The softness inside

Onderwerp: The softness inside za 30 mei 2020 - 12:28

"No questions: behold the deep darkness that surrounds us. No light means no sympathy, and this world really needs it. But I myself am the light for my own needs"

Coldheart

Vandaag was een rustige dag. Er waren geen kittens die allemaal toeren zaten te lopen, geen warriors die zaten te ruziën, geen apprentices die zaten te klagen. Het was eindelijk eens rustig, dat was één van de vele wensen die hij had laatste tijd. Maar de bruine cypers wilde nooit toegeven dat hij vriendschap wilde. Niemand vond hem aardig of leuk, alleen maar door zijn naam. Maar zou koudhartig is de kater niet. De jonge warrior was altijd beschouwd als een groffe gemene kater, maar de enigste reden waarom hij zo was was omdat hij niet als zwak wilde beschouwd worden. Zijn hart was niet van steen. Al wist hij dat zelf niet. De bruine tabby bleef gewoon zitten in de buurt van de apprentice-den. Vandaag had die niet veel te doen, gewoon even een dagje om uit te rusten.

[+Astralpaw]

Onderwerp: Re: The softness inside za 30 mei 2020 - 14:40

To the moon

Vanuit de donkere bladeren die het kampwand bedekte loerde ze het kamp rond. Ze verborg haar lijf in de schaduwen om min mogelijk contacten te leggen met haar omgeving. Haar speeltje, een oude bot die ze gevonden had toen ze voor het eerst uit het kamp was geweest, lag zoals gewoonlijk tussen haar poten. Zachtjes knaagde ze hier op, proberend om haar irritaties en vooral stress hier op te uitte in plaats van de vel van een Bloodclanner. Met een zachte zwiep van haar staart hief ze haar kop op toen ze pootstappen haar kant op hoorde komen, de zon die op haar snoet scheen werd geblokkeerd door de lijf van de kat. Met een snuif gaf ze een tik tegen de staart van de tom die zijn harige reet haar kant op had gezet. Warriors dacht ze sarcastisch, ze dachten altijd dat ze overal konden zitten en staan omdat ze een nieuwe achtervoegsel gekregen hebben. Nou, Astralpaw dacht daar anders over. Een nieuwe naam gaf je nog geen respect. ''Oh ja jo, kan je niks beters doen dan je harige kont in me gezicht duwen? Het is echt niet zo dat we verdomme niks te vreten te hebben'' Gromde ze. ''Ga van je luie reet af.''

and never back.

Onderwerp: Re: The softness inside za 30 mei 2020 - 16:28

"No questions: behold the deep darkness that surrounds us. No light means no sympathy, and this world really needs it. But I myself am the light for my own needs"

Coldheart

Alles was rustig tot er een apprentice van achter hem sprak. Oof, die was hard aan het klagen. "Oei, sorry mevrouwtje", zei hij op een irritante toon. En stond weer rechtop, waarna de bruine cypers zich omdraaide om zijn gezicht te richten naar die van haar. "Wat zit je daar te doen", vroeg de jonge warrior wat kalmer. Hij had al gezien dat ze op een bot zat te knagen, maar waarom. Zijn groengele ogen waren gericht op haar bot terwijl hij daar gewoon bleef recht staan. Geen risico's meer nemen om te zitten, misschien klaagde er weer iemand achter zijn rug. En er was niets mis met iemand die klaagde, maar op den duur werd het irritant.

Onderwerp: Re: The softness inside za 30 mei 2020 - 16:44

To the moon

Hij stond op. Beter maar, want anders had ze haar tanden in zijn bil gezet. Hij draaide zich om en sprak met een irritant stemmetje, ha ha ha, wat enorm grappig. De she-cat trok haar neus krullend op en vernauwde haar ogen terwijl ze haar poot over haar bot sloeg toen Coldheart zijn blik daar op richtte. Hij vroeg wat ze deed in de bosjes. Was dat niet duidelijk? ''Als een zwerfhond aan het knagen, wachtend op warriors die een keer wat te eten gaan vangen.'' Ze drukte haar klauwen in de grond toen haar maag rommelde. Ze had zelf naar buiten gegaan als het dat kon, maar omdat ze telkens in conflict raakte met de Bloodclanners mocht ze niet meer mee op de jachtpatrouilles. Nu moest ze uithongeren tot ze geleerd had haar grote mond te houden. ''Wat ben jij aan het doen? In ieder geval niet iets nuttigs.'' Sprak ze geïrriteerd.

and never back.

Onderwerp: Re: The softness inside za 30 mei 2020 - 17:05

"No questions: behold the deep darkness that surrounds us. No light means no sympathy, and this world really needs it. But I myself am the light for my own needs"

Coldheart

Ok... Dit verliep wat moeilijk. Maar het zou allemaal een soort-van goedkomen. Toch? Man, hij moest stoppen met zo dom te zijn als een kitten. "Ik neem vandaag pauze van te jagen en taken te doen", zei de bruine cypers, normaal, kalm. Waarschijnlijk zou de apprentice het helemaal niets vinden, dat hij zo lui was. Maar zelf wilde de jonge warrior niet toegeven dat warrior zijn moeilijker was dan gedacht. Toen bedacht de tabby zich iets. "Waarom ben je zo afstandelijk van anderen? Heb je geen vrienden?". Dit was het beste wat hij kon vragen, misschien werd de kattin dan minder boos en negatief. Zijn groene ogen waren nu gericht op de blauwe ogen van de apprentice. Waarom hij dat vroeg? Geen idee. Misschien was er niets mis en was ze altijd zo, maar eh, je kon proberen, nietwaar? Zijn ademhalingen waren sloom terwijl de kater zijn best deed om de reacties van de apprentice niet te negatief te nemen.