highs & lows

Hoogte had hem nog nooit angst aangedaan. De bergen hadden hem immers groot gebracht, het was zelfs ergens hier vlakbij waar hij ooit, volgens zijn vader, ter wereld was gebracht. Natuurlijk zou dat hem evenmin sparen van de gevaren als het dat bij Orchid had gedaan, maar hij zou hier altijd meer thuis zijn dan iedere vreemdeling die ooit zijn poten naar de bergen had gebracht. Zelfs Baneflower. Vooral Baneflower. Coyote ademde de frisse lucht in en hoopte dat het zijn gedachten op een rijtje zou zetten, want de onrust die de aanwezigheid van de zwart-witte poes had gebracht irriteerde hem. Dan nog te zwijgen over de kittens van River en het gedrag van Jackal. Allicht waren ze allemaal beter af zonder het vrouwelijke geslacht, of was het eerder andersom? De wind veranderde van richting en een nieuwe geur werd zijn neus in geduwd, waarbij zijn moment van eenzaamheid aan een eind werd gebracht. Rustig draaide hij zijn kop op. "Goedemiddag, Teller of falling stars,"

&Starteller

_{Het waren bijzondere dagen geweest binen de tribe. Haar rang was overgegaan van healer to-be naar healer en haar nieuwe naam klonk haar nog vreemd in de oren. Samen met het feit dat er ook nog nieuwe toevoegingen aan de tribe waren, was het een vreemde dynamiek. In het hart van de vreemdheid lag, wat Starteller betrof, Coyote who stole the Fire. De kater, wie zich altijd weg leek te houden van vreemdelingen, had nu zelf een vreemdeling binnen gebracht, iets wat zo afweek van het normale dat Starteller er toch wel het fijne van wilde weten. Met rustige passen liep ze op hem af, zijn persoonlijke ruimte respecterend door wat van hem af te blijven staan. Beleefd neeg ze haar kop. "Eensgelijks, Coyote who stole the Fire," miauwde ze kalmpjes, waarna ze haar kop draaide naar de wat hogere pieken aan de rand van de vulture's drop. "Ik wilde hoger de vulture drop opklimmen om wat takken van de cranberry struiken af te halen voordat de kou de laatste bessen vernietigd. Ik vroeg mij af of jij tijd had om me als cave guard te vergezellen."}

Haar begroeting was kalm en droeg de beleefdheid die hij altijd verlangde. De kater knikte haar toe en volgde zijn nieuwe healers blik. "Ik wilde hoger de vulture drop opklimmen om wat takken van de cranberry struiken af te halen voordat de kou de laatste bessen vernietigd. Ik vroeg mij af of jij tijd had om me als cave guard te vergezellen." zijn ijsblauwe ogen vonden de hare, enkele seconden voordat hij sprak. "Natuurlijk," stemde hij in zoals van hem verlangd werd. Veel andere woorden maakte hij er niet aan vuil, nooit was hij iemand geweest die onnodig stiltes brak. Wel observeerde hij, leken zijn ijzige ogen niets te zeggen en toch alles op te nemen. Hetzelfde was bij Starteller het geval, nog altijd had hij zijn meningen over haar niet volledig geplaatst. Immers bleef het hem een zeer om een poes op de plek van Skyteller te zien, anderzijds kon hij respect opbrengen voor haar zekere manier van doen. Met rustige pas vergezelde hij haar, zijn kop kort opheffend om de lucht de proeven. "De wind brengt reeds de belofte van kou met zich mee, ik hoop dat de Tribe of endless hunting ons spaart deze winter," mompelde hij zachtjes terwijl de koude wind met zijn snorharen speelde. "Kan ik er goed aan doen door mee te zoeken naar de bessen?"