It's been a long time coming

Ietwat nerveus zwierf de grijze tabby rond in het rogue gebied. Hij was opzoek naar Brat. Want hij had nieuws, en niet zomaar iets ook. Dit was groots, dat wist hij zeker. Brat moest dit weten. En veel tijd hadden ze niet. Ze kon het maar beter gelijk doorgeven aan de Elite. Jammer, want dit zou zomaar hun laatste ontmoeting voor het grote gevecht kunnen zijn.  En verder waren er nog andere gevaren. ShadowClan was zeer onrustig. Als hij nu betrapt zou worden was het over. Allemaal redenen om het zo kort mogelijk te houden. Bleaktail hield dan ook een hoog tempo aan. Brat had dan wel gezegd dat ze hier in het rogue territorium zou zijn. Maar daarmee was zijn zoektocht slecht ietsje makkelijker. Uiteindelijk kreeg hij dan toch haar geurspoor te pakken. Hij zetten het op een sprinten en na niet al te lange tijd kwam ze in zicht. Helder blauwe ogen, rosse vacht, beautiful...uh… Maar daar was hij hier nu niet voor. Hij moest zorgen dat hij zijn aandacht erbij kon houden. Bleaktail vertraagde zijn pas en kwam voor de rosse kattin tot stilstand. “Brat, ik moet je iets vertellen.” Bracht hij zachtjes hijgend uit.

-eerste post voor Brat

Gelukkig had hij haar al snel kunnen vinden. Dit nieuws moest bij de Elite terechtkomen en zo snel mogelijk ook. Bleaktail vertraagde zijn pas en kwam voor de rosse kattin tot stilstand. “Brat, ik moet je iets vertellen.” Bracht hij lichtjes hijgend uit. Brat keek hem met ‘grote ogen’ aan. “Nou, voor de dag ermee.” Zei ze bot. Ondanks dat die toon hem best liet twijfelen besteedde hij er verder geen aandacht aan. Later zou hij er wel over denken. Maar nu was er even geen tijd voor zijn gekke gevoelens. “Acorndust gaat overmorgen op patrouille naar het kamp van de Elite. Ze willen Tallstar terug hebben.” Zei hij gehaast. Hij wist niet eens zeker of de Elite Tallstar momenteel wel in hun bezit had. En zo ja, was dat dan vrijwillig? Maar dat waren zijn zaken verder ook niet. Hij was hier om Brat te helpen. En zij kon de Elite verder helpen. “Ze willen met zonsondergang weg gaan. Zodat ze bij zonsopgang bij het kamp aankomen.” Vervolgde hij. Bleaktail keek haar ietwat onzeker aan. Hij hoopte maar zo dat ze hier iets mee kon. Dat hij eindelijk iets van echte waarde aan haar en de Elite…

Eindelijk had hij zichzelf dan toch een beetje kunnen bewijzen. Deze informatie bleek weldegelijk van belang te zijn. Het had ook bijna niet anders gekund maar toch was hij er zeer nerveus over geweest. Hij gaf immers veel om Brat en wilde koste wat het kost aan haar verwachtingen blijven voldoen. Al was dat soms niet eens realistisch. Maar wat kon hij anders doen? Brat was een van de weinige die zijn leven wat kleur kon geven. En dat wilde hij niet opgeven. Haar eerdere wat humeurige houding was verdwenen. Ze grijnsde naar hem. “Bedankt Bleaktail.” Zei Brat terwijl ze langzaam haar poot naar hem uitstak. “Ik waardeer het oprecht dat je met deze informatie naar mij gekomen bent.” Bleaktail knikte. “Maar natuurlijk, ik vertrouw je Brat. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om naar niemand anders te gaan.” Zei hij. En hij meende het. Brat was al tijden zijn eerste doorgeef post geweest. En dat zou wat hem betrof zo blijven ook. “Ik wil jou en de Elite helpen. Daar heb ik alles voor over.” Vervolgde hij. Natuurlijk wilde hij de Elite helpen. Dat zou tenslotte zijn toekomstige thuis zijn. Maar nog meer dan dat wilde hij Brat helpen. Al was het maar voor kleine complimentjes zoals deze.