All my life, Oh Lord

Onderwerp: All my life, Oh Lord za 9 mei 2020 - 20:51

Littlefish sprong naar voren, haar klauwen uitgestrekt; maar haar doelwit, een sappig eekhoorntje, had haar gespot en dook snel een boom in. De jonge warrior trok haar klauwen weer in en keek fronsend naar boven, de boom in waar het prooidiertje zich verscholen had. Hmpf. Vissen was toch makkelijker, als je het haar vroegt. De kattin rolde even met haar schouders en liep toen verder, door de bosjes heen; tot ze plots een bekende gestalte opmerkte, die ook door het bos liep. Ze maakte even een paar snellere passen, zodat ze hem kon inhalen, en begroette hem met een vriendelijke, warme glimlach en een enthousiaste: "Hey Warhound!"

+Warhound eerst

Art by Notes28 (click)

Onderwerp: Re: All my life, Oh Lord di 19 mei 2020 - 9:32

Bij het figuur wat hem begroette besloot hij halt te houden. Dit bos riep hem en dwong herinneringen uit zijn kop, liet hem wegdwalen in paden van het verleden waar hij niet langer grip op had. Gesproken woorden herhaalde zich en hij wenste dat hij hier nieuwe invloed op zou kunnen inbrengen, dat hij gezegd zou hebben wat hij destijd onbesproken wilde laten. Maar de verschijning van de andere calico dwong deze vreemd verwelkomde problemen naar de tweede plek. Hij gaf haar een warme glimlach terug en liet zijn lichaam de hare reflecteren, onbewust proberend om op haar in te spelen. “Ah, hallo Littlefish. Wat brengt jou hier, schoonheid?” Spon hij verwelkomend terwijl hij kort zijn neus tegen haar schouder duwde, als een intiemere vorm van begroeting.

The extreme always seem to make an impression

Onderwerp: Re: All my life, Oh Lord di 19 mei 2020 - 16:34

Littlefish spinde warm toen hij zijn neusje tegen haar schouder duwde en spiegelde de beweging met hem, zodat ze een soort omhelzing maakten. Voor een moment bleef ze zo staan, genietend van de warmte van zijn aanwezigheid, waarna ze terug een stap achteruit zette en met glanzende turquoise oogjes de calico aankeek. "Ik probeerde te jagen, maar dat lukte niet zo goed. Vissen gaat me toch beter af hoor! Vandaar dat Butterstar me -fish noemde, waarschijnlijk..", antwoordde ze, en hoewel haar stem lichtjes donkerder werd toen ze haar grootmoeder noemde, was ze toch weer dichter bij haar normale, vrolijke zelf. "En jij?", vroeg ze daarna, want ze hoorde Warhound graag spreken met die zware, intelligente stem van hem. Hij kon alles zo mooi zeggen; ze zou uren naar hem kunnen luisteren en nooit verveeld raken.

Art by Notes28 (click)