dear fellow traveler

Onderwerp: dear fellow traveler di 19 mei 2020 - 0:53

Een zacht geronk verliet haar bek toch toen de zon haar vacht zo aangenaam verwarmde. De boom waar ze nu in lag had ze beklommen zoals haar moeder haar al die jaren geleden had geleerd. Vooral nu ze weer zo dicht bij haar geboorteplaats was, kwamen die herinneringen steeds vaker weer omhoog drijven. Alles leek bekend, maar toch zo afstandelijk en ver weg. Het bleef vreemd omdat ze ergens dacht te weten dat ze zich hier nooit écht thuis zou kunnen voelen, maar waar wel? Tenminste was dit bekend, wist ze hier wat er te vinden was. Oh, hoeveel ze wel niet van de wereld had gezien inmiddels, hoe ver haar poten haar ook hadden gebracht; telkens kwam ze weer hier terug, welliswaar met nieuwe verhalen getekend over haar lichaam en in haar ogen, maar altijd hier. Ach. Andere keren vrat het haar op van binnen, maar niet nu. Nu lag ze op een tak, de zon op haar lichaam terwijl ze tevreden over de goud gekleurde velden heen kon kijken. Misschien had ze geen vast staand doel in het leven, geen thuis en geen familie - tenminste had ze altijd de zon als metgezel.

&Lynxfang

You thought I was a pet,
dear fellow traveler Hmmm123

You thought wrong

Onderwerp: Re: dear fellow traveler di 19 mei 2020 - 1:22

Wonder boven wonder had de kater toch nog een pauze ingelast vandaag waarin hij niet met de jacht of andere taken bezig was. In plaats daarvan had hij het territorium weer verlaten, in gedachtes verzonken liep hij over niemandland heen, langs de Fourtrees richting het gebied van de Rogues. Wat hij daar zocht? Niks eigenlijk. Een antwoord op al zijn vragen zocht hij, maar of hij die daar zou vinden. Wie of wat zou hij vinden, als hij al wat tegen zou komen. Gevaarlijk, onvoorspelbaar. Dat was waar hij nu naar toe ging, maar dat was ook waar hij vandaan kwam. Misschien minder dan hier, maar het was wel aanwezig. Een verschil was dat hij hier alleen was, geen metgezel die samen met hem liep. Van de clans vandaan. Als hij hier zou sterven vandaag, wie zou hem dan vinden. Hij was niet dom, hij wist van de gevaren buiten de clans. Al was een van die gevaren nu binnen de clans gedrongen, dat nam niet weg dat ander gevaar ook nog loerde. Dus hield hij zijn omgeving goed in de gaten. Een stem in zijn kop vertelde hem niet te lang weg te blijven, tenslotte moest hij nog veel dingen doen voor zijn clan vandaag. Al waren de meeste taken die hij zichzelf opgaf. Misschien was dit ook wel zo'n taak. Even dit gebied checken, kijken of de Rogues zich rustig houden. Ze moesten niet nog meer gedoe krijgen naast Bloodclan. Al was gedoe een te nettig woord daarvoor. Toen hij even gelopen had vielen zijn ogen op een boom. Op een van de takken lag een rood witte kat. Rustig. Slapend? Vanaf de afstand kon Lynxfang het niet zien. Rogues waren gewoon katten. Sommigen waren slecht, sommigen goed en sommigen weer neutraal. Alleen wist je nooit met welke je te maken had. Op zijn hoede ging de kater naar de boom toe, eenmaal dichterbij zag en rook hij dat het een poes betrof. Jonger dan hij. Nu zag hij dat ze niet lag te slapen."Hallo''zei hij dan maar, niks beters wetend.

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: dear fellow traveler vr 22 mei 2020 - 23:45

Tijd had haar wel geleerd op haar hoede te blijven. Rogues begrepen elkaar eerder, er waren ongeschreven regels die veel clankatten vaak niet leken te begrijpen. Daar was er enkel vijandigheid tegenover andere clans, zover ze wist. De rest konden samen rennen over velden, zonder zorgen wanneer ze een andere kat over hun territorium zagen rennen, wetend dat het slechts een clangenoot was. Zij ontweek liever anderen, net als anderen haar ontweken. Meestal wel tenminste, gezelschap was te vinden op andere plekken, niet in een verlaten boom. Alleen opnieuw was dit anders met clankatten, zoals degene die nu naar haar toe liep. Op haar hoede opende Farai haar ogen verder, waar het licht van de zon in werd weerspiegeld. De ander had meer jaren achter zijn gezicht dan haar, maar het gaf hem een knappe uitstraling. "Ook gegroet, clankat," ze kwam overeind en rekte zich uit, waarna ze poes ging zitten. Zo had ze de mogelijkheid weg te komen wanneer dat nodig was. Hij rook naar riet en water en zoveel katten, maar Farai was te lang weggeweest om alle clans nog bij namen te noemen. Enkel Windclan bleef haar bij. "Ben je niet wat ver afgedwaald van je eigen gebied?" vroeg ze luchtig

You thought I was a pet,
dear fellow traveler Hmmm123

You thought wrong