A Place of Peace

Onderwerp: A Place of Peace wo 25 maa 2020 - 19:27

Lynxfang verliet niet vaak het territorium van de Riverclan, maar toch had hij weer eens de grens overgestoken en had hij zich begeven naar de Fourtrees. Eerst was hij van plan om te kijken bij de Twolegplace, Kittypets waren katten waar hij vaak wel mee kon opschieten, maar gezien de sterke dreiging van de Bloodclan die daar vaak rondhing wou hij het vandaag even wat veiliger spelen. Tenslotte was hij nog niet zo lang genezen van die vossenbijt, hij wou het daar liever even bij laten. Het was een bovendien een stuk gemakkelijker om van de Riverclan bij de Fourtrees te komen. In een rustige draf beliep hij het pad wat naar de vier grote eiken ging, zich verwonderend over dat bomen zo groot konden worden. Natuurlijk, hij kende ze al goed, maar het bleef een indrukwekkend gezicht. Thunderclan was er misschien wel meer aan gewend, hadden zij niet een enorme boom op hun territorium staan? Lynxfang was nou niet de kat om dat te gaan checken, maar misschien kon hij het eens navragen tijdens een Gathering. Dan kon zelfs hij wel even een vriendelijk gezicht tegenover de andere clans op zetten. Eigenlijk was in de loop van de vele manen zijn gedrag wel wat veranderd, hij was minder vijandig dan vroeger. Zelfs tegenover de Thunderclan, waar hij lang een wrok tegen koesterde. Misschien was hij wijzer geworden, had hij geleerd dat zulke gevoelens dragen nergens voor kon helpen. Of hij had andere dingen aan zijn kop. Wie het wist mocht het zeggen. Inmiddels aangekomen wandelde de roestgekleurde Warrior tussen twee van de bomen door, naar het midden waar al hij zo vaak met de andere clans had gestaan. Nu was hij echter alleen. Tenminste, daar leek het er ten minste op. Lynxfang's reukvermogen was nooit zo sterk geweest, dus de aankomende geur van een andere clan was hem eerst niet opgevallen. Het geritsel van bladeren liet hem eerder opkijken. Het was te zwaar voor een klein beest, dus of een andere kat of iets wat hij liever niet tegenkwam. Ook al wist hij niet zeker of hij een andere kat tegen wou komen. Dat lag er aan wat de andere kat voor plannen had. Hij ving een geur op. Shadowclan. Niet van plan om van achteren te besprongen worden, draaide hij zich helemaal om naar waar de Shadowclanner vandaan moest komen. De vacht op zijn rug bleef plat liggen, maar aan zijn houding was te zien dat hij klaar stond voor een gevecht als het zou moeten.

-Poisonivy(dit is voor de BC overname)

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: A Place of Peace do 26 maa 2020 - 11:25

De zwart met witte kattin had nood aan ademruimte. Daarom had ze gekozen om deze dag verder af te dwalen van het Shadowclan territorium dan dat eigenlijk nodig was. Haar gifgroene ogen keken neutraal voor zich uit terwijl een kille wind over haar rug streek. Haar halflange vacht woei even op, waarna het terug ging liggen en ze haar oren naar voren draaide. Het werd warmer, de dagen duurden langer. Normaliter zouden katten blij zijn, zich verheugen op deze momenten waarop alles beter zou gaan. Maar Tallstar was nog altijd verdwenen en onzekerheid heerste in hun kamp. Ze kon niet achterhalen waarom een Clanleader zijn Clan zo in de steek zou laten. Een zucht verliet haar bekje terwijl ze haar kopje schudde en die gedachtes van zich afzette. Ze kon zich beter focussen op de omgeving. Het dreigement dat de afgelopen Gathering met zich mee had gebracht stond nog altijd zo vers als gisteren op haar hoorstelsel gebrand. Poisonivy wou geen risico's nemen, niet nu de Clan al haar warriors nodig had.
Het duurde niet lang of de Fourtrees kwamen in haar zichtveld. Een opgelucht gevoel borrelde op in haar buik toen ze geen andere levende geest opmerkte. Pas toen ze zich dichterbij waande en een bruine tabby opmerkte, vernauwden haar groene ogen zich. Right, was ze nog niet alleen. De kater draaide zich om en keek haar neutraal aan. Echter sprak zijn houding boekdelen en was hij hier niet om verjaagd te worden. Tot zijn genoegen was ze dat ook niet van plan. Poisonivy was geen brutale of agressieve kat. Ze was naar hier gekomen om de rust op te zoeken, niet om een stoeipartij met een Riverclan kater te houden. Een korte knik werd zijn kant opgestuurd. "En wat brengt jou hier?" vroeg ze, haar wenkbrauw liftende terwijl haar groene blik hem kort bestudeerde.

Onderwerp: Re: A Place of Peace do 26 maa 2020 - 19:58

Een zwarte witte poes, met voornamelijk zwart, kwam tevoorschijn. Haar houding was niet dreigend en ze leek er op het eerste gezicht niet uit voor bloed. Lynxfang liet zijn spieren ontspannen, maar bleef natuurlijk wel op zijn hoede."En wat brengt jou hier?" werd aan hem gevraagd. Wel, hier niet speciaal. Hij wou even uit het clangebied en natuurlijk dan niet in een ander clangebied. "Ben hier wat aan het dwalen, altijd achter de River blijven doet mij ook niet goed'' vertelde hij haar tenslotte, nergens omheen draaiend. Twee paar groene ogen die elkaar bekeken. Ze was jonger dan hem, maar tegenwoordig kwam dat wel vaker voor. Lynxfang had echt wel door dat hij niet de jongste meer was. "En jij? Wat brengt jou hier?'' vroeg hij aan de Shadowclanner wiens naam hem nog onbekend was. Ze hadden elkaar vast wel eens ontmoet tijdens een Gathering, maar namen vielen dan niet altijd.

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: A Place of Peace za 28 maa 2020 - 17:24

De kater antwoordde dat hij aan het dwalen was geweest en dat het niet goed was om altijd achter de rivieren van zijn Clangebied te blijven. Een kleine glimlach verscheen op haar gelaat, welke zich omvormde tot een scheve grijns toen de vraag werd teruggekaatst. "Om dezelfde reden, alleen hebben wij geen rivieren in Shadowclan." miauwde ze, met een onderliggende toon van sarcasme in haar woorden. Ze zuchtte terwijl ze om zich heen keek. De vier grote bomen zagen er nog altijd hetzelfde uit als vroeger. Ze vroeg zich af hoe het was, om ieder seizoen dezelfde routine te volgen zonder dat er invloed was van buitenaf. Het was een saai leven, kon ze zich inbeelden. Maar liever saai dan dat wat ze nu moesten doorstaan? De zwart witte kattin zette die gedachte van zich af en richtte haar gifgroene ogen weer op de bruine kater. "Poisonivy is de naam." vervolgde ze. Als ze een kat tegenkwam, had ze liever dat ze diens naam wist of leerde kennen. Zodat als ze later terugdacht aan deze scenario's, ze een beter beeld van de kat kon plaatsen.

Onderwerp: Re: A Place of Peace zo 29 maa 2020 - 22:21

In haar antwoord kon hij de sarcasme horen, maar geen zin in onnodig gedoe met een Shadowclanner besloot hij om het te negeren. Een korte stilte viel tussen de twee, zijn gedachtes dwaalde af naar een vraag die hij kon stellen of een andere manier om dit gesprek voort te zetten. Hoewel hij niet eens zeker wist of hij dat wou doen. Aan de andere kant, beide waren pas net hier en hijzelf was niet van plan om meteen weer op te stappen. Ongemakkelijke stiltes waren ook niet bepaald waar hij behoefte aan had. "Poisonivy is de naam." stelde de poes haarzelf voor, nu had hij een naam bij de gedaante. ''Lynxfang''beantwoorde hij vrij simpel, verwachtend dat zij ook zijn naam wou weten. Lynxfang bekeek de jongere Shadowclanner, nu kennend bij haar naam. Een stuk langere vacht dan hij had, maar dat kwam wel vaker voor. Grote bouw, ze zag eruit alsof ze haar grond kon staan in een gevecht. Haar leeftijd kon hij moeilijk inschatten, maar hij wist vrijwel zeker dat ze een paar seizoenen achterliep op hem. "Hoe...''begon hij, maar voordat hij zijn zin afmaakte bedacht hij dat ze de vraag 'Hoe gaat het met Shadowclan'waarschijnlijk niet zou beantwoorden. "Hoe gaat het met jou?''veranderde hij de vraag, niks beters wetend. Raar, dat hij vroeg naar de welzijn van een niet Riverclanner. Het was dat hij niks beters wist.

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: A Place of Peace za 4 apr 2020 - 11:23

Ook zij kreeg een naam en greens even kort. Lynxfang. Best een angstaanjagende naam. Maar het paste wel bij hem. Niet dat ze de kater eng vond of zich geïmiteerd voelde door hem, allesbehalve zelfs, maar het paste gewoon bij het plaatje. Haar groene blik dwaalde even af. Zodra ze zijn stem terug hoorde, draaide ze haar kop zijn kant op. Hij leek een vraag te willen stellen maar onderbrak zijn zin halverwege. Poisonivy vernauwde haar ogen en keek hem met een vragende blik aan. De zwart-witte kattin had dan ook het gevoel dat de vraag die uiteindelijk volgde waarschijnlijk niet zijn oorspronkelijke woordkeuze was geweest. De Shadowcanner schudde het echter van zich af, het waren haar zaken niet. Zolang hij niet achter Shadowclan geheimen viste zag ze niet in wat ze hier verkeerd mee deed. Al was ze zelf niet het type die vroeg hoe het ging aan vreemdelingen. Maar goed. Ze kon maar best vriendelijk blijven, niet? Nouja, toch op z'n Shadowclans.
"Goed." miauwde ze, misschien ietwat kort. Maar wat kon ze anders zeggen? Elke toevoeging zou het persoonlijker maken en ze had geen zin om persoonlijk te gaan doen met deze Lynxfang voor haar. "En met jou?" vervolgde ze, niet in staat zijnde de grijns op haar gelaat te onderdrukken terwijl ze deze vraag stelde. Ze vond het gewoon... humoristisch dat ze dit vroeg aan een onbekende Riverclan kater. Maar het leek haar het beste om deze vraag gewoon terug te kaatsen.

Onderwerp: Re: A Place of Peace di 7 apr 2020 - 23:28

Een paar seconden gingen voorbij voordat ze een antwoord gaf, maar het leek veel langer te duren. Niet dat het aan haar lag, hij voelde zich gewoon wat ongemakkelijk. Natuurlijk, ergens had hij kunnen verwachten dat hij niet alleen zou zijn. Bovendien, gelukkig was het een clankat en niet een Rogue of van de Bloodclan. Al waren die technisch gezien ook Clankatten, alleen niet de goede soort. Het kwam niet geheel als een verassing toen dezelfde vraag aan hem werd gesteld, dat was meestal wel gebruikelijk. Toch keek hij er een beetje verbaasd van op. Straks werd dit nog een echt gesprek. ''Gaat prima''was het enige wat hij weggaf, niet geheel gelogen. Vergeleken met het verleden, was het momenteel het wel vol te houden. Misschien waren er een paar onzekerheden die hij graag opgelost zag, maar hij wist dat hij niet kon wensen voor oplossingen die er misschien niet eens waren. "Er lijkt vrede tussen de clans te hangen'' beaamde hij, tenminste, de Riverclan had momenteel even met niemand mot. Of dat ook voor de Shadowclan gold. Helaas hield dat niet in dat alle bedreiging weg was en er was een bepaalde bedreiging die er altijd was, voor alle clans. Hoe groot de vrede tussen de vier clans mocht zijn, de Bloodclan was niet geïnteresseerd in zulke vrede.

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: A Place of Peace wo 8 apr 2020 - 21:59

De kater leek ergens toch verbaasd te zijn door het feit dat ze zijn vraag had teruggekaatst. Poisonivy onderdrukte een scheve grijns en bleef met haar groene ogen naar hem kijken. Hij antwoordde eveneens dat het goed ging met hem. De zwart met witte kattin knikte. Of hij de waarheid sprak of een leugentje voor eigen bestwil sprak, daar kon ze niet over oordelen. En dat was eigenlijk ook haar taak niet. De enige belangens waar ze rekening mee moest houden waren die van de katten van Shadowclan. Ze wiebelde even met haar oortjes toen Lynxfang sprak dat er vrede tussen de Clans leek te hangen. Hierop knikte ze opnieuw. Daar leek het wel op ja. Maar of dit slechts schijn was, dat was nog maar de vraag. "Hopelijk blijft dit ook zo. De laatste Gathering was namelijk niet zo geruststellend." miauwde ze, haar stem iets serieuzer. Ergens wou ze haar zorgen wel met iemand delen zonder haar eigen Clangenoten ongerust te maken. Daarbij leek Lynxfang haar ook een serieuze en volwassen krijger die haar niet zou uitlachen om haar zorgen. Met andere woorden, iemand waar ze dit topic wel mee kon bespreken. Daarbij gaf ze ook geen geheimen bloot, slechts feiten die iedere kat die toen aanwezig was, wist. En zelfs diegene die er niet waren, wisten af van de prophecy. Poisonivy was echter geen kat die haar zorgen en emoties zomaar uitte, zeker niet met diegene die haar goed kenden. Ze wou niet zwak overkomen, of breekbaar. Maar wie was Lynxfang in haar ogen? Een onbekende kater, iemand die ze waarschijnlijk enkel zou terug zien tijdens meetings of moesten Shadowclan en Riverclan ooit elkaar in de haren vliegen.

Onderwerp: Re: A Place of Peace za 18 apr 2020 - 0:53

Hij moest toegeven, het was raar om met een Shadowclanner te praten hier. Zonder dat het een Gathering was. Ze waren de enigen hier en als het op een gevecht zou uitlopen, zouden ze het samen moeten uitvechten. Maar hij dacht niet dat dat zou gebeuren. Tenminste, hij verwachtte het niet."Hopelijk blijft dit ook zo. De laatste Gathering was namelijk niet zo geruststellend." miauwde de poes. Lynxfang was zelf niet bij de Gathering geweest, hij was achtergebleven om het Camp te bewaken. Niet dat hij dat erg vond, in zijn leven had hij al vele Gatherings meegemaakt, maar na afloop had hij natuurlijk wel verslag gehoord. De Prophecy die Butterstar had verteld, de verdwijning van Tallstar. Zal die alweer terug zijn? Even dacht hij over na om dat te vragen, maar besloot toen dat het geen informatie was die hij moest hebben. Tenminste, niet nu. Er was een duidelijk dreiging, maar die leek niet van een van de clans te komen. "Niemand weet wat er gaat komen, enkel Starclan''zei hij wijs, de seizoenen van zijn leven duidelijk terug te horen in zijn stem. ''En zelfs Starclan weet niks alles''. Ze konden zich voorbereiden, maar als niemand wist op wat, hoe kon je je dan voorbereiden?

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: A Place of Peace di 28 apr 2020 - 20:27

Haar gedachten dwaalden tegenwoordiger wel vaker af. Ze gingen van het ene probleem naar het andere. En dat was geen goed teken. Poisonivy was normaliter redelijk gecollecteerd. Ze kon haar emoties onder controle houden, manipuleren zelfs indien nodig. Maar er was tegenwoordig zoveel gaande dat ze niet goed wist wat ze moest voelen. Dat uitte zich ook in verwarring naar anderen toe. De ene moment was ze aanspreekbaar, om vervolgens van zich af te bijten. Ach, ze kon het op het Shadowclan bloed steken dat door haar aderen gierden. Niets was minder vreemd dan een onvoorspelbare Shadowclan kattin.
Haar gifgroene blik keek terug omhoog toen ze de kater hoorde praten. Hij had een punt, maar ze dacht niet dat Starclan dit had zien aankomen. Dan hadden ze hem toch nooit geaccepteerd als leader, right? Poison zuchtte en haalde haar schouders op. "Ik vraag me af waar we allemaal zullen staan, over zoveel manen." miauwde ze, haar blik op de lucht richtende. Misschien bevonden ze zich zelf dan in Starclan. Haar voorgevoel zei namelijk dat er niets positief op komst was. Integendeel.

Onderwerp: Re: A Place of Peace di 28 apr 2020 - 20:40

De wind speelde met de bladeren en gleed door zijn vacht heen, als hij luisterde naar de woorden van de poes naast hem. Hoeveel manen waren zoveel manen? Hij had al wat meegemaakt en tegenwoordig leken die manen voorbij te vliegen, al waren er momenten waarop de tijd stil leek te staan. Het was een vreemd gevoel, om na te denken over de toekomst die zo onzeker was.Hij keek even naar de grote steen voor hun, waar de Leaders de clans aanspraken. Wat ze al gedaan hadden voor vele generaties. Waar ze nu zaten hadden hun voorouders ook gezeten, luisterend naar elkaar. ''Het verhaal gaat gewoon verder''mompelde hij, denkend aan hoe over die vele manen de nieuwe generaties hier zouden staan. Zou hij er dan nog tussen staan? Wanneer kwam zijn verhaal tot een einde? En als hij er niet meer zou zijn, wat zou hij dan achterlaten? Hij had geen liefde of kroost, tot hoe ver zou zijn legende gaan. Hoe groot die ook mocht zijn. Hoe ver zijn de legende gaan van Poisonivy, de poes die hij zojuist ontmoet had?

who lives who dies who tells your story

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: A Place of Peace di 28 apr 2020 - 20:46

De woorden die de kater sprak lieten een invloed op haar achter. Hij had gelijk. 30 manen geleden bestond ze nog niet, werd er nog niet eens over haar gesproken. Wat zou er gebeuren als ze nu dertig manen de tijd ingingen? Zou ze zelfs nog leven? Wie zouden de Clans leiden, en sterker nog, zouden de er nog vier Clans zijn? SkyClan bestond ook niet meer. Gek, wat er allemaal gebeuren kon in slechts een fractie van een seconde. Ze zuchtte. Hierna keek ze op, haar gifgroene blik op de kater richtende. "Maar momenteel zijn we er nog. We kunnen er enkel het beste van maken." klonk de zwart-witte kattin terwijl ze haar oren naar voren spitste. Net zoals de kater had ze zelf ook geen kittens noch partner. Ze wist dit niet van hem, maar ergens leken ze meer op elkaar dan ze beiden dachten. Ze had in haar leven nog niet eens aan liefde gedacht, had er nooit tijd voor gehad. Ze zag zichzelf dan ook niet als een kattin die zoveel manen lang in de nursery zou verwelken. Zo noemde zij het. Ze was een krijger. Ze wou vechten voor haar Clan. Niet dat ze vechten als een prioriteit zag, maar ze bedoelde dat ze haar Clangenoten veilig wou houden. Ze zag zichzelf het meest nuttig in de frontlinies, niet in een kraamkamer.

Onderwerp: Re: A Place of Peace di 28 apr 2020 - 20:58

Poisonivy leek na te denken over zijn woorden, net als hij deed. Langzaam drong de betekenis van alles binnen en ergens begon hij te beseffen dat wat hij gedaan had misschien niet zoveel uitgemaakt had. Alles wat misschien door hem gebeurd was, was anders toch wel gebeurd. En wie sprak er nog over? Twee paar groene ogen die elkaar ontmoeten, beide van andere kanten van het verhaal. "Maar momenteel zijn we er nog. We kunnen er enkel het beste van maken." sprak de poes. Dat was waar. Nu ze er nog waren moesten ze dat misschien niet weggooien, voordat je het wist was de tijd die je dacht te hebben verloren. Hij wist niet eens hoeveel tijd al voorbij was gegaan sinds ze hier zaten. Niet al te veel voor zijn gevoel, tenslotte waren er enkel een paar zinnen tussen hun gewisseld en een paar stiltes. Hij wist dat hij terug zou moeten naar het territorium, voordat iemand hem zou missen. Al wist hij niet hoe lang het kon duren voordat hij al gemist werd. Ik hoop dat ons best goed genoeg zal zijn''zei hij, al was het meer tegen zich zelf. Had hij gedroomt van groot worden? Misschien, ooit. Zijn dromen waren verloren gegaan en hij had geen nieuwe meer gekregen.

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: A Place of Peace vr 1 mei 2020 - 14:15

De kater sprak dat hij hoopte dat dat genoeg zou zijn. Poisonivy haalde haar schouders op. "We kunnen niet meer doen dan dat, right?" miauwde ze, haar groene blik op hem richtende. Hij had eveneens groene ogen, maar iets zachter dan de hare. Ze kreeg vaak opmerkingen over hoe fel haar ogen eruit zagen. Daar was ze dan ook naar vernoemd. Ze zuchtte even luid en schudde haar vacht uit. "Misschien is het tijd om terug te gaan." miauwde ze terwijl ze naar de lucht keek, waar de zon al uit het zicht leek te verdwijnen. "Misschien zien we elkaar nog wel eens tijdens een Gathering. Ik hoop niet eerder." miauwde ze, doelende op het feit dat ze hoopte dat er geen ongewenste activiteiten uitgevoerd zouden moeten worden. Activiteiten als in gevechten of samenspanningen. Poisonivy was niet zo gericht op geweld. Niet dat ze hem niet eens wou zien, maar simpelweg niet in zo'n omstandigheden.