[Gesloten] A feast for crows

Tering wat stonk het hier, en dan te bedenken dat er ooit een tijd was geweest waarin ze haar neus hier niet voor had opgehaald. Banshee wrong zich tussen twee spijlen door en betrad de vuilnisbelt. Overal danste kraaien en roeken tussen het afval, pikkend naar restjes. Ze sloegen de zilvere she-cat achterdochtig gaande terwijl ze langs hen stapte. Ze oogde verlangend naar een vet exemplaar maar wist dat er gemakkelijkere prooidieren te vinden waren. Ratten en muizen waren hier in overvloed, als je wist waar je kijken moest. Banshee rook al snel een vers spoor en begon die te volgen, watertandend. Ratten smaakte verukkelijk. Ze had er op leren leven toen ze nog een weesje was, en zelfs nog tijdens haar training. Ze waren dik, sappig en in eindeloze voorraad. Afgezien van de mogelijk dodelijke ziektes die ze wel eens meedroegen zorgde ze vaak voor een feestmaal. Met een snelle beweging dook Banshee op een ritselende zak af en liet haar klauwen er op neerkomen. De rat bewoog wild, schril piepend en spartelend in de afgesloten zak. Banshee wachtte enkele tellen met een zachte grijns, en liet toen los. Toen de rat naar buiten schoot was het met hem gedaan. Ze legde het beestje neer aan haar voeten en hief haar kop op toen ze merkte dat ze gezelschap had. Haar ogen fonkelde zacht terwijl haar mondhoeken omkrulde. “Nou nou, een pottekijker. Wie hebben we hier?” Miauwde ze zacht.

De oudere kater trippelde over het shadowclan territorium toen een stank zijn neus binnen drong. De carrionplace. Ik zuchte even, er waren daar eigenlijk altijd wel wat ratten te vinden. En de clan had prooi nodig, dat was zijn taak. Echt hij kon niet wachten tot hij oud genoeg was om zich te betrekken tot de oudste. De hele dag in de zon mopperen, voorrang op prooi, en lekker op alles mopperen. Wat een leven. Hij versnelde zijn pas en stapte richting de plek, de stank van tweebeen afval dronk zijn neus binnen. Even stopte hij en stak zijn snuit in de lucht, hij trok zijn bekjes ietsjes open om de lucht te kunnen proeven. Hij verstarde toen een tweede geur herkenbaar werd. Een grommend geluid kwam uit zijn keel. Het laatste stukje sprinte Autumngaze naar de stortplaats. Zijn blauwe ogen fonkelde en speurde de plek af. “Nou nou, een pottekijker. Wie hebben we hier?” hoorde hij een zachte miauw achter zich. Met een ruk draaide de krijger zich om, "Bloodclan." siste hij meteen en keek naar de prooi die voor de poten van het poesje lagen. Vol haat keek hij de kattin aan, "Gaan we daar blijven staan of wat?" bromde hij en zijn rugharen kwamen overeind.

De kater voor haar was zo zwart als de kraaien om hen heen, en alles behalve vriendelijk. Één ding was zeker, hij zag er een stuk dreigender uit dan de vorige shadowclanner die ze tegen het lijf was gelopen. “Dat hangt allemaal van jou af,” Antwoordde ze rustig. Ze wierp hem een bescheiden grijnsje terwijl ze met haar voorpoot de rat heen en weer begon te bewegen. Ze hield zich geen illusie voor. Vechten kon ze prima, maar iets in haar zei dat zwartje buiten haar grens lag. “Je gaat toch zeker niet mij onthouden om die rat mee te nemen?” Haar stem verzachtte zich iets, spelend met haar prooi.

De kattin leek een korte blik over hem heen te werpen. “Dat hangt allemaal van jou af,” miauwde ze rustig. Autumngaze snoof eventjes, hij verachtte de arrogantie van de kat voor hem nu al.  “Je gaat toch zeker niet mij onthouden om die rat mee te nemen?” haar stem klonk iets zachter. Onwillekeurig rees een licht brommend geluid op uit zijn keel. "Aan jouw de keus, je kan hem vrijwillig achterlaten. Of." hij maakte zijn zin niet af. Deze kat had op een of andere manier zijn hele humeur verpest, niet dat ie sowieso al goed was. Nooit eigenlijk, de zwarte kater was 9/10 keer brommerig of humeurig. Vandaag had hij totaal geen zin in een koppige bloodclanner of rogue die de prooi had die hij op het oog had. Om eerlijk te zijn, had hij wel zin om zijn nagels even te slijpen en zijn energie een beetje kwijt te raken.

Ze streek zacht met haar klauwen over de rat heen, nauwelijks druk zettende zodat ze enkel de dunne haartjes van het diertje opzij streek. Banshee haar poot kwam direct tot stilstand en haar ogen schoten omhoog toen ze een zacht gebrom hoorde. Oh, warempel, hij begon kwaad te worden. Banshee haar ogen begonnen te glimmen. Behoedzaam tuurde ze tussen toegeknepen ogen naar de kater. “Ik zal verhongeren. Ik en mijn vijf kittens.” Fluisterde ze, mondhoeken naar beneden, ogen smekend. "Je kunt mij niet wijs maken dat jullie vredelievende clankatten een hongerige moeder zo maar aan haar lot over laten.." Ze hield haar poot op de rat gedrukt, iets voorover gebogen en met een sluwe blik in haar roodbruine kijkers.  

De kattin streek met haar pootjes zachtjes haar prooi heen. Het leek alsof ze het wezen zachtjes streelde met haar nagels. Maar ze stopte toen een de zwarte kat lichtjes gromde. Ze gedroeg zich als een bang katje, Autumngaze vond het maar niks. Allemaal een leuk spelletje, een spelletje die hij niet mee zou spelen. Met geknepen oogjes keek hij naar haar. “Ik zal verhongeren. Ik en mijn vijf kittens.” miauwde ze op een fluistertoon. De shadowclanner haalde zijn neus eventjes op. Haar amberkleurige ogen keken hem smekend aan. "Je kunt mij niet wijs maken dat jullie vredelievende clankatten een hongerige moeder zo maar aan haar lot over laten.." Autumngaze drukte zijn oren nog iets verder naar achteren. "Eigen schuld. Had je je prooi maar niet moeten vangen op, wat je weet, ons territorium." zei hij toen emotie loos. En keek het katje kil aan. Hij vertrouwde deze gaat voor geen haar.

Poeh, wat een gemenerik. Banshee trok een gezicht alsof ze diep geschokt was door zijn niet zo onverwachtse reactie. "Zo harteloos!" Riep ze uit. "en wat nou als ik je vertel dat ze hun vader nooit gekend hebben, en hun moeder als een gevangene is gedwongen om lid te worden van de Elite? Dit kan wel eens hun laatste maaltijd zijn die ze voorlopig krijgen.. Toe, ik zal heus niemand vertellen dat je mij die rat gewoon hebt laten meenemen." Stelde ze voor met een zoet stemmetje, nagels zonken moeiteloos door de rat zijn velletje. Nee, hij zou haar niet vrijwillig laten vertrekken met die rat. Dat was duidelijk..