Hey Sister {Argentkit}

Argentkit fluisterde rustig terug dat er niks was om zorgen over te maken en dat ze alleen wat wou vragen. Plotseling zag de rode poes een andere leerling langzaam met zijn borst op en neer gaan. Ze keek er aandachtig naar en opeens kwam er een grommelend geluid uit de buik van de leerling. Nog nooit eerder dit geluid gehoord te hebben sprong ze van de schrik een beetje naar achter, maar al snel won de nieuwsgierigheid het van de angst. Wel zag ze in haar ooghoek dat Argent een stuk erger geschrokken was, maar ze was zo benieuwd dat ze wel moest gaan kijken. "Laten we wat dichterbij gaan kijken, wat zou zo'n geluid kunnen maken?" vroeg ze aan haar zus.

Terwijl de twee kittens naar de bron van het geluid kropen kreeg Ember het toch wel benauwd, wat als het nu is wel gevaarlijk zou zijn. Maar ook in dit geval was haar nieuwsgierigheid groter dan haar angst. Haar zusje leek het ook wat angstig te krijgen, maar ook zij bleef doorzetten. Toen ze aankwamen zagen de kittens dat het geluid van een apprentice kwam en meteen nam de angst in Ember af. Al leek het dat Argent nog steeds niet goed durfde. "Durf je dat ook aan te raken." mauwde ze plagend om te zien of ze de blauwe kit zover kon krijgen dat ze de apprentice zou aanraken. Ze was benieuwd hoe Argent zou reageren.

Toen Ember Argent uitdaagde had ze niet verwacht dat de blauwe kit het ook echt zou doen, maar tot haar verbazing begon Argent zich langzaam naar de witte poes voor hun te bewegen. Toen ze stoer die kant op trippelde werd Ember toch wel zenuwachtig, wat als de apprentice nu wakker zou worden? Ze zag dat haar zusje toch eventjes twijfelde toen de poes nog een keer snurkte, maar al snel zette ze door. De rode kit keek met spanning toe hoe haar zusje met haar pootje bijna de kop aanraakte, maar toen kwam de kop van de apprentice opeens overeind. De witte poes keek hun met slaperige ogen aan en vroeg toen streng wat ze aan het doen waren. Ze keek haar zusje met angstige ogen aan en piepte toen zenuwachtig: "Ehmmm". Ze hoopte maar dat haar zusje wel met een logisch antwoord kwam.

Gelukkig wist Argent wel wat ze moest ze zeggen, ze ging zelfs beschermend voor haar staan. Dankbaar knikte Ember met haar kopje naar Argent en mompelde instemmend met wat de blauwe kitten gezegd had. Normaal was ze altijd spraakzaam en actief, maar nu leek ze even de woorden niet te kunnen vinden. Nadat Argent antwoord had gegeven begon Whitepaw uit te leggen wat apprentices zo allemaal deden. En Ember vond het allemaal maar als veel werk aanklinken, waar waren de goeie dingen die ze gehoord had over apprentice zijn? Haar stem teruggevonden te hebben vroeg ze enthousiast en nieuwsgierig: "Maar hoe zit het dan met jagen en vechten, dat is toch wel leuk?". Hoopvol keek ze de apprentice aan.

Nadat Emberkit de vraag had gesteld draaide de witte apprentice zich weer naar de leerlingen toe en begon weer te praten. Ze vertelde dat er natuurlijk wel eens gejaagd moest worden en ook af en toe wel eens gevochten, maar dat ze dat allemaal in de toekomst wel zouden leren. Emberkit kon niet wachten totdat ze zelf een apprentice zou worden, ook al leek het idee van vechten haar niet leuk. De witte poes leek klaar te zijn met de twee kitten en mauwde nogal chagrijnig dat als ze niet snel weg waren ze ontbijt werden. Niet goed wetend of ze dit serieus moest nemen keek ze Argent aan en piepte toen: "Rennen!" voordat ze ervandoor schoot de apprentice den uit.

Toen Ember de den uit schoot voelde ze dat Argent haar op de hielen zat. De rode kit kwam slippend tot stilstand en keek even of Argent oké was. Haar zusje was ook aan het hijgen en rilde van afschuw. Argent vroeg aan Ember of ze het echt gemeend zou hebben en dat mama had verteld dat niemand hun kwaad zou doen. "Ik weet het niet." piepte Ember nog na hijgend. "Misschien wel als ze erg veel honger hebben." ging ze trillend verder. Plotseling zag ze haar moeder aankomen en het kwam even in haar op er weer vandoor te sprinten. Maar nog te uitgeput besloot ze dit niet te proberen. Mistynose vroeg wat ze allemaal aan het doen waren. "Ehmm" piepte de rode kit.

Gelukkig wist Argent gelijk weer antwoord te geven en na haar verhaaltje te hebben gedaan schoot de blauwe kit onder de poten van mama. Snel schoot Ember haar zusje achterna. Gelukkig vertelde Mistynose dat apprentices dat alleen maar deden om hun te pesten en dat ze nogal humeurig waren als je ze wakker maakte. Ook vertelde ze aan de kit dat ze niet bang hoefden te zijn voor de witte apprentice, dat die te moe was om hun achterna te gaan. Ember was opgelucht dat het alleen maar gepest was, maar toch voelde het wel zuur aan. "Waarom zou ze ons willen pesten? We hebben haar niet expres wakker gemaakt." piepte ze met onzekerheid. De rode kit kon dit allemaal nog niet begrijpen in haar naiviteit en hoopte dat mama het duidelijk zou maken.