We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Het koele zonnetje scheen neer op haar gevlekte vacht. De dag was prachtig! Het was nog niet super warm, maar warm genoeg in haar ogen. Warm genoeg om eindelijk weer iets te doen wat ze al zo lang niet had kunnen doen. Door de kou werd iedereen ook meteen een stuk somberder omdat er ook niet veel prooien meer waren. Maar nu begonnen prooien weer terug te keren naar het gebied, langzaam maar zeker kon je merken dat de prooistapel zich iets meer begon te vullen en het voelde goed. Je zag iedereen gewoon opfleuren! Zij had er nooit echt last van gehad in de tijden dat zijn leafbare had meegekregen. Dus dat was zo'n twee keer, goed misschien werd zij ook wel heel somber als ze het veel vaker mee ging maken maar nee toch? Dat zou toch helemaal niet haar zijn? Ze sloeg lichtjes met haar staart terwijl ze door trippelde door het territorium, een aardige pas was zeker wel te zien. Goed, misschien had ze lichte haast gehad. Oké oké! Ze was gewoon aan het rennen! Liegen tegen jezelf, dat was toch echt wel haar hoogtepunt in haar leven of niet dan? Was ze wel goed in moest ze zeggen. Toen de rivier in haar oogzicht kwam begonnen haar ogen te glinsteren, waarna ze een vrolijk kreetje maakte. "Rivier!" riep ze vol geluk en bijna liefdevol. Ze zette zich af met haar achterpoten, waarna ze eventjes door de lucht zweefde en een intens gelukkige emotie op haar gezicht was gedrukt. En toen raakte haar lichaam eindelijk in contact met het water en ging ze eerst eventjes kopje onder, voordat ze bovenwater kwam en een gelukkig kreetje haar bekje verliet. Ze had dit zo gemist!
Onderwerp: Re: I saw an angel do 16 apr 2020 - 12:56
all our memories, they're haunted
Sorrelpool zat doodstil bij de rivier, ze was net een standbeeld. Ze had zorgvuldig een plekje uitgezocht: haar schaduw viel over de oever, haar spiegelbeeld viel nauwelijks over het golvende water. En naast haar lagen al twee voorns, de kleine, zilverachtige visjes. En nu was haar blik gefocust op een schaduw van een vis in het water. Een wat grotere. Zou dit haar eerste forel van het seizoen zijn. Sorrelpool leunde iets verder naar voren, maar mond al bijna waterend bij het idee van een grote vis. Maar op het moment dat ze wilde slaan, hoorde ze poten dreunen achter haar en iemand gelukzalig schreeuwen. Sorrelpool drukte haar oren naar achter en toen met een grote plons sloeg iemand in het water. Haar vis was vertrokken en Sorrelpool draaide haar kop weg toen spetters over haar heen sloegen. En toen kwam een gevlekt kopje boven water. Nee, niet grappig. Sorrelpools staart zwiepte hevig heen en weer, haar blik stond op onweer. ‘En bedankt,’ miauwde ze sarcastisch naar Squirrelplumes kop die door het water golfde. Helemaal leuk dat je even een duik nam, maar keek alsjeblieft even in het rond. Sorrelpool kwam overeind uit haar jachtplaats en ze schudde haar pels. Deze poes was niet eens meer zo jong. Ze was geen apprentice meer. Kom op, ze moest toch inmiddels een beetje volwassen zijn? Toen zij zo oud was had ze al kittens verdomme.
Onderwerp: Re: I saw an angel za 18 apr 2020 - 17:15
Can you help me unravel my latest mistake
Ze hield echt van de rivier. Ze leefde voor de rivier, echt waar. Het was haar favoriete plek om te zijn, dé plek om te jagen. De plek om af te koelen. Als ze niet in hun kamp hadden gewoond zou ze iedere avond hier hebben geslapen. Zou ze hier geleefd hebben want de rivier was haar leven ook. Het was prachtig hier, ze kon nooit genoeg krijgen van de omgeving hier. Ze kon urenlang kijken naar de omgeving hier maar niet alleen dat, het trok ook genoeg prooidieren. Niet alleen in de rivier, maar ook erom heen. En nu de temperatuur beter werd, de planten weer uit de grond omhoog kwamen en het warm genoeg was om niet meteen te bevriezen zodra je lichaam in contact met het water kwam, pakte ze haar kans. Ze pakte haar kans om eindelijk weer de rivier in te gaan. Ze voelde zich weer de apprentice die voor de eerste keer de rivier zag. Het was letterlijk dat gevoel weer opnieuw. Dat gaf wel aan hoe erg ze van de rivier hield. Echt enorm veel. Haar vacht was doorweekt, niet het meest raarste als je in de rivier aan het zwemmen was. Ze voelde zich weer vrij en weer ultiem jong. Als in apprentice jong, want ze was zelf natuurlijk ook nog wel relatief jong vergeleken met een aantal warriors. Of werd zij alweer gemiddeld genoemd? Ze wist het niet. 'En bedankt,' klonk er echter, waardoor ze uit haar gedachtes gehaald werd en even verbaasd knipperde en haar kop draaide naar het geluid. Daar zag ze Sorrelpool overeind komen van de plek waar ze had gezeten en haar vacht uit schuddend. Oh.. oeps? Het gezicht van de poes was totaal niet blij, eerder verschrikkelijk boos. Oeps..? Ze glimlachte een beetje onhandig en schuldig naar de poes. "Oh! Sorry Sorrelpool! Ik was zo enthousiast over het feit dat we weer de rivier in konden gaan om te zwemmen dat ik even alles om me heen was vergeten!" sprak ze met een brede glimlach, waarna ze wat dichter naar de kant zwom en naar de poes keek. Tja, soms werd ze gewoon even verblind door de enthousiasme die ze voelde, dan maakte het voor even niet uit wie er om haar heen was. Dus ja, ze was er gewoon voor gegaan. "Ken je dat gevoel ook niet Sorrelpool? Hoe fijn is het dat we de rivier weer compleet kunnen gebruiken na leafbare? Nu hoeven we niet meer te bevriezen als we ook maar de rivier aanraken!" sprak ze met een brede glimlach tegen de roodbruine poes.
Onderwerp: Re: I saw an angel di 5 mei 2020 - 21:31
all our memories, they're haunted
Sorrelpool keek naar de super blije, te blije bijna, warrior. Squirrelplume was helemaal in haar nopjes. Sorrelpool was nou eenmaal een knorrige tante, dus nukkig begon ze haar vacht droog te likken. Sorrelpool hield van dingen volgens de regels, dingen die normaal waren en ze hield van productiviteit. De tijd van lol trappen had je niets aan. Daarom keek ze ook nog steeds nukkig naar de warrior. ‘Sorry vult geen buiken,’ miauwde ze naar de warrior. De rivier was een plek die voedsel leverde, niet om plezier in te hebben. Met haar gespetter jaagde ze elke prooi van hier tot Fourtrees weg. Ze was dan blij dat ze al twee visjes had gevangen, maar het zouden er zoveel meer kunnen zijn. En toen ze als een blije kit tegen haar aan begon te praten, was Sorrelpool er helemaal klaar mee. Ze sloeg met haar staart op de grond en staarde de gevlekte poes aan met haar strenge blik. ‘Nee, dat ken ik niet. Ik zwem alleen als ik jáág, niet om stomme lol te hebben,’ miauwde ze, waarna ze overeind kwam. Ze wilde zich alweer omdraaien. Vissen zou immers ook niet meer lukken. ‘Ik raad je aan om hetzelfde te doen,’ gooide ze nog over haar schouder heen naar de apprentice. Wat in haar gedachten was ze dat nog. Man, ze leerden de jeugd van tegenwoordig ook niets meer.
Onderwerp: Re: I saw an angel di 12 mei 2020 - 19:49
Can you help me unravel my latest mistake
Ze was even voor een minuutje vergeten dat Sorrelpool niet iemand was die veel plezier trapte. Sorrelpool was een serieuze warrior die geen tijd vrij maakte voor plezier. Waarom wist ze niet, je kon prima een beetje gebalanceerd zijn met dit soort dingen? Ze was altijd zooo serieus, soms kon ze echt wel even tijd vrij maken om haarzelf te vermaken niet waar?? Sorrelpool was ondertussen zowat mopperend haar vacht aan het droog likken, nog steeds niet blij met de situatie waar zij Sorrel in had gebracht, dat was wel duidelijk. ’Sorry vult geen buiken,’ klonk er van de poes af, waarop ze even knipperde en naar haar keek. Dat was toch niet het enigste waar de poes aan dacht? Natuurlijk was het belangrijk om aan dat soort dingen te denken, maar… ja. Mentale gesteldheid was net zo belangrijk of misschien nog wel belangrijker dan dat je je taken als warrior deed. Toen ze begon te praten over hoe blij ze was dat ze weer de rivier in kon, keek de somali poes haar meteen streng aan. Wat? ’Nee, dat ken ik niet. Ik zwem alleen als ik jáág, niet om stomme lol te hebben,’ klonk er van de poes af, waarop Plume even fronste. Wat was dat nou weer voor redenering? Alleen zwemmen als er gejaagd moest worden? Wat als het zo warm was dat je lichaam bijna oververhitte? Sorrelpool kwam overeind, waarop Plume haar al peddelend in het water met haar ogen volgde. ’Ik raad je aan om hetzelfde te doen,’ klonk er vervolgens van de poes af over haar schouder. Plume klom terug op de kade, waar ze even haar gevlekte vacht uit schudde en naar de poes keek. ”Maar lol is goed voor je mentaliteit! We heten niet voor niets RiverClan en er zijn feitelijk gezien meerdere redenen om de rivier in te gaan dan het jagen.” begon ze vrijwel meteen weer te ratelen, waarna ze even haar limoenkleurige ogen op de rivier richtte. ”Is het niet positief dat iemand die in RiverClan woont zoveel affectie toont voor de hele reden dat wij bestaan als groep? Anders hadden we wel FishClan geheten ofzo.” sprak ze met een grinnik in haar stem terwijl ze haar kop schudde. Nee, het was wel prima toch voor hun om een keertje plezier te hebben tussen alle serieusheid door?
Onderwerp: Re: I saw an angel vr 15 mei 2020 - 0:55
Waarom kwetterde deze stippel als een irritant wicht door? Ze ging werkelijk tegen haar in? Zij was haar senior, zij wist wel beter. Zíj had er al een heel leven opzitten, zij moest nog eens beginnen. Waardeloos, waardeloos kind. Want dat was ze, niet meer dan een kind. Misschien moest ze maar terug naar de apprentice den, dat zou haar vast goed doen, in plaats van herrie schoppen en de jacht van een ander verpesten. ‘Vertel mij niet wat het betekent RiverClan te zijn,’ miauwde ze dan ook bits terug naar Squirrelplume. Oh, wat een irritant wichtje. Ze stapte resoluut overeind en greep de vissen die ze had gevangen bij elkaar. ‘Ik heb mijn deel voor de clan vandaag al gedaan, ik had meer kunnen doen, als niet iemand mijn jacht had verstoord,’ sprak ze dan ook naar de gevlekte poes. ‘Jij zal het dus maar goed moeten maken voor mijn verlies. Als ik je straks met lege kaken terug in het kamp zie komen, dan zwaait er wat, juffie,’ miauwde ze dan ook op een boze, maar ergens ook moederlijke toon naar de warrior. Potverdikkie, ze was niet eens een jonge warrior meer. Waarom wist ze niet beter. Met een zwaai van haar staart draaide ze om en keerde terug naar kamp. Hopelijk knoopte ze het in haar oren.
- Sorrel topic uit (kortste topic ooit? idk haha :'D)
Onderwerp: I saw an angel 
vr 3 apr 2020 - 23:27
