DoubleClan ~RPG topic~

Silverleaf lachte en zei zacht terug; "Allemaal, kom. Laten we gaan jagen!" Ze rende het veld over en schoot richting de geur van de merel. Sootnose glimlachte terwijl hij haar nakeek. Toen stak hij opnieuw zijn neus in de lucht om te ruiken of de eekhoorn nog in dezelfde boom zat. Ja, hij zat er nog. Of hoewel, zij, want hij rook nog meer eekhoorn. Kleine eekhoorntjes. Ze had eekhoornkits! Sootnose aarzelde even, toen besloot hij toch maar voor een muis te gaan. Hij kon die arme kleintjes geen wees maken. Hij zag een muisje vanuit zijn ooghoek. Hij knabbelde op een zaadje. Heel langzaam, heel voorzichtig, liet Sootnose zich zakken, tot het gras aan zijn witte buik kriebelde. Hij tilde een slanke poot op en zette een stap. De muis keek heel even op van zijn eten, maar hervatte toen zijn geknabbel. Opeens spanden Sootnoses spieren zich en sprong hij als een wit met bruine flits op het beestje af. De muis was al dood voor hij wist dat hij besprongen werd. Sootnose wastte het rode bloed van zijn pootjes, en pakte de muis daarna op. Hij zag dat Silverleaf haar merel begroef en Sootnose begroef de muis er naast.
Nog een geur, een heerlijke geur, de geur van een duif. Duiven waren behoorlijk grote prooi, maar met wat moeite waren ze best te vangen. Sootnose snoof de geur op. De duif zat in een struik. Sootnose sloop ernaartoe. Hij zag de duif, een groot, dik beest. Hij tilde zijn poot op voor de volgende stap. De duif keek in zijn richting. Doodstil, als een standbeeld, bleef Sootnose staan. Zelfs zijn snorharen bewogen niet en zijn uitgestrekte poot trilde niet eens een beetje. De duif keek weer weg. Sootnose sloop dichterbij. Hij was nog net buiten springbereik. De duif keek weer zijn kant op en weer bleef Sootnose stilstaan zonder een spier te vertrekken. De duif keek naar de verte en begon luid te koeren. Sootnose zette de laatste stap. Hij wiegde heen en weer op zijn achterpoten, zodat hij beter kon springen. Een moment later lag de duif spartelend op de grond met Sootnose bovenop hem. Sootnose beet de duif in zijn nek en hij bewoog niet meer. Sootnose pakte de duif op bij een vleugel en sleepte de grote prooi naar de plaats waar hij de merel had begraven.

Silverleaf - Warrior - Field

Sootnose kwam in haar richting en begroef zijn muisje naast haar merel. Ze keek even dromerig naar hem. Ze schudde haar kop en rook in de lucht. Ze rook een duif, maar zag dat Sootnose al die richting op ging. Verder rook ze, eekhoorn en muis. Ze sloop richting de geur van de muis. Ze zag het arme muisje zijn laatste minuten van zijn leven eten zoeken. Ze keek toe hoe hij een zaadje vond en er op begon te kauwen. Ze sloop binnen springbereik en sprong. De muis schoot weg, maar was te laat en ze voelde hem tegenstribbelen onder haar klauwen. Snel beet ze hem dood en pakte hem op in haar bek. De geur die haar bek binnendrong maakte haar erg hongerig. Maar haar clan moest eerst gevoed worden. Ze liep terug naar de plek waar ze de merel had begraven en begroef ook de muis. Ze zag dat Sootnose terugkwam met een duif.

'Lijkt dit je genoeg, twee muizen, een flinke merel en een duif?' vroeg Sootnose aan Crystalfly toen ze met haar tweede prooi aan kwam lopen. Zijn heldere blauwe ogen keken haar vrolijk aan 'Of zullen we ook nog wat voor onszelf vangen? Er zitten genoeg muizen hier.' Hij ging zitten en waste zijn sneeuwwitte rug en donkerbruine poten. Hij veegde met zijn voorpoot over zijn oren. Met zijn ogen dicht genoot hij een paar seconden genoot van het zwakke bladkaalzonnetje.