Bunny 152 Actief I raise my eyes to see the heavens but only the moon looks down
| |
| Onderwerp: Mossgreen di 18 feb 2020 - 14:40 | |
| Het was zover. Ze was al wat ouder dan ideaal was, voornamelijk omdat ze een deel van haar training overnieuw had moeten doen na de verbanning van Shark; maar uiteindelijk was ze er geraakt, ze had er hard voor gewerkt, en het enige dat haar nog restte was een kittypet of een hond vermoorden om aan haar halsband te raken. En dus had ze post gevat in het park, waar veel tweebenen met hun hond kwamen wandelen en waar veel kittypets nietsvermoedend hun dagelijks "avontuur" deden. De jonge kattin wierp even een blik op haar metgezel, een member die haar zou beoordelen, alvorens de voorbijkomers te bekijken. Ze was op zoek naar eentje met een mooie halsband, die ook nog eens rond haar smalle nek zou passen. Haar mosgroene blik viel op een relatief kleine hond met een mosgroene halsband, en Ara wist dat dat degene was die ze wou. Met een kleine glimlach op haar snuitje keek ze naar haar metgezel en wees ze die hond aan, bijna als om toestemming te vragen: al was dat niet echt het geval; ze wou gewoon zeker zijn dat ze geen enkele fout maakte tijdens dit superbelangrijke moment.
OPEN
|
|
Beertje 10 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Mossgreen di 18 feb 2020 - 21:23 | |
| |
|
Bunny 152 Actief I raise my eyes to see the heavens but only the moon looks down
| |
| Onderwerp: Re: Mossgreen do 20 feb 2020 - 10:30 | |
| Sirtlan knikte en mauwde dat ze de twoleg in het oog moest houden. Ara knikte ook, ten teken dat ze hem gehoord had, en sloop langzaam naar voren. Dit was haar prooi. Zij zou het hondje recht in de ogen kijken terwijl ze hem doodbeet, en dan zou ze zijn halsband dragen als trofee. Met een tevreden grijns keek ze toe hoe de tweebeen neerboog en de hond losmaakte van de kabel die hem vasthield, waarop het beestje enthousiast wegrende. Weg van de veiligheid die zijn grote, handige metgezel hem bood. Praktisch recht in haar klauwen en haar bek. Ara versnelde haar pas en dook weg in een bosje vlak naast het nietsvermoedende beest. Hoe kon je dit zelfs een hond noemen? Van dichtbij was het nog zieliger dan van ver. Maar het leek wel degelijk toch iéts van inhoud te hebben, want de hond rook haar en begon heel hoog en hard te blaffen. De Bloodclanner legde haar oortjes in haar nek en wierp een snelle blik op de tweebeen, maar die gaf geen reactie op het geroep van haar hond. Ze leek veel te druk bezig met één of ander ding dat ze in haar voorpoten hield. Daarop besloot Ara om toe te slaan; ze dook uit de bosjes, greep het kleine hondje met de groene halsband vast en sleepte hem met haar mee de bosjes in.
|
|