A whole new perspective

Onderwerp: A whole new perspective ma 4 mei 2020 - 22:39

Lui rolde de rossige kater op zijn rug en wierp zijn blik op het nieuwe perpectief over het kamp, alles leek nu nog idioter en ergens vermaakte hij zich wel in zijn huidige houding. Al gouw sloot hij dan ook lui zijn oogjes, alsof deze openhouden teveel moete kosten voor de genzonde warrior, alsof hij heel zijn leven niks anders gedaan had dan jagen, jagen en nog meer jagen. Nou zou de hele clan het je wel kunnen vertellen, deze kerel had geen van dat al gedaan en was ook niet van plan vandaag nog een steentje bij te dragen. Hij ging op patrouille, hij joeg hier en daar, hij deed wat hij kon en daar moesten ze mar geoegen meenemen niet waar?
+storkkit

I'm like a kid who just won't let it go, twisting and turning the colours in rows

Wat was het toch met slapende katten midden in het kamp? Het leek wel alsof elke kat die ze tegenkwam aan het slapen was tegenwoordig. Beetje saai wel, ze had gedacht dat het Warrior bestaan een stuk interessant zou zijn. Even vergat ze dat die slapende katten natuurlijk wel druk bezig waren als ze niet sliepen. Tenminste, de meesten. De kater waar ze naar aan het kijken was rolde zichzelf op zijn rug, waardoor zijn buik zichbaar werd. Die zag er lekker zacht uit. Wel, ze had toch niks beters te doen. De gevlekte kitten haaste zich op haar 'prooi' af, voordat de kat zich weer omdraaide en die zachte buik weg was. Toen ze naast hem stond liet ze zich vallen op de zachte vacht. ''Hallo!''begroette ze de Warrior vrolijk, niet denkend dat op iemand gaan liggen misschien wat raar was.

no limit reached:

Ineens dacht iets de toestemming te hebben zich op zijn buik te vestigen, the audacitiy. En het was nog niet eens zachtjes he, het was gewoon zich op hem laten vallen, storten. Met een gemene hiss keek hij op, een waarschuwende flits in zijn ogen terwijl de rechter geirriteerd begon samen te trekken. ''Hallo!'' mauwde het mormel veel te vrolijk voor de tijd van de dag. " Wat mot je." grauwde hij, zijn ogen nu tot niets meer dan twee kleine spleetjes geknepen.

I'm like a kid who just won't let it go, twisting and turning the colours in rows

Toen ze iets langer op heerlijke zachte buik lag kwam het besef dat het misschien toch wat raar was. Oh, oepsie. Haar kussen leek het er ook niet mee eens te zijn, als ze een ruwe ''Wat mot je'' naar haar kop geslinderend. Twee bijna dichtgeknepen ogen keken haar aan, duidelijk niet blij met haar. Vlug krabbelde Storkkit overeind van haar zojuist ontdekte ligplek en keek een beetje beschaamd naar de grote kater. ''Sorry meneer...''verontschuldige ze zich vlug. Alstublieft, wees niet al te boos. Ze had zich gewoon vergist, dat was alles. Haar gele ogen keken naar de grond, niet durvend om in die boze kijkers van de Warrior te kijken. ''Vergissing''voegde ze zachtjes toe, niet wetend of dat telde als een goed excuus. Eigenlijk had ze niet echt een excuus, ze zag gewoon een plek die haar lekker leek liggen en die plek was de buik van deze kat voor haar. Maar hij zag er zo zacht uit, kon je het haar kwalijk nemen.

no limit reached:

''Sorry meneer...'' verontschuldigde het mormel zich vlug ''Vergissing''. Met nog kleinere ogen keek de kater haar aan voor hij geiriteerd was lucht uitblies "Wel een enorme vergissing dan, ben je blind ofzo?" snauwde hij, duidelijk niet geraakt door de kittens verontschuldiging, hij wilde starclanverdomme wat rust. Was dat teveel gevraagd? "Nou komt er nog wat van of?" ging hij verder, hopend dat de kitten heeeeel gouw van hem af kwam.

~a soft spring breeze~

from Kíli @ Kickstart

I'm like a kid who just won't let it go, twisting and turning the colours in rows

De Warrior was duidelijk niet blij met haar, maar dat was hij niet de eerste helaas. Toen hij naar haar snauwde, dook ze ineen. Nee, ze was niet blind! In haar prima ziende ogen kwamen nu traantjes. Waarom waren katten zou gemeen, ze had toch sorry gezegd. "Nou komt er nog wat van of?" ze besefte dat ze nog steeds gedeeltelijk op hem lag en ging geschrokken naar achteren. Nu was ze niet meer op hem. Was het zou goed? Met betraande oogjes keek ze naar hem, al durfde ze dat bijna niet. Nee, zij zou zo nooit worden later. Deze hier was duidelijk met de verkeerde poot uit zijn nest gestapt. ''Alstublieft vertel het niet aan Stallionstar..''zei ze bijna smekend. ''Of Amberstorm''voegde ze er vlug achterna, want die was waarschijnlijk een stuk gevaarlijker daarin. Ze wou geen straf krijgen omdat ze zijn buik was gesprongen. Ze zou het niet meer doen. Niet bij hem en ook niet bij een andere kat.

no limit reached: