Ja, ze had begrepen dat haar papa nieuwe regels opgesteld had. Ja, ze had het ook zeker wel gehoord. Maar Bristlekit vond het de grootste onzin! Ze was al eens vaker alleen de nursery uitgeweest, dus dat kon ze nu nog steeds! Toen haar mama een dutje gedaan had, was Bristlekit dan ook de nursery uitgeslapen om te spelen. Toen ze toen echter op haar snoetje gevallen was en en een andere kitten haar een huilebalk had genoemd, was ze echter heel verdrietig geraakt. Zo verdrietig dat ze, toen de kitten er maar niet mee ophield, dat ze zich verstopt had in het riet aan de rand van het kamp, zichzelf niet aan de wereld zien latend. Stomme nieuwe regels, stomme kitten, bij deze was Bristlekit rogue, ze had niemand nodig en haar den was in het riet buiten het kamp. Met natte wangetjes van de tranen krulde ze zich op, haar staart over haar neus leggend om deze warm te houden

Zijn boze, gespannen houding vaarde iets weg toen hij zag hoe erg zijn kitten van hem schrok. God, hij kon dit opvoeden ding ook nooit op de goeie manier doen. Al vond hij dat Chivy nog best goed gelukt was. Maar werkelijk alles wat hij deed leek mis te gaan. Als hij geen regels stelden, werden zijn kittens ontvoerd. Als hij wel regels stelden, gingen ze deze allemaal massaal breken. Als hij probeerde kalm te blijven en rustig maar duidelijk te praten, werd hij niet serieus genomen en als hij schreeuwde schrokken ze van hem. Het was nooit goed en het frustreerde de grijze kater. Er zou een punt komen dat hij zou ontploffen tegen één van de onschuldige kits. Dat punt was, gelukkig voor Bristlekit, niet vandaag. Hij gaf haar een lik over haar wang, waarop haar vacht stekelig overeind stond. "Ik was ongerust," miauwde hij, nu iets kalmer maar nog niet vriendelijk. Want zijn hart bonste nog steeds in zijn keel en de paniek was nog niet uit zijn grote lichaam weggetrokken.

_{[Bristlekit had haar oortjes plat in haar nekje gedrukt en haar traantjes begonnen opnieuw over haar wangen te glijden terwijl ze naar haar vader keek. Hij was zo zo boos! “Ben ik nu dan echt een rogue papa?” piepte ze geschrokken, haar oogjes rond terwijl ze naar haar papa keek. Dat had ze echt niet helemaal bedoeld! Ze besefte zich helemaal niet dat ze haar papa niet had meegenomen in haar gedachtengang. Oepsie. “Want de andere kittens noemden me een huilebalk en toen heb ik me verstopt!” piepte ze, met nieuwe traantjes.}

Verbaasd knipperde Panthergrowl met zijn ogen toen Bristlekit hem plots vroeg of ze dan nu echt een rogue was. Huh? Waar kwam die gedachtegang nou weer vandaan? Voordat hij erover kon doorvragen hoorde hij de reden waarom Bristle gevlucht was. "Welke kittens noemde jouw huilebalk? Ik denk dat als ik die is een bezoekje breng ze jou mooi met rust laten de aankomende tijd," grijnsde hij waarbij hij met een opgetrokken wenkbrauw naar zijn dochter keek, in de hoop haar wat op te vrolijken en die verse traantjes snel weer te laten stoppen.