Catching, not releasing [Raya]

Daniël

...

Met uitgeslagen nagels viel de oranje kater een andere kat aan. "Rot. Op." grauwde hij tussen zijn tanden door naar de kat die al snel achteruit stapte. De oranje kater verhief zich en sloeg nogmaals hard toe met zijn nagels en keek toen tevreden toe hoe de andere kat wegrende met zijn staart tussen zijn poten. Zijn vacht stond alle kanten op en er liepen een paar krassen over zijn poten heen maar het was niet meer dan een schram als je het vergeleek met wat je in het BloodClan Camp opliep. Geritsel achter hem trok zijn aandacht en hij draaide zijn kop. "Ben je teruggekomen voor meer?" siste hij en vouwde zijn oren naar achteren.

merc

.

.

.

.

.

» Efforts and courage are not enough without purpose and direction «

Raya herkende hier haar thuis in. Ze was geboren en opgegroeid in bosjes, zulke die hier ook stonden. Het was hier alleen een stuk opener, met meer plek om bijvoorbeeld te jagen. Al zag en rook ze niet erg veel prooidieren, maar vooral wel baasjes.
Raya liep geïntrigeerd naar één van de bosjes en snuffelde rustig rond. Het rook niet zoals thuis, maar dat vond ze niet zo erg. Ze had niet voor niets besloten het avontuur op te zoeken. Daarover gesproken, er stond een grote rode kater vlak bij haar bosje. Raya wilde iets dichterbij komen om te kijken, maar de kater had haar gehoord en draaide zich om. 'Ben je teruggekomen voor meer?' siste hij. Oh, dat klonk niet zo lief.
De bruine poes stak voorzichtig haar kopje vanuit de bosjes en glimlachte onschuldig naar hem. 'Ik kom in vrede,' miauwde ze. 'Wie moest er terugkomen?' Ze wiebelde haar oortjes en keek de kater tegenover haar nieuwsgierig aan.