Another story?

Hoewel zij als een van de weinige katten daadwerkelijk de grens over mocht, was ze altijd een beetje nerveus wanneer ze dat deed. Het voelde een beetje als binnen lopen zonder op de deurbel te drukken in het huis van je tante. In principe was je welkom, maar... Daarom wachtte ze normaal gezien ook liever op een patrouille of de medicine cat van Riverclan  om het even te vragen voor de beleefdheid, maar nadat ze al een hele tijd aan de grens had gestaan en er niets kwam, was ze toch maar over de steppingstones hierheen gelopen. Nu liep ze ietwat ongemakkelijk hier rond, op zoek naar Hoefblad. Normaal gezien groeide het ook bij hun meertje, maar deze newleaf waren er maar weinig knopjes opgekomen.  ’Hallo, Medicine Cat?’ ze keek op naar de apprentice, blij om te zien dat deze enkel nieuwsgierig was - niet vijandig. 'Heb je Coyotespirit nodig of?' ze gunde de ander een vluchtige glimlach. "O-oh! Goedemiddag, niet perse, ik ben hier opzoek naar wat kruiden die niet in ons gebied groeien," legde ze rustig uit. "Ik ben Routnose, de medicine cat van Windclan,"

De ander leek niet vijandig, hoogstens wat op haar hoede. Dat kon Routnose best goed begrijpen, opeens een vreemdeling op je terrein was ook niet heel erg gebruikelijk. Vandaar dan ook dat ze haar houding ontspannen en rustig hield, ze had echt geen kwaad in zin. Ze kwam hier alleen voor plantjes! ’Ik ben Honorpaw, een van de zusjes van Chivysniff en dochter van Pantherstar.’ even knipperde ze met haar oogjes. Oh! Een dochter van Pantherstar, ze kon de gelijkenis inderdaad wel zien. Of dat een goed iets was, wist ze nog niet. Ze vond Pantherstar doodeng eigenlijk en hij leek ook niet echt fan van Windclan, maar ze had wel ooit Chivysniff gered. "Oh, ehm, aangenaam Honorpaw," sprak ze vriendelijk. ’Is het goed als ik mee loop? Ik heb altijd Medicine Cat een groots beroep gevonden.’ dat liet een zacht gesnor uit haar bekje ontsnappen. "N-natuurlijk! Graag zelfs. Ik ben opzoek naar een beetje drassig gebied, zou je mij misschien daar naartoe willen brengen?"

De ander stemde in, waarop ze even opgelucht zuchtte. Ergens was ze nog bang dat ze haar broer tegen zou komen, maar met Honorpaw aan haar zijde voelde ze zich toch net iets vertrouwder. "Het liefst met genoeg zonlicht, als dat kan,"antwoordde ze met een dankbare glimlach, waarna ze met de grijze poes mee begon te lopen. Aan haar vachtkleur en rond gezichtje vield haar bloedlijn wel te zien. ’M-mag ik wat vragen?’ ietwat verbaasd knipperde Routnose, waarna ze aanmoedigend knikte. ’Is Starclan mooi?’ een vertederde blik kwam in haar ogen, waarna ze haar blik naar de hemel af liet glijden. Deze was blauw en enkele wolken zweefden voorbij, maar Routnose wist dat de sterren altijd in stilte toekeken, over hen waakten. "Starclan is prachtig," murmelde ze met een weemoedige glimlach. "De katten zijn er net zoals wij, maar met nog meer leven en sterretjes in hun vacht. Alsof ze het beste zijn van wat ze ooit bij ons waren,"

De ander gaf haar een warme glimlach die Routnose iets verbaasde, immers was ze nog altijd de dochter van Panthergrowl en die stond niet bekend voor zijn hospitaliteit tegenover vreemdelingen. ’Dan is de rivier of Lily pool de plek waar je moet zijn, beide hebben redelijk wat zonlicht.’ ze spinde even dankbaar en begon de ander te volgen richting deze plek, waarbij ze zonder tegenzin diens vragen over starclan beantwoordde. Het was echter haar antwoord daarop wat Routnose kort verbaasd met haar ogen liet knipperen. ’Dan is Butterstar op een mooie plek.’ Was Butterstar..? Oh, oh starclan. Een droefheid kwam in haar blik, maar ook iets van medeleden. Butterstar was een kat die uitgespuugd werd door het grootste deel van Windclan, maar ze was lang een goede leader geweest voor Riverclan. "Oh, het spijt me dat te horen Honorpaw," murmelde ze gemeend. "Maar ik kan je op het hart drukken dat ze door prachtige rivieren kan zwemmen, met alle vis die ze wilt,"