[Training 1] I'll make a man out of you.

Hoewel de zomer zijn intrede deed in de bergen, hing er een ijzig koud laken van angst over hun normaal zo vredevolle bestaan heen. Het was haast tastbaar, die angst en wantrouwen dat de dood van Wisp of Fading Light tot stand had gebracht en hoewel menig ander kat zijn best deed om te doen alsof alles nog als het oude was, moest Coyote that Stole the Fire daar niets van hebben. Er was een moordenaar los in de bergen, ofwel dat nu een van hun was, ofwel een dwalende vreemdeling; een ding was duidelijk, er was geen tijd meer voor spel en loze woorden. Ook zijn kers verse to-be zou dat spoedig ondervinden. Maar eerst, eerst had hij met Rumble afgesproken bij de ingang van de cave. Want hoeveel druk er ook op lag, er was altijd een begin waar ieder moest beginnen, zelfs de onstuimige zoon van de kersverse Healer to-be.

[Training & Rumble!]

Een licht frisse bries speelde met zijn vacht, al drong het niet tot zijn vel door. Hoewel er ijs leek te groeien in zijn ogen, was Coyote niet snel aangedaan door kou. De dikke onderlaag van zijn vacht voorkwam dat wel, waardoor zelfs in de hevige sneeuw de kater nog prima kon functioneren. Een licht briesje bracht hem dan ook weinig ergernis, maar dat zou de zoon van Shroud wel doen. “Dag Coyote.” kort trok hij zijn ogen samen, maar de massieve guard kon zien dat Rumble een vastbesloten blik in zijn ogen had. Goed, dat vuur zou hem sieren. Enkel zou hij spoedig leren hoe hij met zijn gerespecteerde mentor om moest gaan. "Ik dien aangesproken te worden met Coyote that stole the fire, Rumble before the storm comes, ik ben aan jou toegeschreven als mentor, niet vriend," sprak hij met zijn rigide stem, al bleef er geen wrok achter in zijn blauw ogen. "Eerst, jongen, vertel mij waar een guard voor uit moet kijken in onze bergen,"

Een excuus werd hem toegesproken. De grote caveguard knikte tevreden, zijn koude manier van doen was niet anders bij een jonge apprentice. Respect was een van de eerste lessen die hem geleerd was, en hoewel hij het nooit zou hardhandig aan zou brengen als bij hem was gebeurd, mochten zijn to-be's dat ook overnemen. “De prey hunters mag niets overkomen.” Begon Rumble een antwoord op zijn vraag. “We moeten opletten voor roofdieren en katten die niet bij de Tribe horen.” Opnieuw knikte hij, hoewel zijn ogen weinig blijk van tevredenheid gaven. "Juist," sprak hij enkel. "Wij werken niet zoals de bos katten dat doen, onze tradities zijn gebaseerd op eeuwenoude doch praktische feiten. Ons land bevat gevaren die vele andere katten nooit zullen kennen, waar een cave guard bescherming van moet bieden. Wanneer ik je mee neem om onze bergen te tonen, dien je te luisteren naar alles dat ik zeg en mij nooit uit het oog te verliezen, dat zijn mijn regels." hij keek de ander aan. "Heb je nog vragen?"

De massieve cave guard maakte er een gebruik van om zeker aan het begin van een training streng en stern te zijn, allicht wel een beetje overbodig veel. Laksheid was sowieso iets dat je nooit in zijn trainingen terug kon vinden, maar naarmate de trainingen vorderden kon hij het zich soms veroorloven om zijn To-be iets minder strak aan een lijn te houden. Aan het begin was het volgens hem vooral belangrijk om de regels heel duidelijk voor een ander neer te leggen, want als er iets was waar hij geen trek in had, was het een puberaal geval die niet luisterde. “Begrepen.” goed. Coyote knikte en kwam overeind, waarna hij de gort uitstapte en hem wenkte hetzelfde te doen. Met soepele, krachtige sprongen daalde hij van de rotsen af en bleef onderaan staan. "Let op waar je je poten neer zet," gaf hij hem slechts als advies mee, Rumble leek hem een snelle leerling - allicht zou hij er meer in hebben om dingen zelf uit te vogelen in plaats van het antwoord voorgeschoteld te krijgen.

Het waren zijn grote poten die de belofte van een sterke cave guard met zich mee droegen, maar ook die voor het heden zijn ondergang konden betekenen. Onder zijn priemende ogen legde Rumble voorzichtig het pad af, waarop Coyote enkel knikte. Goedkeuring was noch in zijn woorden noch in zijn gezichtsuitdrukking te vinden, Rumbe zou het moeten halen uit het feit dat hij hem niet corrigeerde. "Tijd is voor het heden geen zorg, wees voornamelijk zorgvuldig met je stappen," hij hief zijn kop en inspecteerde de lucht. "Blijf tegelijk ook alert voor mogelijke gevaren," met een rustige tred liep ook hij naar beneden, totdat de grond onder hun poten meer houvast bood. Hier zette hij zichzelf neer, rustig wachtend totdat Rumble zich bij hem voegde. "Zijn er vragen die je nodig acht om te stellen? Daarna zal ik je vertellen over de belangrijkste gevaren, vervolgens kunnen we langs het nabij gelegen bos,"