A question can always be asked, but will the answer be the right one?

Nieuw. Alles was nieuw, zij het tegen een vertrouwd decor. Nieuw was de elders den zonder Bee. Day had de overgebleven elders net een bezoekje gebracht. Het bracht pijn en troost tegelijk om tijd door te brengen op de plaats waar zijn vader had geleefd. Zijn nest was weg, maar hij meende zijn geur nog altijd te ruiken. Nieuw was de zon die opkwam op een wereld die steeds maar veranderde. Day dacht aan de zon en glimlachte. Iedere dag was nieuw na de nacht, en hoe veel een dag verschilde van de vorige was uiteindelijk maar een detail. Nieuw was ook de eenling die Day buiten de grot aantrof. Het leek erop dat nog een kat zich bij de Tribe aan wilde sluiten. Day verwelkomde nieuwelingen, maar het blijven van de grijze poes was nog geen gegeven. Starteller had immers pas nog een kater weggestuurd. Day wist nog altijd niet goed wat hij daarvan moest denken. Maar dat was geen zorg voor nu. "Wij hebben nog niet eerder gesproken", miauwde hij. Hij had het druk gehad, er was zo veel gebeurd.

_{Goudkleurige ogen sloegen het tafereel bij het meertje gade, vernauwd en wantrouwig. Ze zag haar Chief, naïef als dat hij altijd was, naar de vreemdeling toelopen en haar verwelkomen. Wellicht was hij degene die de tribe nog een keer naar de ondergang bracht, met zijn gastvrijheid en zijn vriendelijkheid en zijn zweverige gepraat. Wellicht waren Appleblossom en Baneflower niet genoeg. Misschien was hij alweer uitgekeken op dat een ogige poppetje. Haar nekharen rezen langzaam overeind terwijl ze het gesprek van boven gadesloeg, waarna ze langzaam van de rotsen afstapte naar het tweetal die aan het meer stond. "Wat brengt je op tribe territorium, vreemdeling?" miauwde Starteller enigszins bits terwijl ze met vernauwde ogen naar de bengaal keek, waarna ze haar blik naar Day liet glijden met eveneens wantrouwen. "Ben je van plan om elke zwerver binnen de Tribe uit te nodigen, Day of New Light?"}

Ze was laatst met Bee teruggekomen, ja, dat klopte. Blijkbaar had hij haar vriendelijk begroet dan Appleblossom destijds. Day reageerde niet meteen op de woorden van de vreemdeling, zijn gedachten hadden bij het horen van de naam van zijn vader de vleugels uitgeslagen en zaten nu een eindje verderop op een rots, leek het. Dichtbij genoeg om te volgen wat er gebeurde, te ver weg om Day woorden in te fluisteren om te zeggen. Hij glimlachte afwezig. Zijn gedachten kwamen teruggehobbeld toen hij Starteller aan zag komen en bereikten hem snel genoeg om zijn blik even op te doen lichten toen ze hen aansprak. Hij glimlachte toegeeflijk. "Ik geef katten graag een kans", miauwde hij met een respectvol knikje. Gastvrijheid was een van de kernwaarden van de Tribe, maar hij wist dat hij Starteller hier niet aan hoefde te herinneren - en al helemaal niet ten overstaan van een vreemdeling. Hij begreep haar wantrouwige houding wel, al was hij het er niet mee eens. Ze droeg de verantwoordelijkheid voor de gehele Tribe en met de gebeurtenissen van de afgelopen manen was het enkel natuurlijk dat ze kwade invloeden van buitenaf vreesde die de Tribe konden bedreigen. Day zou zijn waarden echter niet zomaar opzijschuiven. De Tribe mocht zichzelf niet verloochenen. Niet om zichzelf te beschermen tegen katten die waarschijnlijk niet eens een bedreiging vormden. Deze vreemdeling maakte op Day geen gevaarlijke indruk. Ze was gehavend, zoals zo velen van de katten die hier arriveerden, maar er sprak eerbied uit haar woorden en houding. Ze verdiende geen kil welkom.

<sub>Starteller haar blik was strak op Day of New Light gericht, gevuld met wantrouwen en kilheid. Weer een nieuwe vreemde. Weer een mogelijke moordenaar. Weer een risico die ze in de grot lieten bij hun kittens en hun to-be's en elders. Haar blik gleed even naar de wittige kattin en ze lachte schamper. Haar chief, haar naïeve chief. Zag altijd het goede in anderen, haalde altijd de vos in het hoenderhok. Of was hij zo naïef? Ze vernauwde haar ogen. "Prima, ze heeft twee manen om zich te bewijzen en is jouw probleem en verantwoordelijkheid," miauwde Star, waarna ze zich weer omdraaide en terugliep naar de grot, geen blik meer over haar schouder werpend.

[Star topic uit]</sub>

Hij keek Starteller een tikkeltje verbouwereerd na toen ze na een laatste kortaffe opmerking vertrok. Tegen de zilveren poes had ze niets meer gezegd, zelfs niet naar haar naam gevraagd. Als Day een kat van kritiek was geweest, had hij gedacht dat hij een wat tegenstrijdige houding was - wantrouwig, maar tegelijkertijd zonder enig aanstalten meer over de vreemdelinge te weten te komen. Kritiek zat echter niet zo in zijn aard, dus hield hij het erbij de verantwoordelijkheid te accepteren. "Het is ons gebruik om iedere kat die zich bij ons wil voegen twee manen te geven om te zien of ze goed bij de Tribe thuishoren. Het is voor jou de mogelijkheid om te zien of dit is wat je wilt, en voor de andere Tribeleden de kans om te zien wie je bent", verduidelijkte hij. "De poes die je zojuist sprak was Teller of the Fallen Stars, ofwel Starteller, onze Healer - de kat die de Tribe leidt, de zieken geneest en spreekt met onze voorouders. Zij noemde mijn naam al: ik ben Day of New Light, ik regel de praktische zaken in de Tribe, met vragen kun je altijd bij mij terecht. Wat is jouw naam?"