Washy washy in my splashy

Het was redelijk vroeg op de ochtend toen Grace opstond en zich uitgebreid uitstrekte. Ze had goed geslapen deze nacht; het weer was warmer maar niet héét, perfect om te slapen dus. De jonge kattin geeuwde even, waarbij ze een soort knorrend geluidje maakte dat niet helemaal vrouwelijk te noemen was, waarop ze een leuk plaatsje zocht in de grot en daar neerplofte om deftig wakker te worden. Ontbijten zou ze straks doen, als ze gejaagd had, maar terwijl de rest van de tribe wakker werd kon ze wel zichzelf een uitgebreid bad geven zonder dat sommigen (kuch kuch jackal) dat raar vonden.

+Cardi

Kijk, sommige katten begrepen het gewoon. 'Het' in dit geval zijnde dat het simpelweg nodig was om 's ochtends even rustig de tijd te krijgen om jezelf te verzorgen. Een dag kon toch niet meer goed lopen als je je de hele tijd pijnlijk bewust was van een plekje in je vacht dat niet lag zoals het hoorde. Maar ja, er waren ook veel katten die het niet begrepen, en een van die katten was Day, die het geen probleem vond om je er 's ochtends vroeg op uit te sturen, geen rekening houdend met het feit dat de dame in kwestie dan dus nóg eerder op moest staan om haar taken enigszins representabel te kunnen vervullen.
Hoe dan ook, ze was tenminste niet alleen. "Heeeey Grace~" miauwde ze loom, terwijl ze naast de ander neerplofte - zo vroeg hoefde je nog niet damesachtig te zijn, dat kwam straks wel, zodra iedereen wakker was - en haar vacht begon te wassen.

Ah, ze was niet de enige met het idee, natuurlijk niet - maar dat vond Grace wel fijn, want samen zijn (zelfs al was het in stilte) was toch nog altijd iets anders dan alleen. Beiden hadden hun voordelen; maar het was nog te vroeg om nu al andere katten even beu te zijn. "Hee, Cardi.", antwoordde ze met een lach in haar stem, terwijl de lenige kattin zich zo draaide dat ze haar rug mooi kon wassen. Het werkte meteen ook als een stretch; maar dat éne plekje op haar rug kon ze toch niet niet mooi raken, en dat was het vervelendste ding ooit!

Ze had al wel verwacht dat Grace haar aanwezigheid op prijs zou stellen. Cardinal was wel op de knappe Prey Hunter gesteld en ze wist vrij zeker dat dat gevoel wederzijds was. Ze waren toch een beetje zielsverwanten niet? Ze waren allebei mooie poezen die het leven niet te serieus namen. Ja, met Grace kon je altijd wel lol hebben. Cardinal begon met trage, welgemikte likken haar vacht te fatsoeneren, af en toe een blik werpend op de ander, die zich, lenig als ze was, in de vreemdste bochten wist te wringen. Desondanks was er een stukje waar ze niet bijkon, en Cardinal kwam met een lachje overeind. "Hier, laat mij maar even", miauwde ze, waarna ze het onhandige plekje op Grace' rug netjes begon te likken. Want hey, vriendinnen moesten elkaar toch uit de brand helpen, niet?

Gelukkig zag de ander haar worstelingen en met een lachje kon ze nét dat plekje raken waar ze het nodig had. Grace snorde tevreden en ontspande haar lichaam, zodat ze niet meer in die ongemakkelijke houding gebogen had. "Aaaah, dankjewel!", mauwde ze tevreden. Het was het meest aangename gevoel in de wereld wanneer ineens dat vervelende plekje mooi schoongelikt was, nietwaar? Misschien kon ze hetzelfde doen voor Cardi, kwestie van terug te geven wat haar gegeven werd. "Heb jij ook hulp nodig?", vroeg ze daarom, toen de donkerkleurige kattin klaar was.