Curious

Dit dorp was zeker anders dan die waar ze geboren was. Daar was het een stuk drukker. Raya vond dit wel een fijne sfeer eigenlijk. Lekker rustig, prachtige natuur in de buurt. De bruine poes trippelde tussen de steegjes door. Bang voor de baasjes was ze niet, ze wist dat ze niks kwaad deden. De meeste niet in ieder geval. Vooral als het kleinere waren, die wilde je juist graag aaien!
Raya sprong op een schutting en keek nieuwsgierig de tuin in. Zouden hier ook katten leven? Ze probeerde naar binnen te kijken, op zoek naar een kat. Sommige zaten voor ramen, wist ze.

+ Shaka

Ze probeerde zo goed mogelijk te kijken, maar er zat helaas geen andere kat achter het raam. Raya wilde al weer verdergaan toen ze een stem hoorde. 'Hoi, heb je honger?' De poes richtte haar bruine ogen naar het geluid en zag daar een kat, met een dode vogel voor zijn pootjes. Hij wenkte dat ze dichterbij mocht komen en Raya zou dat natuurlijk niet afwijzen.
Soepel sprong ze van de schutting af, de tuin in, en trippelde naar de jonge kater. 'Hallooo,' groette ze hem met een glimlach. 'Als je je prooi wil delen heb ik wel honger ja,' grinnikte ze. Ze kon prima zelf haar eten vangen, maar ze wilde zijn lieve aanbod niet afwijzen. 'Woon jij hier?' vroeg ze toen.

De kat tegenover haar vertelde haar dat hij zelfs twee prooien gevangen had. Hij wees naar de twee en Raya zag een muisje en een mus liggen. Oeh, dat konden ze mooi samen delen. 'Klopt, mijn huismens is een beetje ziek, vandaar dat ik zelf mijn eten gevangen heb. Welke wilde jij hebben?' Raya knikte even, hij noemde zijn baasje dus een huismens. Overal heette alles wel anders, besloot ze. 'Ik ben trouwens Shaka en hoe heet jij?'
'Ik ben Raya,' antwoordde ze hem met een lach. 'En ik neem het muisje wel,' sprak ze vrolijk. Ze wilde hem graag de grotere prooi gunnen, hij had immers het meeste gedaan. Maar nog voordat ze aan het muisje kon beginnen, kwam er opeens een interessante vlaag van geur haar neus binnen. Ze keek opzij en zag daar een vreemd voorwerp liggen. Dat had ze nog niet eerder gezien.
Ze stond op en voorzichtig liep ze er naar toe. 'Weet jij wat dit is? Het ruikt grappig,' miauwde ze terwijl ze stapje voor stapje dichterbij kwam.

De andere kat volgde haar, maar leek duidelijk minder onder de indruk te zijn dan zij. Niet dat ze het erg eng vond, ze was vooral nieuwsgierig. Maar die wapperende gekke blaadjes waren wel even spannend. 'Ik heb mijn huismens er wel eens mee in haar poot gezien, maar ze is het vast verloren,' miauwde Shaka terwijl hij het ding ook bekeek. Het was dus iets van de baasjes.
Shaka was duidelijk minder geïnteresseerd. 'Laten we gaan eten. Dit ding doet toch niets,' mauwde hij. Raya keek hem na toen hij terug ging naar de prooien. Haar blik ging weer terug naar het vreemde ding. Ze snuffelde nog wat aan en tikte er tegenaan met haar poot, maar het niet verder niets dan alleen wat wapperen met z'n blaadjes.
'Weet je wat het doet?' vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze achter hem aan trippelde. Ze pakte het muisje en ging naast hem op de stenen liggen, maar wachtte afwachtend zijn antwoord af voordat ze een hap nam.

'Wel... Het kan een huismens van emotie doen wisselen, maar verder doet het niet veel. Binnen hangen er verschillende op een rij op een plank samen en ze doen verder niets zolang mijn huismens er geen uitkiest en erin begint te bladeren,' vertelde de jonge kater haar. Raya knikte begrijpend terwijl ze op haar muisje kauwde. Ze moest denken aan waar ze vandaan kwam. Haar moeder had haar opgevoed in een paar bosjes, maar haar vader leefde ergens anders, ook bij een baasje, of zoals Shaka het noemde, een huismens. Maar over dit soort voorwerpen had ze nog nooit gehoord. 'Mijn vader was ook een baasje,' vertelde ze met een glimlach. 'Hij kwam zo vaak mogelijk op bezoek, maar woonde toch ergens anders. Ik vraag me af hoe het is om bij een baasje te wonen, maar ik denk niet dat ik het erg leuk zou vinden,' miauwde ze bedenkelijk. Haar moeder had immers ook liever voor de vrijheid gekozen. Maar toch had haar vader vrij rond kunnen lopen, hij had zelfs nachten bij hun doorgebracht.