Snakes and centipedes [Orchis]

Peril was braaf.. Peril zou luisteren. Peril zou niet naar het kamp gaan. Naar het kamp gaan was slecht voor Peril, dan zouden er slechte dingen gebeuren met Peril. Peril zou weten wanneer ze nodig was. Cobra was goed voor Peril, Peril zou dus goed zijn voor Cobra.

De blue point liep dan ook heen en weer, hetzelfde rondje ondertussen al uitgesleten in de drassige grond. Haar gescheurde oor trok nerveus terwijl ze zich weer omdraaide. Peril was braaf.. Peril was braaf.. sunvoice is dood.. Peril is.. Haar kop schoot omhoog bij het horen van gekraak van takken. Was een van die duivelse clankatten ontkomen? Peril wist wat ze moest doen. Peril moest ze verscheuren. Die clankatten hadden Peril achtergelaten, Sunvoice laten sterven. De clankatten moesten lijden. Een lage grom kwam uit haar keel terwijl ze haar nekharen opzette, klaar om aan te vallen.

[Orchis]

Snakes and centipedes [Orchis] GTvCzAGd_o

Orchis was het kamp uitgehobbeld. Enkele clangenoten hadden hem namelijk verjaagd toen hij gezellig bij hen wou komen zitten. De katten hadden naar hem geblazen en gegromd en nu zit die weer alleen. Zijn snorharen krulde boos en zijn mondhoek trilde. Soms, soms wou hij echt dat hij meer spier dan breincel bezat zodat hij eens die assholes kon rammen. Helaas was hij slimmer dan de veel voorkomende Bloodclanner en moest hij met dit soort situaties delen. Helaas voor hem werkte Orchis met een wraaklijst en was hij druk bezig om machtiger te worden in Bloodclan. Zodra hij ooit op de muur stond met de leader's tand om zijn nek.. dan zou iedereen die dag sterven die hem ooit als afval had behandeld. Orchis duwde zijn poten op een enkele takjes. Het brak en hij beeldde zich in dat het de nekken van zijn clangmates waren. Echter had hij met zijn geluid iemand in moord stand gezet. Orchis dook half ineen bij het geluid van gegrom. Hij had toch zo geen zin in een pak slaag. Hij was eindelijk, door de Shadowclan inval, niet de gene die in elkaar geramd werd. Toch duwde hij zijn kop half door de struik heen en zag gelukkig maar het poppetje van Cobra staan. Die doorgedraaide poes die de tenen van de Leader zowat tongzoende. De tom kantelde zijn kop en liet zijn oren slap hangen. ''hey Peril,'' mauwde hij terwijl die het puntje van zijn tong in zijn neusgat poerde. ''Je liet me schikken. Ik dacht bijna dat je me ging aanvallen.. je eigen clangenoot.'' Hij kwam met een smak met zijn mond dieper de struik uit zodat die nu voor de grijze she-cat haar neus stond. ''Wat zou Cobra er van denken als je iemand, zo belangrijk als mij, zou verwonden? Misschien zelfs dood?'' Orchis duwde zijn lippen van een grijns naar een o vorm. ''Dat zou erg zijn ja. heel erg hm.'' Hij krabde zijn oor met zijn achterpoot. ''Ik zal het maar eens rapporteren aan Cobra.'' Hij draaide zich om en maakte aanstalten om terug te keren naar het kamp.

Haar staartpunt trilde terwijl ze wachtte op het mogelijke gevaar uit de struiken. Peril was braaf.. Peril was braaf.. Peril zou de clankatten uit elkaar scheuren als ze ontsnapten.. geen clankat zou het gebied verlaten. Maar het was geen clankat. Haar gegrom verstomde in haar keel toen ze zag hoe Orchis, een Bloodclanner, verscheen en ze hief haar kop wat verward. Het was geen clankat. Peril had niet gefaald. Peril deed wat haar was opgedragen. Ze hield geen liefde in haar hart voor deze smerige kater en had hem tot nog toe ontlopen. Nee, Cobra was het enige wat van belang was, hij kon straffen en belonen. En Peril hoefde geen straf, Peril was braaf. Totdat.. "Ik moet clankatten vangen.. Geen clankat mag van het gebied af.." mompelde ze. Een huivering trok over haar ruggengraat bij het woord clangenoot. Peril was Bloodclan, Sunvoice was Shadowclan. Denken aan Shadowclan was straf, Peril hoefde geen straf. Peril luisterde. Ze draaide haar gescheurde oren in haar nek toen de kater aangaf haar te rapporteren aan Cobra. Meteen werden haar ogen rond. Straf.. straf.. straf.. zong de wind in haar oren. Meteen schoot de bluepoint naar voren. "Nee! Peril is braaf, Peril heeft niet aangevallen! Peril heeft geluisterd naar Cobra!" Haar stem was hoog en wanhopig, ze had nog geen klauw naar Orchis uitgestoken!

Met zijn rug naar Peril toegekeerd had hij de aanstalten gemaakt om terug te keren naar het kamp. Of naja, dat liet hij de ander denken. Zijn mondhoeken trokken al omhoog toen hij haar naar voren hoorde bewegen en de tom ging stil staan. Hij wipte even op zijn teentjes en giechelde. ''Oh Peril toch.. Peril, Peril, Peril..'' Hij bewoog zich lichtvoetig op zijn voetjes toen hij een pirouette maakte en weer de gehavende she-cat aankeek. Hij zette een hobbelige stap dichter naar haar toe en duwde zijn lijf tegen de hare aan. Alsof ze al jaren mates waren. Hij kantelde zijn kop en liet zijn bollige staartje langs haar snoet kwispelen. ''Ik zie in je ogen dat je keihard in me bek zit te liegen..'' Hij ging zitten en klapte zijn klauwen uit. Eventjes tilde hij zijn poot op en keek gefascineerd naar zijn eigen nagels. ''Hm. Me nagels waren laatst afgebroken, maar zoals je ziet zijn ze weer redelijk aangegroeid.'' Hij deed een poging zijn klauwen op haar gezicht te drukken, de puntjes van zijn nagels zou hij dan lichtjes in haar huid knijpen dat ze gewaarschuwd was, het deed nu nog geen echte pijn maar kon in een seconde veranderd worden. Orchis gniffelde en trok geamuseerd met zijn snorharen. ''Peril wou niet luisteren naar Cobra. Peril wilt naar Shadowclan, of niet? Moet Orchis jou ook pijn doen? Orchis kan jou, jou, zo veel meeeer pijn doen dan je baasje. Geloof me zomerzonnetje, ik laat je dansen op de grens van levend en dood.'' Hij ontspande zijn poot weer en trok zijn nagels langzaam weer in zijn hulzen. ''Orchis heeft een vraag.. Kan Peril die eerlijk en braaf beantwoorden? Ja?''

Ze voelde zichzelf sidderen bij zijn aanraking, een ijskoude huivering die langs haar ruggengraat gleed naast het beven dat ze al deed. Haar gehavende en gescheurde oren lagen plat in haar nek terwijl ze Orchis volgde met haar ogen. Haar irissen waren ondertussen wit omrand van angst en haar ogen waren rond. "Ik l-lieg niet! Peril zou nooit liegen.. Peril wil geen straf..!" Alles behalve straf. Ze verstarde compleet toen ze de puntjes van nagels voelde, een subtiele dreiging. Haar adem stokte in haar keel en ze begon haast te hyperventileren. Nee.. Geen straf.. alles behalve straf.. Peril was braaf.. Peril was braaf... "Peril is Bloodclan.. Peril zal altijd Bloodclan zijn.." reageerde ze, haar stem beverig. "Peril zal niet naar Shadowclan.." Ze had deze woorden al zo vaak herhaald naar Cobra, naar Shade, naar Thora, naar Zahida en alle Bloodclanners die haar een kopje kleiner gemaakt hadden. Ze knikte enkel verstomd op Orchis' volgende vraag. Wat kon ze anders?

Het was niet zozeer dat hij niet geloofde dat ze niet terug wou naar Shadowclan. Poes was zo verdomd naar de tering ingetrapt dat ze al in der broek scheet als ze er aan dacht. Het was gewoon dat Orchis het bijna noodzakelijk vond om haar dit aan te doen om zichzelf te amuseren. Hij liet haar ook weer los hoor, zou haar ook weer niet gewoontes pijn doen. Hij bewaarde die krassen op haar gezicht voor wanneer het nodig mocht zijn. Daarna vroeg die of ze braafjes een vraag kon beantwoorden. Ze knikte en de tom greens kort. Hij plakte zijn kont op de grond naast haar en keek eventjes voor zich uit. Zijn oren stonden kort alert.. wou zeker zijn dat zijn woorden alleen die voor Peril zouden zijn. ''Wat zou je doen als ik Cobra vermoord?''

Kortsluiting. Dat was het enige wat er gebeurde in haar kop. Haar pupillen werden rond en ze begon nog harder te beven. Peril was braaf.. Peril luisterde naar Cobra.. Cobra hield haar veilig. Cobra zorgde ervoor dat ze niet gestraft kon worden. Cobra, Cobra.. Cobra. Ze begon haast te hijgen van de pure stress terwijl haar ogen angstig rondschoten. "Cobra.. Cobra.. Cobra kan niet dood.. zonder cobra.. zonder cobra..." In haar pure geratel beet ze zelfs op haar tong, de metaalachtige smaak van bloed proefde vreemd vertrouwd. Ze had al zo vaak haar eigen wonden moeten likken. "Peril.. Peril gaat dood zonder cobra.. Jij bent een gevaar voor Cobra.. " Haar nagels gleden uit hun hulzen terwijl Peril maar bleef beven en beven, alsof ze haast kon neervallen.

Hij kon zijn gegiechel niet onderdrukken toen arme Peril zowat strak stond van de stress alsof ze drie dikke lijnen cocaïne op had. Hij liet zijn billen weer van de grond afkomen en zette een stapje naar voren. Hij liet zijn staart eventjes expres in haar snuit kwispelen voor hij zich weer voor de tweede keer naar haar toe draaide en greens. ''Kalm kalm, Orchis zal niks doen.'' Mauwde hij met een lik over zijn poot. ''Het was een retorische vraag.'' Legde hij uit. ''Ik vroeg me enkel af wat je zou doen met het leven wanneer je de tenen van je baasje niet meer kan kussen.'' Hij hobbelde weer naar voren en legde zijn poot op de hare. ''Gelukkig heb ik ook teentjes...''

Ze trok haar neus even met een vies gezicht terug toen zijn staart tegen haar neus aan kwispelde en moest de neiging weerstaan om erin te happen. Ze raakte in de war van dit gesprek. Peril had een simpel leven op het moment, naar Cobra luisteren en zorgen dat ze geen straf kreeg. Peril was een brave meid, Peril zou dus geen straf krijgen. Haar verwarring werd groter toen er een poot op de hare neergezet werd in een bijna vriendelijk gebaar en trok haar voetje meteen terug, deze twijfelachtig in de lucht houdend. "Wat wil je dan van Peril..?" reageerde ze verdedigend.

Ogh, ze trok gewoon haar poot weg. Het was dat hij nu niet haar romantische aandacht zocht.. anders was hij pittig boos geworden. De tom legde zijn poot netjes terug op de grond en keek de vol getekende she-cat aan met een grijnsje. Hij rekte zijn nek uit zodat zijn gezicht vlakbij de hare was. Zijn stinkende adem was vochtig en vies toen hij zachtjes in haar gezicht blies. ''Wat kan Peril.. Orchis aanbieden?'' Hij had niet perse om iets gevraagd, al was hij wel zeer nieuwsgierig geworden. Hij kon altijd wel iets gebruiken..

Peril drukte haar gehavende oortjes plat in haar nek en stapte weg van Orchis. Dit gesprek legde haar maag in de knoop. Dit gesprek voelde alsof Peril straf zou krijgen. Peril wilde geen straf.. Peril was braaf.. Peril zou geen straf krijgen.. Ze draaide zich weg van de kater en ging op de grond liggen, rug naar de kater toe. Misschien als ze deed alsof hij er niet was, dat hij dan weg ging. Dat had ze ook vaak gedaan in de schuur, gewoon wachten tot het ophield.. "Peril kan niks aanbieden.. Peril luistert naar Cobra.. Cobra heeft gezegd hier te blijven.." mompelde ze.

Zomaar de rug toekeren? Dat vond hij nou net wel iets te ver gaan. Hij bepaalde wanneer het tijd was dat het gesprek over was. Ze kon echter ook nog niks aanbieden, want baasje Cobra spookte weer terug in haar verkromde brein. Orchis beet op zijn kaken en huppelde achter haar aan. Legde zijn poot op haar rug en duwde zijn gewicht op haar. ''Heb ik gezegd dat ons gesprek over is?'' Vroeg hij bijna beledigend. Hij liet zijn kop zakken en knarsetandde bij haar oor. Hoor je mijn tanden Peril? Mijn scherpe tanden.. ''Ik zal je oor er af moeten scheuren..'' Fluisterde hij onder zijn adem door. ''Ik vraag het je nog eens Peril, domme domme Peril, wat zal je doen als je baasje dood is?'' Hij likte zijn lippen af en raakte daarna het puntje van haar gehavende oor met zijn roze tong.

Wachten tot het over is.. Peril zou alle straffen in ontvangst nemen van Cobra tot ze weer braaf genoeg was om naar buiten te mogen.. om weer te eten, om weer te drinken. Peril was braaf, Peril was braaf... Haar adem stokte kort toen een poot op haar rug kwam en ze verstarde, alsof ze nu al pijn verwachtte. Een zachte piep ontsnapte uit baar mond en ze kneep haar ogen kort dicht. "Cobra gaat niet dood.. Peril luistert naar Cobra.. Peril is braaf.. Peril wil geen straf.." Ze begon weer te huiveren.

Zijn geduld begon een beetje op te raken. Rot beest bleef alleen maar janken om die zwarte. Hij moest het anders spelen. Peril was een bedreiging in zijn ogen. Zodra Cobra hem zat was dan was het einde Orchis. Ook wij wou hii geen all loving Cobra in de Elite hebben wanneer hij zijn zinnen op de troon had gezet. Met een bijna onhoorbaar zuchtje liet hij zijn gewicht weer van de she-cat afgaan en ging hij maar naast haar liggen. Orchis zou het anders proberen en anders was het doei Peril wanneer hij ooit Leader zou zijn. ''Peril is braaf ja, braaf poesje, lief.'' De tom legde zijn kop op zijn poten en begon te klooien met nagel in de grond. ''Peril klaar met bang zijn. Peril lief, Peril geen straf van Orchis.''