We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Hoewel hij in een rare periode zat voelde vandaag als een goede dag. Hij had dus besloten om na zijn training nog een wandeling te maken. Dat deed hij tegenwoordig vaak. Het bleek erg goed te werken om je hoofd leeg te maken en dat had hij wel nodig. Maar een ongestoorde namiddag leek hem niet gegund. Squirrelplume kwam namelijk opeens in beeld en ze maakten al oogcontact met elkaar. Hij had gehoord dat ze veel ratelde en daar wist hij nooit zo goed mee om te gaan. Maar ja, het is ook weer zo onaardig om haar nu zomaar te negeren. En wie weet viel ze wel mee. Het was nou niet alsof hij uit ervaring kon spreken. "Heeeeeey, Squirrelplume." begroette hij haar, duidelijk geforceerd enthousiast. Oeps, dat was niet zijn bedoeling. Nouja, ze moest zelf maar weten of ze zich wat aan zou trekken van een apprentice.
Het was een rare periode voor iedereen. Er heerste oorlog, oorlog met ShadowClan en BloodClan. Het gevecht was niet soepel verlopen, ShadowClan wilde niet geholpen worden schijnbaar. Het baarde haar erg veel zorgen, maar ze kon er eenmaal niks aan veranderen. Als ShadowClan niet geholpen wilde worden, dan kon het misschien zijn dat ze helemaal niet geholpen wilden worden? En als dat het geval was, dan moesten ze misschien het ook helemaal niet pushen dat ze hen moesten gaan helpen niet waar? Misschien waren BloodClanners toch wel aardig als ShadowClan niet geholpen wilden worden! Maar dat betekende wel dat ze voor ze op moesten gaan passen, wat als ze de andere clans aan gingen vallen hierdoor? In haar ooghoeken zag ze beweging, waardoor ze haar kop draaide naar het figuur en daarmee recht oogcontact maakte met een apprentice uit de Clan, Hermitpaw. Ze glimlachte breed en vriendelijk naar de kater terwijl ze haar pootje op hief en vrolijk naar hem zwaaide. ”Heeeeeey, Squirrelplume.” klonk er geforceerd enthousiast van de kater af. Auw, moest ze zich nu beledigd voelen of juist heel erg vereerd omdat de kater het wel probeerde om enthousiast te moeten doen? Moeilijk, moeilijk. Maar goed, de kater had haar aangesproken dus dat betekende wel dat hij een gesprek aan wilde gaan, toch? ”Goedemiddag Hermitpaw! Wat een prachtige dag is het toch weer, ben je lekker aan het wandelen? Of ben je druk bezig met een opdracht voor een training? Als het het tweede is mag je me gewoon weer weg sturen hoor, dan ga ik zelf wel weer iets doen.” begon ze alweer te praten terwijl ze dichterbij de apprentice begon te lopen en een stukje voor hem stopte. Ze kwam niet zomaar in iemand z’n ‘aura’, dat was een no-go en dat wist ze zelf ook wel. Als de kater dichterbij wilde komen dan zou hij dat wel doen uiteindelijk.
De ander leek een stuk enthousiaster dan hij. Ze begon namelijk meteen al tegen hem te praten en stapte ook nog eens op hem af. Ach, ze was vast wel oké. Haar uitstraling was in ieder geval goed. Dat was heel wat anders dan sommige andere warriors die hem behandelden als een kitten. "Jahoor, prachtig weertje." begon hij. Ugh, altijd weer die smalltalk. Konden ze het allemaal niet gewoon een keer over andere dingen dan het weer hebben? Niet dat hij zo goed was in "echte" gesprekken, zeker niet met katten die hij amper kende. Misschien was smalltalk daarom wel een ding.. "Oh ik was gewoon een beetje aan het ja uh lopen. Nee nee, mijn training is voor vandaag al voorbij." bracht hij uit, waarna hij enkele momenten stilviel. Hij had nog niet echt nagedacht over wat hij tegen haar ging zeggen. "Dusseh, ik zie je weleens op een stok kauwen.." Meteen nadat hij dat had gezegd wilde hij zichzelf al voor zijn kop slaan. Ze vond nu vast al heel wat van hem. Aan de andere kant moest ze misschien maar niet zulke dingen doen als ze niet wilde dat anderen erover begonnen.
Onderwerp: K.K. Stroll 
vr 29 mei 2020 - 19:54
