Never enough (open)

Onderwerp: Never enough (open) vr 10 jan 2020 - 20:57

“A moment later the boy whispered, "I don't think
you're ugly." "Shhhh!" the girl hissed. But hidden by
the deep shadows of the cupboard, she smiled”

With barely any training from Icecream, who was still distressed over the kits that weren't even his own, Dreampaw had given up on becoming a warrior any time soon. Not that she was anywhere near becoming a warrior in age. But her littermates were so much stronger, had their muscles built up and were becoming quite the hunters. She had barely catched two pawfuls of prey in the time that she had been an apprentice. Other warriors took her out sometime but did not notice that Icecream barely took her out. Her leader and deputy didn't notice either, too busy with the prophecy hanging above their heads and she understood. REally she understood, but it hurted nontheless. It hurted so damn much.

She sighed sitting down by the edge of the lily pool. Staring at the small waterfall making rippled waves. She dabbed her small spotted paw in the cool water and closed her eyes. Mother did not show up next to her anymore. She hadn't since she had become an apprentice, mom had left her. But starclan wasn't that far away was it? She leaned her head a bit forward. It was just the absence of a heartbeat away.. Wasn't it? Mommy was always just an heartbeat away.

-OPEN-

The world seemed suddenly large again.
I wasn't sure I liked it.

Onderwerp: Re: Never enough (open) za 18 jan 2020 - 13:20

Hij had gezien hoe ze het kamp had verlaten. Zijn blik gleed naar Shrimp en Hermit en daarna weer naar de kampuitgang. Zijn apprentice was weer zelf op pad gegaan en hij lag daar maar. Hij slikte en legde zijn kop op zijn poten. Hij moest achter haar aan gaan, het was hoognodig dat hij met haar ging praten. Dit kon zo niet langer en hij had een flinke schop onder zijn kont nodig, maar niemand had hem dat tot nu toe gegeven. De blik in zijn helderblauwe ogen ging naar een mentor die hem verwijtend aan zat te kijken. Hij slikte opnieuw en tilde zijn kop weer op. Hij kon zijn kittens niet achterlaten, echt niet. Straks pakte een BloodClanner hen ook van hem af. De mentor bromde wat, stond op, en kwam zijn kant op. ‘Je moet wat met Dreampaw gaan doen. Dit kan niet zo Icecream. Als jij haar blijft negeren ontzeg je RiverClan een goeie warrior.’ De boosheid in zijn stem ontging hem echt niet. De andere warrior zuchtte. ‘Ik let wel op ze.’ Icecream krabbelde overeind. “Bedankt.” Stammelde hij. Meer zei hij niet terwijl hij Dreampaw achterna spurtte. Hij vond haar bij de lily pool, haar poot in het water. “Dreampaw.” Miauwde hij zachtjes terwijl hij schuldbewust naast haar ging zitten.

[Ik hoop dat het oké is dat ik in het nederlands terug post Mim]

Onderwerp: Re: Never enough (open) zo 2 feb 2020 - 22:52

“A moment later the boy whispered, "I don't think
you're ugly." "Shhhh!" the girl hissed. But hidden by
the deep shadows of the cupboard, she smiled”

She was so close. So ready. She sighed as she dabbed her paw into the water once more. A sudden voice made her jump, nearly losing her grip on the edge of the pool. She turned her head, staring with wide eyes as she saw her mentor. "Icecream." She whispered soft staring at the tom-cat. She took a tiny step back, making space inbetween them. She was unsure all of the sudden. In one moment she had expected to be in Starclan with mommy real quick. The next she was sucked back into reality. With a shitty mentor who absolutely hated her. She knew that to be true, why else would he never talk to her. Never look at her, do nothing with her. Why would he.. Tears burned in the corners of her eyes as she dug her claws into the earth. "What do you want." She mewed though her voice broke a little, trying to act like a hard little girl, while inside breaking apart with every sobbing breath she took. Staring at Icecream.

The world seemed suddenly large again.
I wasn't sure I liked it.

Onderwerp: Re: Never enough (open) do 6 feb 2020 - 9:32

Hij keek van het water naar haar en weer terug. Het was gevaarlijk om in Lilypool te zwemmen, helemaal als apprentice. Die raakten nog sneller verstrikt in de strengen onder water en waren nog niet krachtig genoeg zich weer los te maken. Hij moest haar echt gaan trainen, straks bezeerde ze zichzelf nog en dat was dan zijn schuld. Hoe moest hij beginnen? Wat moest hij tegen haar zeggen… Ja, wat wilde hij eigenlijk. Hij had het niet zo aan moeten pakken, het klopte niet wat hij had gedaan. Het was niet eerlijk tegenover haar. Zij verdiende dit absoluut niet. Toch had hij zichzelf niet tegen kunnen houden, wanneer was hij zo egoïstisch geworden. Het paste niet bij hem, maar het was angst die heb gedreven had, onzekerheid, pijn om zijn andere kittens ook kwijt te raken. Alleen dat was allemaal geen excuus. “Ik ben stom geweest.” Miauwde hij zachtjes. “Ik wil zeggen dat het me spijt, maar het is al gebeurd… Ik ben een slechte mentor. Een slechte vader en een slechte mentor. Dus het spijt me toch, voor alles.” Ernstig keek hij naar het water. Zou Creamyfrost boos op hem zijn? Zou zijn vader zien dat hij ondanks alles echt zijn best deed. Of had hij hem allang de rug toe gekeerd in StarClan.