur verpletterd was. Niemand zou nog zo tegen hem spreken zoals Sabre had gedaan naar hem en zijn vrouw. Niemand zat aan zijn vrouw, niemand. De tom schudde zijn kop toen hij pootstappen hoorde en duwde zijn gedachtes weer terug naar hun duistere plekje in zijn achterhoofd. “Goedemorgen Ashpaw,” Begroette de tom de apprentice laag zonder zich om te draaien naar de she-cat. Zijn bruin groene ogen staarde in de verte waar de zon omhoog begon te kruipen. “Kom hier en kijk eens met me mee, jonge krijger.” Sprak hij toen tegen haar terwijl hij voor de rest nog steeds geen spier bewoog.

When the sun rises in the west. [1] Bearos3resize

Het was nog niet zo lang geleden sinds ze Apprentice was geworden en nu getrained zou worden door Bearclaw. Ze vroeg zich af of haar moeder nu trots op d'r zou zijn. Natuurlijk zou Oceanstar trots op haar zijn, zij was het. Ashpaw, apprentice van Windclan, dochter van de late Oceanstar en Abysshowl. Ze zou de nieuwe leader van Windclaw worden, nadat Stallionstar dood zou gaan. En zo niet, dan zou ze er zelf wel voor zorgen. Een kleine glimlach sierde haar gezicht, terwijl ze in haar slaap zich omdraaide en met haar gezicht in een staart terecht kwam. Blauwe ogen schoten open, terwijl ze overeind kwam en haren uitspuugde. Ugh, stelletje kits toch hier in de apprentice den. Maar lang kon ze er niet over nadenken, aangezien ze al geroepen, niet door haar mentor, maar door een warrior die haar melde waar Bearclaw was. Het was dus later dan dat ze verwacht had. Nou ja, maakte ook niet zo veel uit. Ze schudde haar vacht uit, gaf haar borst een ferme lik en wandelde met een trots stap naar buiten toe.
Niet veel later zag ze haar mentor zitten, de donkerbruine kater was dan ook moeilijk over het hoofd te zien. "Goedemorgen, Bearclaw." Miauwde ze op een rustige toon, waarna ze bij hem ging zitten. Ze hield haar kopje een beetje schuin, terwijl ze nadacht over wat haar mentor had gezegd. "Wat is er te zien?" vroeg ze met enige twijfel in haar stem.

Ashbury

"You get a shot at the Queen, but you better not miss!"