ThunderClan ceremonie [06-2020]

_{Vandaag was de dag! Oh jeetje, ze was zo zenuwachtig. Ze zou apprentice worden, samen met Frostkit. Eggkit mocht niet. Ze voelde zich een beetje schuldig dat zij wel mocht en Eggkit niet. Haar moeder had het hen proberen uit te leggen, maar het leek gewoon niet eerlijk. Maar het was moeilijk om niet opgewonden voor zichzelf te zijn. Ze keek om naar Frostkit en giebelde vrolijk toen Eveningglow het kamp bijeen riep en ze naar voren mochten komen. En ja hoor, ze begon meteen met hen! Samen waggelde ze, toch weer zenuwachtig, met Frostkit naar voren. Ze was nog een beetje snotterig, maar ze had haar zwart-witte vachtje glanzend gepoetst en haar blauwe oogjes glommen opgewonden. En toen kwam het grote woord. Cloverpaw! Ze heette nu Cloverpaw. Ze begon vrolijk te snorren en keek trots Frostpaw aan. Ze waren eindelijk oud genoeg om te trainen! En toen kreeg Frostpaw zelfs nog Eveningglow als mentor. Wauw! En zij kreeg Ardentheart, een wat jongere warrior. Oh, wat leuk! Ze stapte naar voren om haar neusje tegen de zijne te tikken. ‘Ik zal heel erg mijn best doen!’ fluisterde ze wat verlegen tegen haar mentor. Daarna verschool ze zich weer tussen de menigte waar de rest van de katten ook mentors kregen. Ardentheart zou nog een apprentice trainen! Wow, dan had ze een trainingsmaatje? Er was nog een mededeling over vergiftigde konijnen, maar die had geen betrekking tot haar. Ze was daar nog lang niet oud genoeg voor, ze was net een paar minuten apprentice! Glimmend met trots keek ze naar haar moeder, waar ze even naar wuifde. Want haha! Ik ben nu Cloverpaw!}

<sub>Het was ceremonietijd. Nettleroot slikte net haar laatste hap van haar avondeten door toen Eveningglow naar voren stapte. Ze nam plaats op haar gebruikelijke plek en observeerde haar clan. Nettleroot besloot om te blijven liggen waar ze lag, vrij comfortabel. Het begon als een doodgewone naamceremonie. Op momenten als dit voelde ze zich eenzaam. Hoewel zij met genoeg problemen in haar maag zat bleef de aarde doordraaien en werden kittens apprentices, en apprentices warriors. Misschien was dat een goede kwestie. Als je eeuwig vast bleef zitten in je eigen duisternis kwam je nooit meer vooruit. Toen haar naam viel kwam ze vlug overeind, uit het veld geslagen door dit besluit. Ze had een apprentice toegewezen gekregen? Het was ook nog eens Flintpaw. Dat vond ze wel fijn. Ook Ardentheart werd niet achtergelaten. Die kreeg er zelfs twee toegewezen! Nettleroot zou liegen als dat haar niet een tikkeltje jaloers maakte, maar ze gunde het hem wel. Tenslotte eindigde Eveningglow de ceremonie met een mededeling, en een oproep naar haar clangenoten. Ze zocht vrijwilligers om de vergiftigde konijnen te gaan inspecteren. Boos sloeg ze met haar staart toen ze dit hoorde, terugdenkend aan wat Rousebell haar had gezegd. Onder voorwaarde mocht ze de medicine den uit. Haar wonden waren dicht, de ontsteking in haar staart was geheeld, de breuk genas goed. Klimmen, jagen op grote prooi, vechten en zo’n beetje alle leuke dingen waren uit ten boze. Afgezien van lopen. Het scheen haar toe dat het enige wat ze nog maar doen mocht was lopen en slapen, alsof ze zo’n ouwe vlooienzak van een elder was. Oh wat ze wel niet er voor zou geven om mee te gaan met die patrouille. Ze zou nooit aan zichzelf toegeven dat het haar moed was dat wankelde. Nettleroot drukte haar ergernis weg en stond op. Tijd om Flintpaw maar eens te vinden.

Vervolgtopic voor @Flintpaw: Klik</sub>

Flintpaw rekte zich uit en schudde zijn pluizige grijze vacht uit, voordat hij zichzelf een lik over z'n borst gaf en in de richting van de high rock wandelde. Eveningglow begon met de ceremonie en begon weer eens over het slechte konijn dat ze had gegeten. Flintpaw snoof eventjes, hij was nog steeds van mening dat ze zich aanstelde en er best één slecht konijn bij had gezeten, maar dat de rest gewoon in orde zou zijn. Maar goed, zij was de Deputy en hij was maar een apprentice, dus veel had hij er niet over te zeggen. De grijze apprentice likte nog een keer zijn borst en luisterde met een half oor naar de rest van ceremonie, echt veel interessants was er niet. Tenminste, totdat hij zijn naam hoorde vallen. Hij wist dat de trainingen met Leafface niet lekker verliepen, maar hij had niet verwacht dat hij een nieuwe mentor aangewezen zou krijgen. Met een grijns keek hij om zich heen naar Nettleroot. Het was geweldig dat zij hem nu mocht trainen! Nee, Flintpaw wachtte niet eens tot het einde van de ceremonie, maar kwam meteen overeind om zijn nieuwe mentor te vinden. Vrolijk duwde hij zijn neusje tegen die van haar toen hij haar eindelijk gevonden had. "Wat leuk dat jij mijn mentor bent nu, Nettle!" sprak hij vriendelijk, maar zijn blik gleed eventjes naar haar staart. Immers was hij bekend met wat er gebeurd was bij Shadowclan. "Vind Rousebell het wel goed?" vroeg hij daarom zachtjes en liet zijn oortjes zakken.

Hij was officieel vrij van de medicine cat den, iets wat de kleine kater helemaal geweldig vond. Natuurlijk was hij nog een klein tikkeltje verkouden, maar dat zou overgaan, zeker nu het weer zo warm was geworden. Nouja, misschien niet iedere dag, maar als hij niet in een regenbui buiten zat, dan zou alles goed moeten komen. En hij zou wat stom niesen hem niet tegen laten houden om eindelijk apprentice te worden. Hij had hier zes lange manen op gewacht en nu zou het eindelijk gebeuren. Zijn korte vachtje was helemaal netjes gemaakt door mama en hij zat er klaar voor samen met zijn zusje. Toch zat er wel wat van een domper op, want toen hij naar voren werd geroepen, was dat alleen met Cloverkit. Hun broertje, Eggkit, zat er niet bij. Hij mocht nog niet apprentice worden en Frostkit snapte het niet helemaal, ook al had mama het aan hun uitgelegd. Eggkit was toch even oud, en hij was ook al helemaal niet meer zo ziek, dus waarom mocht hij niet samen met hun apprentice worden?
En toch kon hij het niet helpen om zich blij te voelen. Maakte hem dat een slecht iemand? Hij hoopte maar van niet, want hij wilde gewoon zó graag een apprentice worden. Dus toen zijn naam werd genoemd holde hij gewoon bijna naar voren samen met Cloverkit. Wie zou zijn mentor worden? Wat zou hij eerst gaan leren? Zou hij wel goed genoeg zijn. Voordat de woorden ook maar waren doorgedrongen, tikte hij al neusjes aan met Eveningglow. De Deputy! Wauw! Toch kroop de angst of hij dan niet goed genoeg was een stukje verder naar binnen. Zouden ze niet veel van hem verwachten, als hij haar als mentor had? Hij wist niet of hij dat allemaal kon hoor!
Maar toen kreeg zijn zusje al gauw haar mentor; Ardentheart. Oh, was dat niet een vriend van mama en papa? Een glimlach verscheen op zijn gelaat toen zijn zusje ook haar neusje tegen die van haar mentor aan drukte. Hij wilde haar nu al dolgraag feliciteren, hij deed zelfs al zijn bek open om dat ook te doen, maar Eveningglow ging weer verder met de ceremonie. Andere apprentices kregen een nieuwe mentor, maar dat was eigenlijk helemaal niet meer zo belangrijk voor de kersverse Frostpaw. Nee hij wilde zijn zusje feliciteren. Een nest uitzoeken. Trainen. En toch ook wel sorry zeggen tegen zijn broertje. Hij zou Eggkit zeker gaan missen nu ze niet allemaal meer samen waren.
Ook werd er nog wat over konijnen gezegd, maar dat snapte hij allemaal niet zo goed. Het leek er alleen wel op dat ze geen konijnen mochten eten omdat er iets mis mee was. Dat vond hij wel een beetje jammer, maar er waren nog genoeg andere lekkere prooidieren om te eten.
Toen het dan eindelijk afgelopen was greens hij naar Cloverpaw. “Gefeliciteerd! Ardentheart is vast een hele leuke mentor!” Snorde hij. En hij meende het hoor! Hij zou veel liever wat minder in het spotlicht hebben gestaan, net zoals haar, qua mentor. Want hij wist niet zo goed hoe hij er helemaal mee om moest gaan. Hij wist ook niet of hij nu wel naar Eveningglow toe moest gaan, want ze leek druk bezig met omstaande katten die meegingen met een patrol of iets dergelijks.

Met een trotse blik keek Silverwish toe hoe haar kleintjes naar voren rende. Ze had ze helemaal schoon opgepoetst, ze waren er helemaal klaar voor. Jammer dat Eggkit geen Apprentice kon worden, maar dat zou snel wel zo zijn. Silver voelde zich ergens wel een beetje schuldig, ze kon ook begrijpen dat hij liever samen met zijn siblings Apprentice was geworden. Maar het was even niet anders. De trots vloeide door haar lichaam toen Eveningglow ze hun Apprentice namen gaf. Cloverpaw en Frostpaw. Ze werden toch ook zo groot. Tevreden hoorde ze aan hoe Frostpaw werd getraind door Eveningglow haarzelf, en Cloverpaw door Ardentheart. Nou, dat zat wel goed. De poes knikte met een brede glimlach op haar snoet naar haar dochter en zoon. Die zouden wel druk zijn met hun gloednieuwe Apprentice-taken. Ze zou hen afzonderlijk wel feliciteren later.

_{Oh, wat een opwindende dag. Frostpaw zei nog dat Ardentheart vast een leuke mentor was. Ze snorde en knikte. Hij leek inderdaad heel aardig. ‘En jij hebt Eveningglow, hoe cool!’ miauwde ze opgewonden. Ze was stiekem wel blij dat ze de strenge deputy niet als mentor had. Maar al na een tijdje werd ze aangesproken door Ardentheart, die haar vroeg of ze er zin in had. Zonder iets te zeggen knikte ze vrolijk. Ja! Ook al was het wel een beetje spannend, het was gezonde spanning. Hij legde haar daarna voor wat de planning was voor aankomende tijd. Een nest zoeken. Oh ja, dat moest ook nog! En dan zouden ze echt beginnen. Ze tintelde een beetje. ‘Oké,’ miauwde ze stilletjes, maar met toch wel een stemmetje die de zenuwen verraadde. ‘Tot morgen dan, Ardentheart,’ miauwde ze, waarna ze even naar Frostpaw keek. Zou hij met haar samen een nest willen uitzoeken? Eveningglow ging al op patrol ging. Ze konden een plekje samen uitzoeken, en alvast een plekje maken voor Eggkit, als hij ook apprentice zou worden. Ze trippelde naar haar broer toe. ‘Zullen we samen een plekje uitzoeken?’ miauwde ze met een glimlachje. Ze huppelde daarna al vrolijk naar haar nieuwe den. Toch wel gek, opeens zonder mama slapen. Maar ja, het hoorde erbij. Ze werd nu echt groot!}