dark feathers

Zijn tijd als apprentice zou er spoedig opzitten. Misstappen maakte hij niet, iedere poot werd met zekerheid neer gezet. Elke training wist hij af te ronden, iedere beweging te perfectioneren. Wat voor chaos het ook was waarin zijn clan was gegooid, hij zou zijn kansen er niet door laten belemmeren. Voor nu was hij echter nog te jong, zijn woorden zouden niet gehoord worden, alleen tijd tikte rustig door. Er was geen haast. Het was vergelijkbaar met jagen, niet? Iedere stap voorzichtig en voorbedacht neergezet, volledige focus om je prooi niet te laten verschieten. Telkens dichterbij, geen haast om hem te verstoren. En dan uiteindelijk een welgerichte sprong, waarna hij in één beet de nek van de zwarte vogel brak.

&Twistedpaw

De bruine tabby trippelde door het territorium, zijn ogen uitkijkend. Al die nieuwe indrukken, hij vond elke keer wel weer iets nieuws. En alles was interessant. Twistedpaw ving een geur op, en hij herkende ShadowClan! Hij glimlachte trots op zichzelf. Natuurlijk was de ShadowClan geur ruiken niet zo bijzonder, maar om een geur op te vangen in alle andere geuren, soms vond hij het nog een beetje lastig. Maar dit ging dus goed! Hij volgde de geur en kwam uit op een al veel oudere Apprentice Stagpaw! Zou hij niet al snel Warrior worden? Hij vroeg zich af hoe dat voelde, om te weten dat je al bijna je Warrior-naam zal krijgen.
Met nieuwsgierige ogen keek hij toe naar waar de ander mee bezig was. Hij kon het echter niet goed zien, dus hij zette een paar voorzichtige stapjes dichterbij. 'Uhm.. Hoi?' begon hij en hij glimlachte wat nerveus.

Als een tak. Hoe sneu, niet waar? Het dier was ooit opgevoed, van ei tot jong tot de hoop bloederige veren onder zijn poten dat nu enkel nog resteerde. Hm. Ongemak betrok hem terwijl hij zag hoe het zwarte dons aan zijn bek en poten kleefde, wat een bende. Hij hield niet van vuil dat aan hem kleefde. 'Uhm.. Hoi?' zijn gespannen schouders liet hij tot rust komen door ze kort te riollen, waarna hij zijn wassen staakte. "Heeft niemand je geleerd dat het onbeleefd is om een jagende kat te storen, Twistedpaw?" zijn stem was monotoon, waardoor het slecht te onderscheiden was of hij nu enkel een grapje maakte of niet. Het was toen pas dat hij zich naar de zoon van de deputy om draaide, een charmante glimlach op zijn gelaat. Alles was goed, niets te vrezen. "Goedemiddag, ben je uit jagen?"

De oudere Apprentice rolde zijn schouders, maar draaide zich niet om. 'Heeft niemand je geleerd dat het onbeleefd is om een jagende kat te storen, Twistedpaw?' De stem van de kater was monotoon. Twisted's haartjes prikte ongemakkelijk. Uhm... Was hij niet net klaar? Hij wilde de kater niet storen, helemaal niet. Nog voordat hij kon bedenken wat hij als antwoord zou geven, draaide Stagpaw al naar hem om, met een glimlach op zijn gezicht. 'Goedemiddag, ben je uit jagen?' Twistedpaw was even helemaal van de kaart gebracht, hij had geen idee of de ander nou wel of niet boos was. Maar hij glimlachte, dus het moest wel goed zijn toch? 'Uhm.. Ja.. Dat probeer ik. Het gaat nog niet zo goed..' antwoordde Twis een beetje ongemakkelijk. 'Sorry dat ik je stoorde, trouwens.. Dat was niet mijn bedoeling.'