All I was talking about was music

De Dawnpatrols waren terug en hadden weinig te melden gehad, de sunhighpatrol stond al klaar om we te gaan, er was een dril geregeld en een avondwacht gekozen. Ze werd met de dag handiger in al het organiseren en begon er nu ook wel van te genieten. Het was fijn om zo'n actieve rol binnen de clan te hebben. En nog fijner dat er ook naar alles wat ze zei geluisterd werd. Natuurlijk was er soms wat feedback, en die nam ze dan ook wel mee. Maar voor alsnog was vandaag alles vlekkeloos verlopen. Crystalshell stond even stil om zich heen te kijken, nog steeds alles in haar kop op een rijtje zettend, toen ze plotseling van schuin onder zich een stem hoorde. De grijze kattin verstijfde en ademde hoorbaar scherp in "Bij Starclan, Lynxfang.." Bracht ze lichtelijk moeizaam uit. "Dat ik jou niet heb zien liggen." Hoe was hij haar ontgaan? Hij was er gewoon opeens geweest toen hij haar begroette.

Het was lichtelijk beschamend dat ze zo erg geschrokken was. Wat moest dat wel niet voor beeld van haar schetsen? Lynxfang kwam overeind en scheen de lol van de situatie wel te zien. De normaal zo serieuze kater verbaasde haar nog meer toen hij een grapje maakte. "Het is niet jouw schuld, ik was niet aan het opletten." Mompelde ze terwijl ze haar vacht voelde gloeien. "Het gaat goed. het was even wennen en uitproberen. Maar vandaag heb ik alles goed geregeld en geplant. Als het goed is weet iedereen of en wanneer ze op patrol moeten." Miauwde ze als antwoord op zijn vraag. Ze was blij met het interesse, ze deed immers écht haar best.

De oudere kater ging rechtop zitten en Crystalshell knikte beleefd. Ze was nog steeds een beetje van haar stuk gebracht door de hele situatie, en probeerde daar zo min mogelijk van te laten merken. Ze glimlachte toen hij suggereerde dat Pantherstar het goed had gedaan toen hij haar aanwees als deputy. "Dankjewel, ik ben blij om te horen dat je vertrouwen in me hebt." Tot nu toe had ze gelukkig nog niet zo veel jaloezie onder andere warriors gemerkt, of ze verstopten het goed. Crystalshell wist zeker dat er een hoop waren die alles hadden gegeven voor deze positie. Lynxfang maakte een opmerking over de prooi en Crystalshell knikte opnieuw "Daar ben ik zeker van. We zullen eindelijk weer wat variatie hebben." Miauwde ze en ze keek Lynxfang aan "Denk je dat je binnenkort weer mentor zal worden? We hebben een hoop kittens die op het punt staan apprentice te worden." Zelf had ze er nog niet zoveel over nagedacht, maar er was natuurlijk best een kans dat zij ook mentor zou worden van één van die kittens.  

Ja, een hele lading nieuwe apprentices, en precies op het goede moment. Newleaf brak net aan, wat betekende dat de trainingen nog voor leafbare afgerond moesten zijn. Zo zouden de jonge katten genoeg tijd hebben om te leren vissen en vechten met warm weer, voordat ze de kou zouden moeten trotseren. Vooral bij het zwemmen kon het gevaarlijk zijn als de kat nog niks gewend was. Lynxfang liet weten dat hij zeker beschikbaar was. En dat was mooi, ervaren warriors waren immers waardevolle mentoren. "Ja, daar heb je gelijk in. Uiteindelijk zullen ze ons moeten kunnen vervangen." Beantwoordde ze zijn volgende opmerkingen. Het was een vreemde gedachte: Dat onder die kittens en apprentices van nu zich waarschijnlijk een toekomstige leader bevond.

Hij deelde blijkbaar haar gedachtes, want hij sprak hardop uit waar zij ook over na had zitten denken: Beseften zij al dat zij de clan ooit zouden moeten dragen? Dat zij ervoor zouden moeten zorgen dat Riverclan bleef bestaan en sterk bleef. Als je het heel praktisch bekeek was dat natuurlijk de reden dat zij nu zo goed beschermd werden. Crystalshell knikte even, het was inderdaad een relatief rustige tijd te zijn. Hun oorlogen waren tot dusver uitgevochten. "Wat er ook gebeurd, ze zullen getraind moeten worden. We kunnen het ons niet veroorloven om daar ook maar een beetje laks in te zijn." Miauwde ze resoluut. Het gesprek had haar na doen denken over de dood, over haar vervanging. En dat hoefde voor haar nog lang niet uitgedacht te worden.

Misschien waren ze iets te ver van het gezellige onderwerp van nieuwe apprentices afgeraakt. Lynxfang deed zijn best om in ieder geval weer een beetje de goede kant op te gaan met het gesprek. "Jazeker, en we blijven hier ook... Kosten wat het kost." Miauwde ze terug met een glimlachje, waarna ze het kamp rondkeek. De patrol was al weg. Plotseling Crystalshell keek omhoog, de zon was al voorbij zijn hoogtepunt. Het werd tijd om weer aan de slag te gaan, ze had nu haar rust wel genomen. "Ik ga maar weer eens aan het werk, en jij ook neem ik aan?" het was geen bevel, ze vertrouwde er wel op dat hij zijn taken niet verzaakte.